29/03/2024

Τι διάρκεια θα έχει η φθορά της Κυβέρνησης

φθορά

Οι προσπάθειες αποσταθεροποίησης της κυβέρνησης μέσω της επισήμανσης των παλινωδιών της στην διαχείριση της πανδημίας, πέφτουν στο κενό η μία μετά την άλλη, καθώς κανένα από τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν μπορεί να κεφαλαιοποιήσει την όποια φθορά έχει δημιουργηθεί. Όλα αυτά σε θεωρητικό επίπεδο πάντα. Την πραγματική κοινωνική εικόνα μόνο οι εκλογές θα τη δείξουν. Κι αυτές όπως φαίνεται θα γίνουν κανονικά στο τέλος της τετραετίας, παρά τα όσα λέγονται στο δημόσιο διάλογο, που σκοπό έχουν την δημιουργία πολιτικών «τετελεσμένων» και πίεσης που δεν αποδίδει κιόλας.

Είχαμε γράψει παλαιότερα πως η αντιπολίτευση πολεμά με σφεντόνες ενώ η κυβέρνηση διαθέτει πυρίτιδα. Εκτός από την πυρίτιδα, είναι πλέον οδυνηρά εμφανές πως η όποια αστοχία, παλινωδία, λάθος ή όπως θέλετε πείτε το, δεν έχει την ίδια βαρύτητα και επίπτωση στα μάτια της κοινωνίας ή μεγάλου μέρους της, με τις αντίστοιχες της περιόδου διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ για παράδειγμα. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στα φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ που είναι η πλειοψηφία. Ο κόσμος εξαιτίας αρκετών παραγόντων, εμπιστεύεται περισσότερο την παρούσα κυβέρνηση σε σχέση με την απερχόμενη, που αποτελεί την δεύτερη και «καταϊδρωμένη» εναλλακτική. Για να ξανακυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ, σε συνεργασία εξυπακούεται με άλλο κόμμα, πρέπει να συμβούν κοσμογονικά γεγονότα στη χώρα.

  1. Η παρούσα κυβέρνηση προσφέρει μεγαλύτερη οικονομική ασφάλεια. Νομίζω αυτός ο παράγοντας δεν χρειάζεται περαιτέρω ανάλυσης. Οι μνήμες είναι νωπές ακόμα. Το φιλελεύθερο οικονομικό προφίλ της ΝΔ ταυτίζεται περισσότερο με τις προσδοκίες μιας κοινωνίας που όπως έχουμε πει πολλές φορές, δεν κοιτάει που βρίσκεται ταξικά αλλά που θέλει να φτάσει. Τα περί ισότητας, αλληλεγγύης και κοινωνικής δικαιοσύνης συγκινούν πολύ συγκεκριμένες ομάδες.
  • Η παρούσα κυβέρνηση προσφέρει μεγαλύτερο αίσθημα ασφάλειας στα εθνικά ζητήματα. Η πολιτική για παράδειγμα: «Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και μετανάστες» δεν πρόκειται ποτέ να «συγκινήσει» την Ελληνική κοινωνία στο σύνολο της, όσο η πολιτική: «Η Ελλάδα δεν είναι ξέφραγο αμπέλι να μπαίνει όποιος θέλει μέσα». Δεν επεκτείνομαι σε άλλα ζητήματα όσων αφορά τα εθνικά. Αυτό αρκεί. Όταν ξέρεις πως το μεταναστευτικό χρησιμοποιείται από την Τουρκία ως όπλο εξωτερικής πολιτικής και συνεχίζεις να υποστηρίζεις «ιδεοληπτικά» μια αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια που δεν μπορείς μάλιστα να προσφέρεις σ’ αυτούς τους κατατρεγμένους ανθρώπους…  
  • Είναι τέτοιος ο βαθμός δυσφήμισης και παρερμηνείας του τι σημαίνει εν γένει αριστερά στην Ελλάδα, που η λέξη από μόνη της είναι ικανή να δημιουργήσει αισθήματα απέχθειας σε μεγάλο μέρος της Ελληνικής κοινωνίας μόνο στο άκουσμα. Αυτό έχει ρίζες βαθιές και δύσκολα αναστρέψιμες για την συνείδηση των Ελλήνων. Είναι  «σημαδεμένη τράπουλα». Συν την επιπλέον ζημιά που προκαλεί ο ζηλωτισμός του μεταμοντέρνου αριστερισμού, που όπου πέσει αφήνει καμένη γη.
  • Τα κόμματα της ευρύτερης αριστεράς έχουν κάνει λάθη όσον αφορά την προσέγγιση της Ελληνικής κοινωνίας διαχρονικά. Τα: «Μόνος μας εχθρός ο καπιταλισμός» αποτελούν ψηλά γράμματα για μια κοινωνία με χαμηλό βαθμό βαθιάς πολιτικοποίησης και ταξικής συνειδητοποίησης. Πιο απλά. Ότι ξέρουμε για την πολιτική μας ιστορία, το ξέρουμε από διηγήσεις και σκόρπιες συζητήσεις. Δεν έχουμε διαβάσει, δεν έχουμε ασχοληθεί σοβαρά. Αυτό μας κάνει ευάλωτους στην παραπληροφόρηση και την παρερμηνεία του άφθονου πια ιστορικού υλικού που διαθέτουμε.   
  • Η πλειοψηφία της νεολαίας και δη των 30αρηδων θεωρούν τα κόμματα της ευρύτερης αριστεράς, συν το ΣΥΡΙΖΑ, ως κάτι παλαιολιθικό και παλαιοκομματικό, το δεύτερο ειδικά για τον ΣΥΡΙΖΑ. Η γενιά που μεγάλωσε και βίωσε την τεχνολογική εκτίναξη που προήλθε εν πολλοίς από την ανελέητη καπιταλιστική ανταγωνιστικότητα, αναζητά ευκαιρίες ανέλιξης και «προόδου». Όταν της λες για την «ώρα των πολλών» την στιγμή που διαθέτει τυπικά προσόντα που την κατατάσσουν στους «λίγους ή εκλεκτούς», κατά τη γνώμη της πάντα, την έχασες. Δεν αποζητά κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη αλλά ανταμοιβή των κόπων της. Δεν θέλει «κατάργηση» της αριστείας αλλά επιβράβευση της στην πράξη και όχι με μια θέση στο δημόσιο αλλά με καλοπληρωμένες θέσεις στον ιδιωτικό τομέα. Είναι στιγμές που ο ΣΥΡΙΖΑ «βρίσκεται» ακόμα στο 80. Αυτό το έχει εκμεταλλευτεί στο έπακρο ο νυν πρωθυπουργός που μπορεί να είναι πρόεδρος ενός τόσο «παραδοσιακού» κόμματος, όμως έχει καταφέρει να διατηρεί για τον ίδιο και την κυβέρνηση του ένα εκσυγχρονιστικό προφίλ που αποδίδει σε συγκεκριμένες κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες που τύποις απεχθάνονται τις μεταπολιτευτικές πρακτικές.

Χάρης Φιλιππάκης

Υ.Γ: Το παραπάνω κείμενο το είχα γράψει αρχές Ιούλη χωρίς να το δώσω για δημοσίευση. Η «κοσμογονία» που συντελέστηκε τις τελευταίες δύο βδομάδες ίσως ανατρέψει τις εγχώριες πολιτικές ισορροπίες. Ίσως όμως. Μένει να αποδειχθεί στην πράξη. Η μνήμη είναι κοντή και οι κοινωνικές δυνάμεις που έφεραν στην εξουσία την ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη «απεχθάνονται» τόσο τις εναλλακτικές που υπάρχουν, που δύσκολα θα τον εγκαταλείψουν τουλάχιστον μέχρι τις επόμενες εκλογές. Αυτό που φαίνεται πιο ακλόνητο σαν γενικευμένο και διεθνές ρεύμα τούτη τη στιγμή, είναι η αγανάκτηση για τον παρατεταμένο βιασμό της γης από τις καπιταλιστικές πρακτικές που αργοπορημένα, άρχισαν να γίνονται πιο «πράσινες» τα τελευταία χρόνια. Το επίδικο είναι τι νέο θα γεννήσει αυτή η οργή πολιτικά. Προσωπικά θεωρώ δύσκολο αυτό το ρεύμα να κινηθεί σε κάποια από τις υπάρχουσες πολιτικές επιλογές. Κάτι καινούριο θα γεννηθεί μέσα από τις παγκόσμιες «στάχτες» του περιβάλλοντος. Κάποτε ήταν η οικονομία εφαλτήριο αλλαγών τώρα ίσως γίνει το περιβάλλον. Πάντως με τις συνήθειες που έχουμε αναπτύξει πλέον πρέπει να κάνουμε και κάποιες σοβαρές επιλογές. Δεν γίνεται να κατηγορούμε τον λιγνίτη και τις ανεμογεννήτριες ταυτόχρονα, την στιγμή που ψάχνουμε απεγνωσμένα να φορτίσουμε το κινητό για να συνεχίσουμε τα ποστ.                 

Η φωτογραφία είναι από το γραφείο Τύπου του Πρωθυπουργού/Φωτογράφος: Δημήτρης Παπαμήτσος

   


mm
About Χάρης Φιλιππάκης 115 Articles
Ο Χάρης Φιλιππάκης συχνά αυτοαποκαλείται ιστορικός. Έχει αποφοιτήσει από κάποιο τμήμα ιστορίας και αρχαιολογίας. Συνήθως μιλάει για ιστορία και πιο συγκεκριμένα για το Βυζάντιο και την αρχαία Ρώμη. Προσπαθεί βέβαια να μην κάνει διακρίσεις.

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*