Τι περιμένεις από τον Richard Ashcroft εν έτη 2016; Αν είσαι λίγο αισιόδοξος περιμένεις να κάνει την ανατροπή και να βγάλει ένα album εφάμιλλο του πρώτου του προσωπικού. Ύστερα μάλιστα από την επανασύνδεση των Verve, τον πειραματισμό με το project RPA & The United Nations of Sound και την 6ετή σιγή που ακολούθησε, ένα restart κι ένα δυναμικό comeback δεν θα ήταν παράλογα.
Φαίνεται όμως ότι καθώς περνούν τα χρόνια, μαζί με την πλούσια κόμη του, τον εγκαταλείπει και η μούσα του σιγά σιγά. Το comeback έγινε, αλλά με έναν δίσκο ο οποίος είναι απλά αξιοπρεπής και τίποτα παραπάνω.
To “These People” ακούγεται ευχάριστα ένα απόγευμα που επιστρέφεις σπίτι μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά, δυστυχώς όμως δεν υπάρχει κανένας λόγος για να το θυμάσαι ύστερα από μερικά χρόνια ή ακόμα και μήνες. Τα μόνα που θα αντέξουν λίγο στο χρόνο, ειδικά αν τύχει να τα «παντρέψει» το υποσυνείδητό σου με κάποια προσωπική σου στιγμή, είναι τα δύο singles ‘This Is How It Feels’ και ‘Hold On’. Επίσης άλλο ένα κομμάτι που ξεχωρίζει είναι το ‘Black Lines’, το οποίο μοιάζει σαν να βρισκόταν στα συρτάρια των Verve όταν ετοίμαζαν το “Urban Hymns”! Για αυτή την ομοιότητα ίσως ευθύνεται και η συνεργασία με τον Wil Malone στην ενορχήστρωση ξανά ύστερα από χρόνια, ο οποίος είχε βάλει το χεράκι του σε δύο albums των Verve.
Σε γενικές γραμμές, το 5ο προσωπικό album του πάλαι ποτέ αγέρωχου Εγγλέζου frontman δεν είναι κακό. Είναι όμως ένας δίσκος που φανερώνει σημάδια κόπωσης και επανάληψης και δυστυχώς σε κάθε του λεπτό σε αναγκάζει να αναπολείς παλαιότερες πιο εμπνευσμένες στιγμές του δημιουργού του.
Θωμάς Χρίσταινας
Leave a Reply