Φέτος μετά από δυο χρονιές με μέτρα και περιορισμούς λόγω της πανδημίας είχαμε μια επιστροφή ειδικά το Καλοκαίρι σε κανονικούς ρυθμούς όσον αφορά συναυλίες και άλλα δρώμενα στο χώρο της μουσικής. Κυκλοφορίες υπήρξαν επίσης αρκετές αν και κατά τη γνώμη μου σε ένα μεγάλο μέρος τους κινήθηκαν σε μέτρια ποιοτικά επίπεδα, ειδικά από μεγάλα συγκροτήματα και καλλιτέχνες.
Παρακάτω λοιπόν θα βρείτε είκοσι δίσκους από την εγχώρια και ξένη σκηνή που ξεχώρισα, όπως συνήθως δεν υπάρχει κάποιο βαθολογικό ή άλλο κριτήριο στην σειρά αρίθμησης των άλμπουμ.
1)The Steams – Mild Conquest (Psychedelic Rock)
Οι Steams τα τελευταία χρόνια είναι ένα από τα συγκροτήματατης εγχώριας σκηνής που έχουν καταφέρει να παγιώσουν τον ήχο τους και σε συνδυασμό με τις καλές συνθέσεις και προσεγμένες
παραγωγές να κρατούν σταθερό το ενδιαφέρον μας. Το δεύτερο άλμπουμ τους λοιπόν είναι και πολύ καλό αλλά και μας αφήνει μια αίσθηση ότι θα δούμε και άλλα ενδιαφέροντα από αυτούς στο μέλλον.
2)Rolling Blackouts Coastal Fever – Endless Rooms (Indie Rock)
Τρίτος δίσκος για τους Αυστραλούς που συνεχίζουν την ανοδική πορεία τους. Με μελωδικούς Indie και Jangle ρυθμούς που έχουν τη βάση τους στα 80s – 90s χωρίς όμως να αποτελούν ένα ακόμα
συγκρότημα που απλά αντιγράφει αυτό τον ήχο. Καλές ισορροπίες συνθετικά μεταξύ Rock και Pop που δεν αφήνουν αδιάφορους όχι μόνο όσους αρέσκονται σε αυτό τον ήχο αλλά και μουσικόφιλους
γενικά.
3)Editors – EBM (Indietronica)
Οι Editors έχουν αλλάξει πολύ τον ήχο τους τα τελευταία χρόνια πηγαίνοντας σε όλο και πιο ηλεκτρονικά μονοπάτια. Πράγμα όχι κακό αλλά από άποψη αποτελέσματος δεν είχαν καταφέρει να μας εντυπωσιάσουν όπως στην πρώτη τους περίοδο. Τα πράγματα άλλαξαν με την κυκλοφορία του EBM, που ηχητικά θα μπορούσε να αποδοθεί ως όταν οι Depeche Mode συνάντησαν τους Pet Shop Boys. Όμορφες με καθαρά ηλεκτρονικό και χορευτικό προσανατολισμό και ένα Indie πλαίσιο να τις περιβάλει.
4)Bazooka – Κάπου αλλού (Garage Rock)
Οι Bazooka στο πέρασμα του χρόνου έχουν καταφέρει να βελτιώνουν όλο και περισσότερο τις συνθέσεις τους και την τεχνική τους με αποκορύφωμα το Κάπου αλλού. Δίσκος που διατηρεί την Garage-Punk αισθητική των προκατόχων του με τα απαραίτητα Lo-Fi περάσματα και διάρκεια τόσο όσο πρέπει για απανωτές ακροάσεις.
5)Jack White – Entering Heaven Alive (Folk Rock)
Ο πολυπράγμων και ακούραστος White κυκλοφόρησε όχι έναν αλλά δυο δίσκους φέτος με διαφορά μερικών μηνών. Το ηλεκτρικό και γκρουβατο Fear of the Dawn και το ακουστικό Entering Heaven Alive. Παρότι μου άρεσαν και οι δυο δίσκοι στα σημεία και συνθετικά με κέρδισε παραπάνω ο δεύτερος. Σε κάθε περίπτωση με αυτές τις κυκλοφορίες επιβαιβέωσε για άλλη μια φορά πόσο σημαντική φιγούρα αποτελεί για το σύγχρονο Rock.
6)Bloc Party – Alpha Games (Indie Rock)
Οι Bloc Party είναι ένα από τα συγκροτήματα που είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο στο Post-punk revival κύμα πριν δεκαπέντε χρόνια. Το Alpha Games είναι μια δουλειά που διατηρεί τον κλασικό ήχο τους με μερικούς πιο ηλεκτρονικούς πειραματισμούς που φτάνουν ως το Dance-punk. Επίσης είναι το πρώτο πόνημα τους μετά από δέκα χρόνια που μπήκε στην πρώτη δεκάδα των επίσημων και ανεξάρτητων Chart της Βρετανίας.
7)Deaf Radio – Arsenal of Hope (Alternative Rock)
Οι Deaf Radio είναι ένα από τα καλύτερα νέα συγκροτήματα της Ελληνικής σκηνής με σταθερό ρυθμό εξέλιξης τα τελευταία χρόνια. Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά που έχουν είναι η δυνατότητα να παρουσιάζουν τις επιρροές τους μέσω των συνθέσεων τους με διαφορετικό τρόπο σε κάθε δίσκο χωρίς να χάνουν την ταυτότητα τους. Έτσι το Arsenal of Hope έχει αναφορές από Electronic Rock έως και Post-Punk σε ένα πολύ καλό κράμα σύγχρονου Rock.
8)Machine Head – Of Kingdom and Crown (Groove Metal)
Η επιστροφή των Machine Head αποτελεί από μόνη της σημαντικό νέο πόσο μάλλον όταν μιλάμε και για Concept album. Το Of Kingdom and Crown είναι ξεκάθαρα μέσα στους κορυφαίους Metal δίσκους της χρονιάς με τον Flynn και το ανανεωμένο σε μέλη συγκρότημα του σε δαιμονισμένη συνθετικά και
παικτικά φόρμα. Το σίγουρο είναι πως μιλάμε για έναν δίσκο που μπορεί να ικανοποιήσει όσους ακούνε Metal αλλά να κινήσει και το ενδιαφέρον γενικά των μουσικόφιλων.
9)Γιάννης Αγγελάκας & 100°C – Έχω κέφια (Rock)
Ο δεύτερος δίσκος του Αγγελάκα με τους 100°C είναι σίγουρα πιο δεμένος από άποψη συνθέσεων και παιξίματος σε σχέση με τον πρώτο. Εκτός αυτού ένα από τα χαρακτηριστικά του Αγγελάκα είναι πως δεν μένει στάσιμος και πάντα πειραματίζεται στο πέρασμα του χρόνου. Φυσικά το αποτέλεσμα δεν
γίνεται να αρέσει σε όλους αλλά θεωρώ το Έχω κέφια έναν από τους πιο άρτιους δίσκους του.
10)Snake – Undreams (Punk Rock)
Οι Snake είναι ένα τριμελές γυναικείο συγκρότημα από την Σουηδία που στο δεύτερο δίσκο τους μας παρουσιάζουν μια πολύ φρέσκια και σύγχρονη εκδοχή του Punk ήχου. Ωραίες συνθέσεις με ένα καλώς εννοούμενο Pop αέρα σε κάποια σημεία και ξεκάθαρες αναφορές στο φεμινιστικό κίνημα στους
στίχους στα χνάρια του Riot grrrl χώρου.
11)Bad Movies – Στο λάκκο με τα φίδια (Punk Rock)
Πιστοί στο Rock ‘n’ Roll οι Bad Movies κυκλοφόρησαν τον τέταρτο δίσκο τους φέτος. Κομμάτια άλλοτε στις γνώριμες φόρμες που αγαπάμε και άλλοτε λίγο πιο πειραματικά και εμπλουτισμένα με επιπλέον στοιχεία. Το καλύτερο κοκτέιλ για όσους δηλώνουν φαν τους και Ελληνόφωνου Punk γενικότερα.
12)Fontaines D.C. – Skinty Fia (Post-Punk)
Ένα από τα κορυφαία συγκροτήματα της τελευταίας πενταετίας σε διαρκώς ανοδική πορεία. Μπορεί το Skinty Fia να είναι κατά τη γνώμη λίγο πιο υποδεέστερο σε σημεία από το A Hero’s Death αλλά παραμένει ένας δίσκος άρτιος από άποψη σύνθεσης, παιξίματος και παραγωγής.
13)Adolf Plays The Jazz – Low Life | We Can’t Lose. We Have Already Lost. (Experimental Rock)
Οι Adolf Plays The Jazz είναι ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σχήματα της εγχώριας σκηνής στον πειραματικό ήχο. Στη νέα τους δουλειά θα βρει κάποιος στοιχεία από Post μέχρι Noise Rock δοσμένα σε ένα ατμοσφαιρικό πλαίσιο. Χαρακτηριστικό τους όπως και στο παρελθόν είναι πως παρότι μιλάμε για Instrumental κομμάτια κατά βάση δεν υπάρχει περίπτωση κάποιος να πλήξει κατά την ακρόαση.
14)Kendrick Lamar – Mr. Morale & the Big Steppers (Hip-Hop)
Ένας από τους κορυφαίους εκπροσώπους του Αμερικανικού Hip-Hop τα τελευταία χρόνια και ειδικότερα αυτού με πολιτικό στίχο. Δεν ενθουσιάστηκα τόσο είναι η αλήθεια όσο με το Damn σαν σύνολο στην ακρόαση αλλά σίγουρα μιλάμε για έναν από τους κορυφαίους δίσκους του είδους για φέτος.
15)Σtella – Up and Away (Pop)
Η Σtella είναι μια από τις κορυφαίες φωνές που έχουμε στην Ελληνική σκηνή στο χώρο της Pop. Το Up and Away είναι ο πιο ώριμος και πλήρης δίσκος που μας έχει δώσει έως σήμερα. Ένα κράμα από όμορφες μελωδίες μπολιασμένες με στοιχεία από New Wave και Indie. Πιστεύω πως και αυτοί που δεν είναι φανατικοί του ιδιώματος αυτού θα εκτιμήσουν αυτή την δουλειά.
16)Dury Dava – Deluxe (Psychedelic Rock)
Οι Dury Dava με το Deluxe πάνε ένα βήμα παραπέρα τους πειραματισμόυς τους με τις Psychedelic, Kraut φόρμες και τον Ελληνόφωνο στίχο. Ένας δίσκος με αμεσότητα στις συνθέσεις και πολύ καλή τεχνική στο παίξιμο που αν εξαιρέσει κάποιος την παραγωγή που είναι σύγχρονη θα μπορούσε άνετα να ήταν κυκλοφορία των 60s – 70s.
17)Viagra Boys – Cave World (Post-Punk)
Οι Viagra Boys είναι ένα από τα συγκροτήματα που μονοπωλεί το ενδιαφέρον μας τα τελευταία χρόνια και όχι άδικα. Στο Cave World συνεχίζουν να χρησιμοποιούν όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τη μουσική τους από Post-Punk, Art, New Wave μαζί με τους σαρκαστικούς και καυστικούς στίχους που αναφέρονται στα γεγονότα της καθημερινής ζωής.
18)Καταχνιά – Νιαούρισμα της γάτας (Crust Punk)
Οι Καταχνιά είναι από τα σημαντικότερα συγκροτήματα του Crust, Hardcore στην εγχώρια σκηνή τα τελευταία χρόνια. Χώρος στον οποίο ανέκαθεν είχαμε μεγάλη παραγωγή δίσκων και συγκροτημάτων αλλά στην περίπτωση αυτή πέραν των πολύ καλών συνθέσεων, στίχων έχουμε και εξίσου καλές παραγωγές για τα δεδομένα ενός DΙΥ συγκροτήματος.
19)The Cult – Under the Midnight Sun (Hard Rock)
Οι Cult επέστρεψαν με έναν δίσκο που σίγουρα τον μπορείς να τον πεις τον κορυφαίο της χρονιάς όπως είχε πει ο κατά τα άλλα αγαπημένος Astbury αλλά δεν περνάει απαρατήρητος. Και αυτό έχει να κάνει και με τις καλές συνθέσεις και με την επιστροφή στο κλασικό ήχο τους μετά από κάποιους πειραματισμούς τα προηγούμενα χρόνια.
20)Yeah Yeah Yeahs – Cool It Down (Indie Pop)
Πέρασαν εννιά χρόνια απουσίας και οι Yeah Yeah Yeahs επέστρεψαν με το πέμπτο κατά σειρά δίσκο τους. Αν εξαιρέσει κανείς την πιο Pop στροφή στις συνθέσεις η φωνή της αγαπημένης Karen O και όλα τα υπόλοιπα είναι ακριβώς τα ίδια. Το Cool It Down είναι ένας πολύ καλός δίσκος που πολλά
σύγχρονα συγκροτήματα και καλλιτέχνες της Pop θα ήθελαν να είχαν γράψει.
Πάνος Γιαννόπουλος
Leave a Reply