Παρακολουθώντας τον Παυλίδη συναυλιακά τα τελευταία έξι χρόνια, ξέρω πολύ καλά ότι όσες φορές κι αν τον έχω δει, κάθε φορά θα προσφέρει με μια εσωστρέφεια και μια γενναιοδωρία συγχρόνως κάτι καινούριο. Δεν ξέρω εάν αυτό που τον ξεχωρίζει είναι ο ιδιαίτερος τρόπος που τραγουδάει, οι μουσικοί που επιλέγει να έχει στο πλευρό του ή απλώς τα ίδια του τα τραγούδια (ίσως να είναι όλα αυτά μαζί), σίγουρα όμως έχει ένα γνώρισμα που διακρίνει λίγους μουσικούς: διαμορφώνει την πιο ταιριαστή ατμόσφαιρα ανάλογα με το χώρο, τους ανθρώπους, την περίσταση -και αναπόφευκτα σε παρασύρει μαζί του.

Την περασμένη Παρασκευή λοιπόν ο Παυλίδης μάς διηγήθηκε όλες εκείνες τις ιστορίες που ίσως έχουν συμβεί, δημιουργώντας αυτή τη φορά μια ατμόσφαιρα σχεδόν κινηματογραφική. Οι ενορχηστρώσεις στα τραγούδια του ήταν σίγουρα κάτι διαφορετικό σε σχέση με το τελευταίο live που τον παρακολούθησα ανάμεσα στα χαλάσματα της Κεφαλονιάς στο Saristra Festival, δίνοντας μία νέα πνοή σε τραγούδια που έχουμε σιγοτραγουδήσει δεκάδες φορές.

Συνοδοιπόροι του σε αυτή τη διαδρομή με τα πολλαπλά καρέ ήταν το κουαρτέτο Aenaon 4tet της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών και οι fonέs με τη Μαρίνα Σάττι. Οι λούπες συνάντησαν την οικογένεια εγχόρδων και οι κιθάρες τις αιθέριες γυναικείες fonές προσδίδοντας μια ποιητική διάσταση στη βραδιά σα να παρακολουθήσεις ασπρόμαυρη ταινία του ’40, ενώ τα δεκάδες κεριά στα τραπέζια και η ευλαβική σχεδόν ακρόαση αναδείκνυαν ακόμα πιο έντονα τον ρομαντισμό.

Στις 24 Μαρτίου το “String & Voices” του Παύλου Παυλίδη θα ανέβει για ακόμα μία φορά στη σκηνή του Gazarte, μιας και οι δύο προγραμματισμένες παραστάσεις έγιναν sold out. Και μία συμβουλή: το συγκεκριμένο live καλύτερα να το παρακολουθήσεις καθιστός -διαφορετικά δεν θα το απολαύσεις όσο θα ήθελες.