28/03/2024

«Θέλω να σου κρατάω το χέρι»: Μια δραμεντί που αξίζει να δείτε

Γράφει η Γιώτα Δημητριάδη

Θέλω να σου κρατάω

Πόσες φορές δεν έχετε νιώσει σε μια σχέση ότι «διεγερτικό είναι ο άλλος να αφουγκράζεται τις ανάγκες σου»; Πόσο συχνά τα δύο φύλα διαφωνούν στον ορισμό της λέξης «σεβασμός»;

Είναι και για εσάς συνηθισμένη η ομολογία ενός άνδρα ότι είπε ψέματα για να μην στεναχωρήσει τη σύντροφό του και εκείνη να προτάσσει πάνω απ’ όλα το ζήτημα της εμπιστοσύνης;

Πόσοι άνδρες δεν έχουν ομολογήσει ότι μέχρι να κατακτήσουν μια γυναίκα κάνουν τα πάντα; Μετά όμως…. Πόσοι γάμοι έχουν καταστραφεί λόγω οικονομικών προβλημάτων;

Πόσες φορές μετανιώσατε –δυστυχώς αργά- καταλαβαίνοντας ότι η συμπεριφορά σας πλήγωσε τον αγαπημένο σας;

Μετά από πόσους τσακωμούς, που οδηγούν ακόμη και σε ανθρωποφαγία, νιώσατε ότι τελικά το μόνο που θέλετε είναι: «κάποιον να σας κρατάει το χέρι»;

Αυτά και άλλα πολλά καθημερινά αλλά τόσο ουσιαστικά ερωτήματα θέτει το πρώτο θεατρικό έργο του Τάσου Ιορδανίδη «Θέλω να σου κρατάω το χέρι», που όπως ο ίδιος έχει ομολογήσει, έχει αυτοβιογραφικό χαρακτήρα. Και χρωστάει τον τίτλο του στο  τραγούδι των Μπιτλς «I want to hold your hand». Ενώ έχει σαφείς επιρροές και από τις «Σκηνές από έναν γάμο» του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν (1973) αλλά και από το πιο πρόσφατο φιλμ «Ιστορία Γάμου» (2019) του Νόα Μπάουμπακ.

Θέλω να σου κρατάω

Ένα έργο που ουρλιάζει υπόκωφα την ανάγκη μας να αγαπηθούμε και να γίνουμε αποδεκτοί. Παρασύροντας τον θεατή σε έναν κόσμο πολύ οικείο και ταυτόχρονα πολύ επικίνδυνο καθώς οι ισορροπίες μπορούν να ανατραπούν ανά πάσα στιγμή.

Ο Τάσος Ιορδανίδης με τη γραφή του να απευθύνεται περισσότερο στο ένστικτο και το συναίσθημα παρά στη λογική και τη σκέψη, καταφέρνει τελικά να κάνει τον θεατή να ταυτιστεί με τους δύο πρωταγωνιστές.

Οι ήρωες του δεν έχουν ονόματα, είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας, οι φίλοι μας ή και εμείς οι ίδιοι στο παρελθόν ή το παρόν μας.

Θέλω να σου κρατάω

Δύο παράνομοι εραστές συναντιούνται σ’ ένα ξενοδοχείο ημιδιανομής και συμφωνούν ότι κάθε φορά θα κάνουν έρωτα, θα περνάνε καλά και θα αφήνουν τα προβλήματα έξω από την πόρτα. Θα το καταφέρουν ή τελικά θα εξομολογηθούν ο ένας στον άλλον όλα όσα τους ταλανίζουν στο γάμο τους;

Η Θάλεια Ματίκα υπογράφοντας τη σκηνοθεσία του έργου καταφέρνει να ξεδιπλώσει τη ψυχοσύνθεση των ηρώων και παράλληλα να φωτίσει το χιούμορ του κειμένου. Αποφεύγοντας με επιτυχία τον σκόπελο του μελό, που πάντα ελλοχεύει σ’ αυτές τις περιπτώσεις. 

Οι γρήγορες εναλλαγές των σκηνών και οι μουσικές επιλογές χαρίζουν μια κινηματογραφική διάσταση στην ιστορία. Η οποία απογειώνεται από την ερμηνευτική χημεία των δύο πρωταγωνιστών.

Ο Τάσος Ιορδανίδης εξαιρετικός στη ρωγμή του ρόλου και η Θάλεια Ματίκα με μια εντυπωσιακή εσωτερική ροή απογειώνουν ένα love story, που σίγουρα έχουμε ξαναδεί, αλλά καταφέρνει να μας συγκινήσει με την αλήθεια του. Εκπλήσσοντας ευχάριστα το θεατή με το ανατρεπτικό του φινάλε. 

Απόλυτα ρεαλιστικά το σκηνικό και τα κουστούμια της Ηλένιας Δουλαδήρη, στο ίδιο μήκος κύματος και οι φωτισμοί της Ζωής Μολυβδά Φαμέλη.

Γιώτα Δημητριάδη


Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*