28/03/2024

Σε περιβάλλον αριστείας

Γράφει ο Χάρης Φιλιππάκης

Σε περιβάλλον

Είτε είσαι απόφοιτος Harvard είτε πανεπιστημίου Πελοποννήσου, η πολιτική είναι εκεί για να σου θυμίζει πως η αποτελεσματικότητα, το αισθητήριο και η ανίχνευση και επίλυση των προβλημάτων δεν είναι μόνο θέμα «καλής» και «ποιοτικής» εξειδίκευσης, αλλά και προσωπικής τριβής με τα προβλήματα αυτά από ένα σημείο και μετά. Άλλωστε τα συγγράμματα μπορεί να είναι τα ίδια και οι καθηγητές το ίδιο καλά καταρτισμένοι. Αυτό που αλλάζει στην ουσία είναι το brand, η εσωτερική οργάνωση του ιδρύματος, οι πόροι, άντε και η ποιότητα των κτιρίων. Που βρίσκεται το ουσιαστικό χάσμα τους; Το Harvard διαθέτει ένα πανίσχυρο brand που εξασφαλίζει πολλά εισιτήρια, ενώ το Π.Π μάλλον ένα επιεικώς ανίσχυρο στο διεθνές «χρηματιστήριο» των πανεπιστημίων, όπως έχει καταλήξει να είναι και ο χώρος της εκπαίδευσης πλέον.

Οι κεφαλαιοκρατικές τάσεις έχουν κατακλίσει και την εκπαίδευση η οποία είναι εμπόριο πια. Το παράδειγμα της Κύπρου είναι τρανό. Η χώρα μας παίζει τουλάχιστον μέχρι την ώρα που μιλάμε με όρους δημόσιου αγαθού στην τριτοβάθμια και καλά κάνει, αλλά δυστυχώς αυτό δεν αναβαθμίζει το όνομα των Ελληνικών πανεπιστημίων διεθνώς. Ας μην επικεντρωθούμε σε αυτό όμως. Να πούμε μόνο πως η αθρόα και εύκολη εισαγωγή δεν σημαίνει και προάσπιση του δημόσιου χαρακτήρα του πανεπιστημίου. Αυτή η τακτική έχει αποδειχτεί αδιέξοδη στην πράξη.

Η αριστεία είναι ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά που η παρούσα κυβέρνηση προέβαλε μέσω του εκσυγχρονιστικού της προφίλ για να πείσει μερίδα της κοινωνίας και εν μέρει τα κατάφερε. Βαθμολογική αριστεία όμως συνεπάγεται αυτόματα και ικανότητα επίλυσης προβλημάτων…;  Όχι.

Αυτός που αποφοιτά από ένα διακεκριμένο και ονομαστό πανεπιστήμιο ακόμα και με τον τίτλο του διδάκτορα ή του μεταδιδάκτορα, δεν είναι απαραίτητο πως μπορεί από τη μία μέρα στην άλλη να διαχειριστεί με επιτυχία κρατικές υποθέσεις ακόμα και στον τομέα που εξειδικεύτηκε. Αυτό επιτυγχάνεται μέσω της κτηθείσας εμπειρίας και της καθημερινής τριβής με τα προβλήματα. Αν ποτέ στη ζωή σου δεν έχεις έρθει αντιμέτωπος με αυτά τότε εύκολα τα υποβαθμίζεις. Επίσης ένας απόφοιτος βασικού πτυχίου δεν σημαίνει εκ προοιμίου πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί το ίδιο καλά στα καθήκοντα του σε σχέση με ένα κάτοχο μάστερ ή διδακτορικού. Δεν αναφέρομαι καν σε επίπεδο υπουργού, αυτοί άλλωστε είναι φιλοξενούμενοι στα υπουργεία συνήθως. Από κει και κάτω.

Βρισκόμαστε στην εποχή του θαμπώματος από τα πλούσια βιογραφικά και τις περγαμηνές εξωτερικού οι οποίες ανοίγουν όλες τις πόρτες στην Ελλάδα. Η εμπειρία του καλοκαιριού από την διαχείριση του κράτους από άριστους αποδεικνύει πως ακόμα κι αυτοί με τα τόσα εφόδια, δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν «άριστα» βαριές κρίσεις. Κατάφεραν όμως να διαχειριστούν και διαχειρίζονται ακόμα με μεγάλη επιτυχία τις επικοινωνιακές προεκτάσεις των κρίσεων αυτών αλλά και τις αποτυχίες τους. Η πολιτική άλλωστε θέλει καλή ισορροπία ανάμεσα σε αυτά τα δύο. Επικοινωνιακή και ουσιαστική διαχείριση των προβλημάτων.

Τουλάχιστον στο πρώτο αποδεικνύονται καλά εξειδικευμένοι, πολύ καλύτερα από τους προκατόχους τους τουλάχιστον. Στο δεύτερο πάλι σε κάποιες περιπτώσεις όπως στην αναδιοργάνωση και διαχείριση του ΕΣΥ αποδεικνύονται χειρότεροι ή και πολύ χειρότεροι. Εκεί μάλλον είναι ιδεολογικό το πρόβλημα. Το ζήτημα είναι όμως τι εισπράττει ο κόσμος ε; Με την αγαστή συνεργασία των περισσοτέρων ΜΜΕ η κυβέρνηση καταφέρνει συνήθως να κουκουλώνει καλά τις αστοχίες της και να βγαίνει κι από πάνω κιόλας. Θυμηθείτε τον υφυπουργό πολιτικής προστασίας πως δικαιολόγησε την μη αποστολή του προειδοποιητικού 112 στους κατοίκους των περιοχών που επλήγησαν στην Εύβοια. Με τσαμπουκά και κέρδισε. 

Στη Μάνδρα έφταιγαν οι ανίκανοι που μας κυβερνούσαν, στην Εύβοια και τη δυτική Ελλάδα φταίνε η άναρχη δόμηση και τα φυσικά φαινόμενα που είναι ακραία πια. Στην εξάπλωση του ιού φταίνε οι απείθαρχοι, οι αρνητές και οι μετανάστες εσχάτως. Όχι το άνοιγμα του τουρισμού ή οι ελλιπέστατες δημόσιες συγκοινωνίες των δύο μεγάλων αστικών κέντρων. Φταίμε εμείς που «δεν ακούμε» τους αγιοποιημένους επιστήμονες οι οποίοι τον Μάρτη λέγανε πως τα παιδιά είναι ωρολογιακές βόμβες μετάδοσης και το Σεπτέμβρη «βγήκε paper» και δεν είναι τελικά (να δεχτούμε τη δυναμική διαδικασία της έρευνας πάνω σε ένα νέο ιό). Στη Μόρια έφταιγαν οι «κολασμένοι» που δεν σέβονται της χώρα που τους «φιλοξενεί». Με το αντιπροσφυγικό ρεύμα που υπάρχει αυτό δεν είναι και τόσο δύσκολο να περάσει. Αν έχεις θράσος διάβαινε, αν έχεις και τα μέσα να το εκφράσεις τότε προήλασε.

«Αν είχαμε τους άλλους τώρα θα μαζεύαμε πτώματα από τους δρόμους»

Όταν μπορείς να πουλήσεις κάτι σαν αυτό…

Υ.Γ: Αναφέρομαι σε βαθμολογική αριστεία παραπάνω καθώς στη ουσία για τέτοια μιλάμε. Η αριστεία στον δυτικό κόσμο είναι νοούμενη αποκλειστικά μέσω της βαθμολογικής αξιολόγησης εν απουσία άλλης αξιόπιστης και αντικειμενικής μεθόδου. Η βαθμολογική αριστεία όμως δεν εξασφαλίζει απαραίτητα και συνολική αριστεία για το άτομο. Αυτή είναι μια παγίδα στην οποία πέφτουμε συχνά ως κοινωνία. Δεν είναι πολλοί αυτοί που έχουν τη δυνατότητα να υποστηρίξουν οικονομικά την εισαγωγή τους σε ένα λαμπερό πανεπιστήμιο. Συχνά όμως αυτό παρουσιάζεται σαν μια φυσική σχεδόν προδιάθεση προς την αριστεία την οποία διαθέτουν αποκλειστικά οι μεγαλοαστοί γόνοι.  

Χάρης Φιλιππάκης


mm
About Χάρης Φιλιππάκης 114 Articles
Ο Χάρης Φιλιππάκης συχνά αυτοαποκαλείται ιστορικός. Έχει αποφοιτήσει από κάποιο τμήμα ιστορίας και αρχαιολογίας. Συνήθως μιλάει για ιστορία και πιο συγκεκριμένα για το Βυζάντιο και την αρχαία Ρώμη. Προσπαθεί βέβαια να μην κάνει διακρίσεις.

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*