Κάθε χρόνο στις παραλίες η ίδια ιστορία.
Κάποιοι δεν αντέχουν τα παιδάκια.
Κάποιοι δεν αντέχουν τις ρακέτες.
Κάποιοι δεν αντέχουν τη μουσική.
Κάποιοι δεν αντέχουν τα ζώα.
Κάποιοι δεν αντέχουν αυτούς που έχουν τατουάζ.
Αλλοι, ακόμα χειρότερα, δεν αντέχουν τους χοντρούς , τους γέρους και αυτούς που φοράν κακόγουστα μαγιό.
Και έτσι οι περισσότεροι κάθονται ξινισμένοι στη θάλασσα ενώ έχουν ξεκινήσει για την παραλία με σκοπό να περάσουν καλά και να χαλαρώσουν .
Το θέμα ξεκινά από το γεγονός ότι το «περνάω καλά» δεν σημαίνει το ίδιο πράγμα για όλους. Όταν λοιπόν ο προορισμός είναι μία παραλία οργανωμένη με ομπρέλες, ξαπλώστρες και μπαρ με μουσική είναι σίγουρο ότι το «περνάω καλά» το δικό σου θα έρθει σε ρήξη με το «περνάω καλά» της διπλανής παρέας.
Γιατί εσένα δεν σε ενοχλεί το «200 στη στροφή και με ρωτάνε Μαμά;» αλλά σε τρελαίνει το τρίχρονο που φωνάζει «Μαμά».
Ενοχλείσαι όταν δεν σε αφήνουν να παίξεις ρακέτες «δυνατά» θέτοντας σε κίνδυνο τα κεφάλια των υπολοίπων αλλά παθαίνεις υστερία αν σε βρέξει παιδάκι την ώρα που μπαίνεις στη θάλασσα ατρόμητος (σιγά-σιγά) …γιατί κρυώνεις..
Δεν σε πειράζει να αραδιάσεις σαράντα κουβαδάκια, φτυαράκια , τσουγκράνες, φουσκωτά για να παίζει το παιδί σου, αλλά σε ενοχλεί ο σκύλος στην δίπλα ομπρέλα που κάθεται στη σκιά.
Περνάς τέλεια όταν με τους φίλους πίνεις μπύρες και κάνεις χαβαλέ, αλλά σε ενοχλούν οι κυρίες στην διπλανή ομπρέλα που κάνουν «κοινωνική κριτική» όταν εσύ θέλεις να διαβάσεις το βιβλίο σου ήσυχα- ήσυχα.
Γιατί όταν ο προορισμός είναι μία οργανωμένη παραλία για να περάσεις καλά χρειάζεται καλή διάθεση, σεβασμό στο διπλανό και ανοχή.
Και επιτέλους όποιος θέλει να διαβάσει την «ΠΟΛΙΤΕΙΑ» του Πλάτωνα από το αρχαίο κείμενο στη θάλασσα , ας πάρει την ψάθα του και ας πάει σε μία ερημική παραλία.
Girl on the spot
Leave a Reply