Μια ιστορία μυστηρίου με πρωταγωνιστές τρείς νεαρούς φοιτητές, που εξελίσσετε στο παρόν, έχοντας όμως τις ρίζες της στην ελληνική μυθολογία και τη δημιουργική φαντασία που αυτή εμπνέει διαχρονικά.
Ο Τάσος Ρούσσος (1934-2015) ήταν φιλόλογος και συγγραφέας. Πλήθος μεταφράσεών του από το αρχαίο δράμα, το κλασικό και το σύγχρονο ρεπερτόριο έχουν παιχτεί από το Εθνικό θέατρο. Η Ακαδημία Αθηνών τον βράβευσε το 2003 για το σύνολο της λογοτεχνικής του προσφοράς, ( ενδιαφέρον έχει να διαβάσει κανείς ολόκληρο το πολύ σημαντικό βιογραφικό του).

Σε πολλά από τα λογοτεχνικά του έργα βασικό ρόλο έχει το φανταστικό στοιχείο στο οποίο επανέρχεται συχνά για να ασχοληθεί με πολλές από τις εκφάνσεις του. Στη συγκεκριμένη ιστορία, υπάρχει ο συγκερασμός του φανταστικού διηγήματος με τον αρχαίο ελληνικό μύθο.

Οι ήρωες του μετά από μια αρχική επίσκεψη τους σε αυτόν, μοιάζουν να μαγνητίζονται από τον αρχαιολογικό χώρο της Ελευσίνας και από κάτι που από τη μια πλευρά του είναι αληθινό, απτό και ορατό ενώ ταυτόχρονα μοιάζει υπερβατικό, εξωπραγματικό και παντελώς απίθανο, με τερατώδεις και ανατριχιαστικές προεκτάσεις. Κάτι τους έλκει να συνδέσουν την κοινή πορεία τους αλλά και τις ζωές τους με τη θρυλική σπηλιά του κάτω κόσμου, δηλαδή το Πλουτώνιο.
Η πλοκή εξελίσσεται μέσα από τη σταδιακή εισβολή του μυθώδους στοιχείου στην καθημερινότητα των προσώπων που παρακολουθούμαι στο έργο, αλλά και την τελική έφοδο τους στον κόσμο που υπάρχει, από την άλλη πλευρά. Τα όρια μεταξύ των δύο κόσμων και η πραγματικότητα που μοιάζει να γίνεται πιο ρευστή και να κλονίζεται από τα γεγονότα, χαράσσονται ωραία και με την κατάλληλη ένταση μέσα από τη γραφή.

 “Οἱ διαστάσεις τοῦ τοπίου μεγάλωναν κατά παράξενο τρόπο. Ἐνῶ δηλαδή ἡ φωτογραφία παρέμενε μικρή, τά ὅσα ἔδειχνε σε ἀπέραντο βάθος προοπτικῆς ἦταν δυσανάλογα. Πολύ μεγαλύτερα, σχεδόν τεράστια. Τώρα ὁ χῶρος πού ἔβλεπα εἶχε γίνει σαφέστερος. Διέκρινα λεπτομέριες. Ἐπρόκειτο γιά μιά πλατιά πεδιάδα, ξερή γενικά, μέ ἐλάχιστη χλωρίδα, σπαρμένη μέ βράχους, ἐνὼ μακριά στό βάθος, δεξιά, ἀχνοφαίνονταν τά κτήρια μιᾶς πόλης”. (Σελ. 134-135)

Ο Άγγελος η Δανάη και ο Δημήτρης θα περάσουν μέσα από τα Aκασικά αρχεία και θα παρακολουθήσουν την εξέλιξη μιας αρχέγονης πολεμικής σύρραξης μεταξύ των δυνάμεων του καλού και του κακού. Ο καθένας θα επηρεαστεί διαφορετικά από την απρόβλεπτη αυτή εμπειρία, που προφανώς επιφέρει επιπτώσεις στην ψυχολογία, την προσωπικότητα και την πορεία του.

Ο συγγραφέας κάνει ακόμα, μέσα από την πλοκή αναφορές σε κάποιες από τις βασικές δοξασίες του αποκρυφισμού και τις συνδυάζει με την πνευματική αλλά και τη βιωματική περιπέτεια δίνοντάς μας ένα όμορφο δείγμα, ελληνικού φανταστικού διηγήματος.

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ, 2008, σελίδες 221

Ανδρέας Χατζηνικολάου

Ο Ανδρέας Χατζηνικολάου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Είναι συγγραφέας. Έχει πίστη στην αγνότητα του Αττικού ουρανού και είναι λάτρης του πάλαι ποτέ Αθηναϊκού ρομαντισμού. Γράφει και για κάποια από τα βιβλία που διάβασε, του άρεσαν και θέλει να μιλάει σε σχέση με αυτά.