«Η τελευταία πτήση» της Μαρίας Τζαρδή, Βιβλιοκριτική από τον Γιάννη Καφάτο

«Η τελευταία πτήση» είναι το δεύτερο βιβλίο της συγγραφέως, Μαρίας Τζαρδή και το πρώτο της μυθιστόρημα.
Νουβέλα θα μπορούσε να το πει κάποιος λόγω της μικρής έκτασής του, όμως αυτό, η μικρή έκταση δηλαδή, δεν το κάνει να υστερεί σε τίποτα από ένα (και με τυπικούς όρους) μυθιστόρημα.

Πολυπρόσωπο και πολυεπίπεδο το βιβλίο της Μαρίας Τζαρδή είναι ένα κείμενο για την απώλεια – όπως την εννοεί ο καθένας.

Πιστή στον τομέα της λογοτεχνίας του φανταστικού (όπως και στο πρώτο της βιβλίο «Εξορία είναι η επιστροφή» – Συλλογή διηγημάτων) η συγγραφέας έχει χτίσει ένα γκρίζο φανταστικό περιβάλλον που είναι ανατριχιαστικά οικείο ντυμένο με το χιόνι του χειμώνα και την μοναξιά που ζητά παρηγοριά των ηρώων της.

Μπορεί ένας ραδιοφωνικός σταθμός να γίνει αποκούμπι των απόκληρων, που ζουν απομονωμένοι και δεν μπορούν ούτε την κηδεία τους να διαχειριστούν;
Μπορεί οι μουσικές και λόγια για αλλάξουν τον κόσμο;
Πού πάνε οι άνθρωποι όταν φεύγουν; Κι εδώ μπορείς ως αναγνώστης να επιλέξεις τη μεταφορά ή την κυριολεξία.

Χωρίς διάθεση σπόιλερ, η ιστορία της «τελευταίας πτήσης» είναι η εξαφάνιση του ιδρυτή ενός ραδιοφωνικού σταθμού που μέσα στο πλαίσιο μιας «ενσωματωμένης» (embedded) ενημέρωσης προσπαθεί να στέκεται δίπλα στους παρίες του συστήματος. Πουλάει τον σταθμό κι εξαφανίζεται.
Πίσω μένουν οι φίλοι και οι συνάδελφοί του. Και επιβιώνουν, ή τουλάχιστον προσπαθούν. Ενηλικιώνονται.

Η γραφή της Μαρίας Τζαρδή στην «τελευταία πτήση» είναι ένα αδυσώπητο road movie με γλώσσα αιχμηρή και με έναν τρόπο ταξιδιάρικη.
Όσο διάβαζα το βιβλίο είχα αυτή την αίσθηση του ταξιδιού. Άλλωστε και η κουβέντα με τον εαυτό σου είναι ένα ταξίδι – το πιο δύσκολο.

Η συγγραφέας έχει καταφέρει να φτιάξει μια ατμόσφαιρα που ξεφεύγει από την ετικέτα «επιστημονική φαντασία» και φλερτάρει με τη road λογοτεχνία αλλά και εμφανίζει πτυχές του noir αναγνώσματος. Όλα με ένα μέτρο.

Οι μουσικές των Αντώνη Λιβιεράτου, Appalachian Cobra Worshipers, Σωτήρη Δεμπόνιου χειρουργικά τοποθετημένες μέσα στην αφήγηση γίνονται ήρωες αυτής της ιδιότυπης δράσης του βιβλίου της Τζαρδή. Το ίδιο και στέκια του Πειραιά, που δεν έχει σημασία ότι είναι στον Πειραιά, είναι όμως στέκια και έχουν κι αυτά τη συμβολή τους στις σχέσεις των ανθρώπων.

Απώλεια, ύπαρξη και προσπάθεια. Αυτά αποτυπώνει με την αλληγορία της συγγραφέας Μαρία Τζαρδή στο βιβλίο «Η τελευταία πτήση» και δείχνει ότι η λογοτεχνία της έχει να μας δώσει κι άλλα ενδιαφέροντα αναγνώσματα!
Καλή σας ανάγνωση!

Το βιβλίο «Η τελευταία Πτήση» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εύμαρος