Δεν πειράζει που δεν μπορούμε να κάνουμε θαύματα, ίσως να μη χρειάζεται κιόλας.
Προσευχή της Γαλήνης:
«Κύριε, σε παρακαλώ, δώσε μου τη γαλήνη να υπομένω τα πράγματα που δεν μπορώ να αλλάξω, το θάρρος να αλλάξω αυτά που μπορώ και τη σοφία να καταλαβαίνω τη διαφορά».
Αν δεν κάνω λάθος αυτή την προσευχή την λένε οι Ανώνυμοι Αλκοολικοί, όμως είναι μία προσευχή που νομίζω ότι «θεραπεύει» όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τα πάθη, με την ευρεία έννοια, που κουβαλάνε…
Η πρώτη φορά που άκουσα αυτή την φράση ήταν σε μια ταινία. Δεν ήξερα αν ήταν «προϊόν» σεναρίου ή αν ήταν μια γνωστή «σοφία» που αναπαράγεται από στόμα σε στόμα…
Ήταν σίγουρα όμως μία φράση που προσπαθώ έκτοτε, άλλοτε με επιτυχία και άλλοτε με παταγώδη αποτυχία, να ακολουθώ στη ζωή μου.
Μεγαλώνοντας, όπως όλοι μας, ανακάλυψα ότι η ζωή δεν στα φέρνει πάντα έτσι ακριβώς όπως τα θέλεις. Τα προβλήματα μικρά ή μεγάλα, συνθέτουν τη ζωή όλων μας και από τα παιδικά μας χρόνια μέχρι τα βαθιά μας γεράματα διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας, χρωματίζουν την ιδιοσυγκρασία μας και σμιλεύουν την ψυχή μας.
Όταν αυτά που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε φαντάζουν βουνό μπροστά στα μάτια μας, όταν το δράμα που ζούμε μας βουλιάζει και δεν βλέπουμε καμία διέξοδο, όταν στο στήθος μας νιώθουμε την αίσθηση του άδικου, του «γιατί σε μένα», τότε, μόνο ένας δρόμος υπάρχει.
Μία σκέψη που φέρνει τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση και μας υπενθυμίζει ότι «δεν είμαστε παντοδύναμοι, μπορούμε να οδηγήσουμε τη ζωή μας όπου θέλουμε, αλλά όχι μέσα από τοίχο, και δεν πειράζει».
Δεν πειράζει που δεν μπορούμε να κάνουμε θαύματα, ίσως να μη χρειάζεται κιόλας.
Σοφός είναι εκείνος που ξέρει πότε χρειάζεται να παλέψει, και πότε να αλλάξει πορεία. Κι ευτυχισμένος γίνεται αυτός που καταφέρνει να το κάνει.
Δέσποινα Γρηγοροπούλου
Leave a Reply