Γιάννης Καφάτος

Στην οδό Φαρμακείου και Pharmacy γωνία!

Favorite

Η γειτονιά μου έχει πολλά φαρμακεία.
Νομίζω ότι μένω δίπλα στον δρόμο που θα μπορούσε να λέγεται «Οδός Φαρμακείου». Σε μερικά σημεία μάλιστα θα λεγόταν «Φαρμακείου και Pharmacy γωνία»!
Πόσα φαρμακεία μπορεί να αντέξει μια γειτονιά. Εμείς σε έναν δρόμο δύο χιλιομέτρων το πολύ έχουμε έξι φαρμακεία επί του κεντρικού και αλλά 5 στα στενά δίπλα στον κεντρικό.

Τι ωραία βόλτα που κάνεις τα βράδια! Χαζεύεις τις βιτρίνες, μαθαίνεις για όλα τα καινούρια συμπληρώματα διατροφής, τα αντιγριπικά, τα κολλύρια, τα έμπλαστρα. Ευτυχώς έχουν πολλά φώτα τα βράδια και ζωντανεύει ο δρόμος.

Ζω σε μια γειτονιά γερόντων; Λες η ζήτηση έφερε αυτή την άνοιξη; Είμαστε γενικώς άρρωστοι, εδώ στο Φάληρο το παλιό, οπότε πάλι η ζήτηση έφερε αυτή την ανάπτυξη;

Τώρα καθώς περπατώ και παρατηρώ, έχουμε και πολλά καταστήματα οπτικών!

Άρρωστοι και γκαβοί!

Αλλά δεν είναι έτσι. Πλέον – γιατί παλιά δεν ήταν έτσι – βλέπεις δεκάδες πιτσιρίκια, γονείς με παιδιά, ζευγάρια, μοναχικούς, άστεγους, ζητιάνους, ό,τι βλέπεις δηλαδή σε κάθε γειτονιά της Αθήνας.

Αλλά τόσα φαρμακεία; Δε λέω, να είναι καλά οι άνθρωποι να δουλεύουν, κι εμείς τόσο (λίγο) άρρωστοι ώστε να πηγαίνουμε και να ξαναπηγαίνουμε για τα χρειώδη μας, αλλά θα προτιμούσα ένα άλλο window shopping σε μια βραδινή βόλτα με την Ήρα, τον σκύλο μου.

Έτσι κι αλλιώς μόνο «φάτε μάτια ψάρια» είμαστε, αλλά στα δύο ψαράδικα της γειτονιάς τα βράδια δεν έχει να δεις κάτι να παίξει το μάτι! Και το πρωί… ε, το πρωί δεν είναι για window shopping.

Τέλος πάντων, τι λέγαμε; Α, ναι. Πολλά φαρμακεία σε μια γειτονιά, σε έναν δρόμο συγκεκριμένα, τι σημαίνει άραγε αυτό για την οικονομία της πόλης;
Ε, εντάξει, δεν είμαι και ο Στουρνάρας να σου κάνω μια πετυχημένη εμπεριστατωμένη ανάλυση, δεν είμαι καν πολιτικός να σου εξηγήσω τα ανεξήγητα. Δημοσιογράφος είμαι, αλλά και πάλι μάλλον δεν είμαι από τους καλούς, από αυτούς δηλαδή που έχουν λύσεις και βαθιά γνώση δια πάσαν νόσον και μαλακίαν…

Πάντως από καιρού εις καιρόν μου χτυπάνε στο μάτι οι πράσινοι σταυροί που με τα χαμηλής κατανάλωσης led υπέρλαμπρα φωτάκια τους κάνουν το δρόμο να λαμποκοπάει σαν πίστα σε vintage Discotheque. Είναι κι αυτά τα συστήματα που μετατρέπουν τον παραδοσιακό σταυρό του φαρμακοποιού σε θερμοκρασία, προσφορές χαπιών και άλλων παραφαρμακευτικών προϊόντων.

Ρε μήπως γι’ αυτό αρρωσταίνουμε πιο εύκολα; Μην είναι θέμα μιας ιδιαίτερης αυθυποβολής;

Αφού-έχω-τόσα-φαρμακεία-δεν-πειράζει-ό,τι-και-να-πάθω-έχω-τη-λύση-μέσα-στα-πόδια-μου;

Μπα, είμαι υπερβολικός!

Μάλλον τις επόμενες βραδιές πρέπει να προτιμήσω άλλες διαδρομές!
Για να μην θυμηθώ και το άλλο: ότι με τόσα φαρμακεία δίπλα μου, όποτε χρειάστηκε να βρω κάποιο να διανυκτερεύει, επειδή αρρώστησε κάποιο από τα παιδιά μου, δεν άλλαξα απλώς γειτονιά, άλλαξα δήμο για να βρω ανοιχτό!

Κάτι στραβό γίνεται, γιατί έχω τρεις φίλους φαρμακοποιούς – σε άλλους δήμους, διαφορετικούς μεταξύ τους κιόλας κι όποτε λέμε να βγούμε όλο διανυκτέρευση έχουν ή είχαν – και σε διαβεβαιώνω, ω κακεντρεχή αναγνώστη, δεν με αποφεύγουν!