Girl On the Spot

Τάκης ή Νικορέστης;

Έτσι για να περάσει η ώρα σκεφτόμουν πόσες γιορτές έχει ο Νοέμβριος και ο Δεκέμβριος (Μαρίες, Κατερίνες, Ανδρέες, Νίκους, Αννες κλπ.) και αναρωτιόμουν πόσοι συμμαθητές των παιδιών μου γιορτάζουν. Προς μεγάλη μου έκπληξη ανακάλυψα ότι είναι το πολύ 5-6.

Ετσι, σήμερα θα σας μιλήσω για την μόδα των ονομάτων.

Κάποτε το παιδί μας το βαφτίζαμε με ένα όνομα συνήθως. Όταν υπήρχαν δύο ονόματα, το δεύτερο , ως επί των πλείστον ήταν κάποιου αγίου που είχε ο γονιός τάξει το παιδί ή το «μη αποδεκτό» όνομα μίας γιαγιάς ή ενός παππού που η υποχρέωση ήταν να ακουστεί στη βάφτιση, αλλά που ποτέ δεν χρησιμοποιούσες αργότερα.

Βάφτιζες δηλαδή το παιδί «Δημήτριο-Ευλάμπιο» αλλά το φώναζες Δημητράκη ή Τάκη ή Μήτσο ή Δήμο ή Μίμη ή Τζίμη αλλά πάντως Ευλάμπιο δεν το έλεγες. Γενικά τα ονόματα «κόβονταν», ήταν ο Κώστας, ο Μπάμπης, ο Ακης, ο Σάκης, ο Μάκης, ο Νούλης, η Σούλα, η Σία, η Λίτσα, η Εύη, η Βάσω που πίσω τους εκτός από τα προφανή Κωνσταντίνος, Χαράλαμπος, Ευαγγελία, Βασιλική «κρύβαν» και την Ασπασία και τον Τριαντάφυλλο και την Μοσχούλα και τον Ευτύχιο και τον Αθανάσιο.

Ονόματα και «δύσκολα» και «εύκολα» δηλαδή.

Μετά, σε μία διάθεση να ξεχωρίσουμε και σε συνέχεια μιας γενικότερης ξενομανίας, περάσαμε σε πιο εκλεπτυσμένα υποκοριστικά έτσι φωνάζαμε τα παιδιά μας Αλεξ, Βάσσο, Τζόρτζη, Μίκη, Κάλλυ , Ντέμυ , Μαρί , Νταίζυ, Ελίζα. Και μετά στις συστάσεις αναρωτιόσουν από πού βγαίνει ή πότε γιορτάζει, δεν είχαμε βλέπετε το facebook τότε που όλα τα μαρτυρά και γιορτές και γενέθλια και δεν χρειάζεται να θυμάσαι τίποτα, προβλέπω μάλιστα σε λίγα χρόνια να μην θυμόμαστε ούτε τα δικά μας γενέθλια, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.

Πιο πρόσφατα είχαμε τη μόδα των αρχαίων ονομάτων, στην αρχή τα πιο γνωστά και πιο ηρωικά, βαφτίζοντας σωρρηδόν Δανάες, Δάφνες, Μυρτές, Ιφιγένειες και Ορφέες, Ιάσονες, Αχιλλέες, Φοίβους, ονόματα που έφτασαν να ακούγονται πιο συχνά από το Ελένη– Μαρία –Νίκος-Γιάννης και στη συνέχεια, κάνοντας διαγωνισμό για το πιο σπάνιο, φτάνοντας στη Θέκλα, την Κύνθια, τη Βρισυίδα τη Διώνη, την Ανδρομέδα, τον Διογένη, τον Τιβέριο, τον Φινέα και τον Ωκεανό.

Σήμερα κάποια από τα πιο φορεμένα «συνηθισμένα» ονόματα εξακολουθούν να είναι στις επιλογές των γονιών, μόνο που ο Κωνσταντίνος , δεν φωνάζεται πια Κώστας ή Ντίνος, το πολύ Κωστής , ο Αλέξανδρος δεν γίνεται Αλέκος , ούτε ο Αναστάσιος Τάσος.

Η επιλογή είναι το όνομα ολόκληρο και έτσι ακούς συχνά και Στυλιανός και Ιωάννης και Νικόλαος και Αικατερίνη , όχι Κατερίνα ή Κάτια ή (απά-πά) Κατίνα και ας έκανε διεθνή καριέρα με αυτό το όνομα η μεγάλη Παξινού και Ευανθία, Ευαγγελία, Βασιλική.

Επίσης όλο και συχνότερα επιλέγονται δύο ονόματα και φωνάζονται και τα δύο π.χ. Μαρία- Ελευθερία ή Μιχαήλαγγελε (που σε κάνουν να υποθέτεις ότι πρόκειται για δύο άτομα) ή ακόμα και Γιωργίαννα, Νικορέστης, Φιλανδρέας (που δεν σου αφήνουν περιθώριο για παρανοήσεις) .