Ο Paul Simon είναι 74 χρονών, προφανώς έχει λύσει τα οικονομικά του προβλήματα από την εποχή των Simon and Garfunkel και μάλλον δε θα έμπαινε στη διαδικασία ηχογράφησης ενός ακόμα δίσκου εάν δεν είχε κάτι να πει πλέον.
Με το Stranger To Stranger συνεχίζει την περιπλάνησή του σε μουσικές που μας έχει συνηθίσει από τη δεκαετία του ’70 (θυμηθείτε το 50 Ways To Leave Your Lover) και είναι εντελώς προσωπικές μ αυτή την πάντα ήρεμη ερμηνεία του να κυριαρχεί σε οτιδήποτε.
Για τις ανάγκες του δίσκου ο Simon χρησιμοποίησε από synthesizers, μέχρι παραδοσιακά όργανα από την Αφρική, τη Νότια Αμερική καθώς επίσης και μερικά ασυνήθιστα όργανα των οποίων η μετάφραση θα προκαλέσει γέλια, οπότε ας το αφήσουμε καλύτερα.
Ο δίσκος δεν μπορεί να συγκριθεί με το καλλιτεχνικό του ζενίθ (Graceland) – αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα μιλάγαμε για ένα από το καλύτερα albums όλων των εποχών. Βρίσκεται όμως σε ένα εντελώς δικό του επίπεδο, όπως άλλωστε όλες του οι δουλειές.
Το Stranger To Stranger ακούγεται σαν μια σύντομη περίληψη της σπουδαίας καριέρας του.
Μελωδικό, ρυθμικό και ατμοσφαιρικό ταυτόχρονα καταφέρνει στα μόλις εννέα του κομμάτια (τα υπόλοιπα δυο είναι απλά μουσικά ιντερλούδια τα οποία γράφτηκαν για τις ανάγκες μιας θεατρικής παράστασης) να ξεχωρίσει εύκολα από τον σωρό. Στην (συν) παραγωγή ο συνεργάτης του Simon από τις μέρες του με τον Garfunkel , Roy Halee (έχει περάσει τα 80…).
Αν ανήκετε σ’ αυτούς που θεωρούν πως οι μουσικοί πρέπει να πηγαίνουν για απόσυρση μετά από κάποια ηλικία, προφανώς και δε θα μπείτε στον κόπο ν’ ακούσετε ούτε μια νότα του Stranger. Οι υπόλοιποι θα βρείτε μια όμορφη συντροφιά πλήρη ωριμότητας η οποία μόνο καλοδεχούμενη μπορεί να είναι.
Μανώλης Κιλισμανής
