19/03/2024

«Ταξιδέψτε» με Τα πλοία του Γιάννη Μίχα

Τα πλοία

Όσες φορές και αν κοιτάξει κανείς τα έργα μα και την αίγλη ενός μικρόκοσμου ενεργοποιημένου του σημαντικού καλλιτέχνη Γιάννη Μίχα θα
έχει την αίσθηση ότι, ολοένα, κάτι καινούργιο ανακαλύπτει.

Κάτι που είναι, ανέκαθεν, χαρισματικά συνδεδε- μένο με αυτό, καθαυτό, το DNA του άξιου καλλιτέχνη.
Ενεργοποιημένος, ο χρωστήρας του μέσα από το αυθεντικό πάθος που τρέφει ο άξιος δημιουργός για την τέχνη, δεν ανανεώνει συνεχώς μόνον οπτικά την επικοινωνία με τον θεατή. Την ανανεώνει και πνευματικά και ψυχικά ώστε, κάθε φορά, να συντελείται μια υπέρβαση.
Με κύριες πηγές έμπνευσης: τα καράβια, τα λιμάνια, τα κυκλαδίτικα τοπία, ο Γ. Μίχας κατορθώνει, πάντοτε, να ανανεώνεται εκ των ένδον, δίχως να παλινδρομεί ή να απειθεί στα δομικά στοιχεία τη εικαστικής του προσωπικότητας.
Προσωπικότητα που πέρα από το μεγάλο ταλέντο στην εικαστική έκφραση, χαρακτηρίζεται από ένα συμπαγές και άρρηκτο έρμα.
Γνώρισμα που προφυλάσσει τον Γ. Μίχα από το τις παγκοσμιοποιημένες σειρήνες των διαφόρων περαστικών και επιδερμικών συρμών.
Μάστορας έχει αποδειχτεί ο Γ. Μίχας, τόσο στα λάδια όσο και στις ακουαρέλες του σε ό,τι αφορά στην τεχνική και την όσο γίνεται -δομικά- ευρηματική σύνθεση με συμπρωταγωνιστή το χρώμα – φως και αντίστροφα. Γνωρίσματα που προικίζουν τα έργα με μια διαφορετική, κάθε φορά, αίσθηση ατμοσφαιρικότητας.
Αίσθηση που αξιοποιείται μέσα από τον αέναο ρυθμό και την ποιητική σε υφή ενορχήστρωση του κυρίως θέματος χάρη στην οποία τα επιμέρους, άρρηκτα συνδεδεμένα μες από το χρώμα-φως, αναδεικνύονται σε ευρηματικά δομικά στοιχεία είτε πρόκειται για καράβια, είτε για κυκλαδίτικα τοπία…
Πράγματι, ποτέ δεν «ξεγλιστρά» το βλέμμα στα λάδια και στις ακουαρέλες του Γ. Μίχα. Αντίθετα, απορροφιέται, διεισδύει, επικοινωνεί πολυδιάστατα έτσι ώστε να διεμβολίζει τη σύνθεση μέχρι τα μύχια και να την αντιλαμβάνεται σαν έναν ολοζώντανο οργανισμό.
Κάθε φαινομενικά και ηθελημένα μόνον επιμέρους στοιχείο, προβάλλει εδώ, αυθύπαρκτο καθώς η οπτική γωνία, η εκάστοτε αυξομειούμενη κλίμακα και η ευρηματική μετάλλαξη από την παραστατικότητα στην αφαίρεση και αντίστροφα, το χρίζουν πρωταγωνιστή.
́Ετσι, έστω και ένα μόνον αποσπασματικό μέλος ενός καραβιού, παρατημένου σε κάποιο καρνάγιο προβάλλοντας με το παράστημα και την αίγλη ενός μικρόκοσμου ενεργοποιμένου από την αύρα του σύμπαντος ερεθίζει όσο γίνεται πιο δημιουργικά τη φαντασία και τον ψυχισμό του θεατή.
Το ίδιο συμβαίνει και με την ευρηματική από τον δημι- ουργό μεταλλαγή από την παραστατική στην αφηρημένη γραφή και αντίστροφα, σε μια και την αυτή σύνθεση.

Τα πλοία


Και αυτό, επειδή, το οπτικό ερέθισμα προβάλλοντας χάρη στην προοπτική, το φωτισμό και τον εγγεγραμμένο στη σύνθεση ρυθμό, χαρισματικά δισυπόστατο και δημιουργικά αινιγματικό περιβάλλει το έργο: με μιαν ιδιαίτερη αίγλη και πνοή.
Πνοή που προικίζει τις δημιουργίες του Γ. Μίχα με μιαν ανείπωτη όσο και χαρακτηριστική γητειά, καθώς ανεξάρτητα από το εκάστοτε θέμα, ενυπάρχει, πάντοτε, ένας ιδιωματικός ρυθμός στη σύνθεση, στην οπτική γωνία και στο χρώμα.
Γνωρίσματα που διακατέχοντας ευρηματικά το κάθε έργο, το περιβάλλουν με μιαν αέναη, μεταφυσική πνοή. Χάρη σε αυτήν, ακριβώς, την πνοή που ακτινοβολούν ολόγυρά τους, οι εικαστικές συνθέσεις του Μίχα αντα- ποκρίνονται πλήρως στον ορισμό του Πλάτωνα για την αυθεντική τέχνη: ότι, δηλαδή, η τέχνη για να είναι αυθεντική πρέπει να εκφράζει μιαν Ιδέα και όχι να αποτελεί μια μίμηση.
Εκφράζοντας αυτήν, ακριβώς, την Ιδέα της Ατέρμονος Πνοής, τα έργα του Γιάννη Μίχα επιβεβαιώνουν για τον χαρισματικό δημιουργό, τον χαρακτηρισμό του σημαντικού – με διεθνή κριτήρια – καλλιτέχνη.

Ντόρα Ηλιοπούλου-Ρογκάν
Δρ. Ιστορικός της Τέχνης-Τεχνοκριτικός Οfficier des Arts et Lettres
Τα πλοία

Ο Γιάννης, μιλάει για τον Μίχα

Για πολλά χρόνια, τριγυρίζω στη θάλασσα, συ- ντροφεύοντας τους ανθρώπους που καθημερινά αφιερώνουν την ζωή τους σ’ αυτήν.
Ώρες ατέλειωτες περιδιαβαίνοντας τις γειτονιές τις ποτισμένες με την αρμύρα και τα χρώματα των πολυταξιδεμένων καραβιών που λιμενεύουν και σαλπάρουν… Σαν τ’ αποδημητικά πουλιά…
Άνθρωποι μετακινούνται και επιστρέφουν σημα- δεύοντας κάθε γωνιά των πλοίων, τις ταπεινές ψαρό- βάρκες…
Οι ελπίδες και το απόσταμα, διαβάζονται στα βράχια και στις γειτονιές, στις προκυμαίες, στις αυλές και στα καπετανόσπιτα…
Γνωρίζω πολύ καλά αυτόν τον μόχθο που κρύβεται στ’ αμπάρια, μαζί με την νοσταλγία του γυρισμού στα πάτρια εδάφη… Στα στεριανά…
Τα χρώματα όλα συναρίζοντας και αντλώντας, μορφές και σχήματα, της μνήμης τα τυπώματα, οδοιπορώ εκφραστικά στα μονοπάτια τα θαλασσινά…
Προσπαθώ να κοινωνήσω την ανείπωτη ομορφιά που συνήθως περνά απαρατήρητη.
Επιθυμώντας να διατυπώσω τις τόσες διαφορε- τικότητες και ποικιλίες που κρύβει η ίδια η ζωή. Να δώσω τα ταξιδέματα προς τους ανθρώπους και τους τόπους, που είναι και θα παραμείνουν πηγές της έμπνευσής μου.
Μέσα από τις περιπλανήσεις μου αντιπαλεύω τη λήθη και το ξεθώριασμα της ψυχής και της εικόνας.

Διατυπώνω με τα μάτια της καρδιάς μου όσα βλέπω και νοιώθω στις θάλασσες, στα ατλάζια, στις ώχρες και στο φως, στα λαμπυρίσματα της Ελλάδας.

Τα πλοία

Βιογραφικό:

Ο Γιάννης Μίχας γεννήθηκε στο Κυριάκι Βοιωτίας το 1954.
Πραγματοποίησε σπουδές Ναυπηγικής και μαθήτευσε κοντά στον μεγάλο Έλληνα ζωγράφο Κώστα Ηλιάδη.
Μεγάλο τμήμα της θεματικής του περιλαμβάνει όψεις του ελληνικού τοπίου,
ιδιαίτερα του αιγαιοπελαγίτικου, καθώς και λιμενογραφίες που άλλοτε αποτυπώνουν τον ανθρώπινο μόχθο και άλλοτε εστιάζουν στη σιωπηλή παρουσία των προσαραγμένων πλοίων.

Τα πλοία


Συχνά οι μνήμες του αποτυπώνονται στις συνθέσεις, όπου συναντάμε τους επιβλητικούς όγκους των μεγάλων εμπορικών ή φορτηγών πλοίων να συνδιαλέγονται με τους παραδοσιακούς κυκλαδίτικους οικισμούς.
Η θεματική του κινείται με άνεση ανάμεσα στη ρεαλιστική αφετηρία και τις κυβιστικές διατυπώσεις, όπου η αυστηρή διαύγεια του περιεχομένου, ταυτίζεται με το παράδοξο στη σύνθεση, καθαρά στοιχεία ελληνικής ιδιοσυγκρασίας.
Είναι τακτικό μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδας από το 1986.

 Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές εκθέσεις:
◊ Πολιτιστικό κέντρο ΓΣΕΕ 1984, 1986, Αθήνα
◊ Δημοτικό Θέατρο Πειραιά 1988, 1991, 1996
◊ Γκαλερί ΠΡΙΣΜΑ 1997, Λειβαδιά
◊ Κέντρο Τέχνης Καστέλλας 1998, Πειραιάς
◊ Χατζοπούλειος βιβλιοθήκη (Πόρος) 1999
◊ Αίθουσα Μαρκάτου (Κύθηρα) 1999
◊ Γκαλερί MONTSERRAT (Νέα Υόρκη) 1999
◊ Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο Ύδρας 2000
◊ Σχολή Χορού Κατερίνας Ροδίου
(Πειραιάς) 2000
◊ Γκαλερί Έρσης (Αθήνα) 2001
◊ Υδατογραφίες 2001 Κυριάκι Βοιωτίας
◊ Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ) 2003
◊ Ευ αγωνίζεσθαι – ΠΟΙΑΘ – Πειραιάς 8/2004
◊ Ναυτικό Μουσείο της Ελλάδος (Πειραιάς) 2010
◊ Gallery Titanium 2013 Αθήνα
◊ Gallery ERSI 2020


Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*