Έχουμε διαπιστώσει προσπαθώντας να αναλύσουμε γεγονότα από το παρελθόν και το παρόν πως τίποτα δεν πρέπει να αναλύεται με όρους «άσπρου-μαύρου» και «καλού-κακού» ή «ηθικού-ανήθικου». Όλα τα ιστορικοπολιτικά γεγονότα και φαινόμενα επιδέχονται πολλαπλών ερμηνειών και όχι μονοδιάστατων.
Για παράδειγμα το ΠΑΣΟΚ. Υπάρχει η έκφανση των πολιτικών τομών της περιόδου 81-85, υπάρχει και η έκφανση του «αυριανισμού» και της συμμαχίας μαζί του μέχρι την ρήξη. Και τα δύο αποτελούν όψεις ενός ισχυρού πολιτικού φορέα με μεγάλη κοινωνική γείωση, που έλυσε πολλά προβλήματα δημιουργώντας άλλα, με κυριότερο θεωρώ την πλήρη νομιμοποίηση του καθεστωτισμού στις χειρότερες μορφές του. Της λογικής «ήρθαμε στα πράγματα».
Η δεξιά τον εγκαθίδρυσε στην Ελλάδα και το ΠΑΣΟΚ τον νομιμοποίησε πλήρως στα μάτια κοινωνικών ομάδων στις οποίες υποσχέθηκε να τον πολεμήσει. Με απλά λόγια, το δεξιό καταστημένο επισκιάστηκε από το πασοκικό σε αυτή την προσπάθεια. Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ αργότερα το περιέγραψε ως «έλεγχο των αρμών της εξουσίας», όσον αφορά την δική του προσπάθεια.
Η ομιλία του Απόστολου Κακλαμάνη στο συνέδριο του κόμματος ήταν τόσο αφοπλιστικά ειλικρινής που σχεδόν είναι άξια θαυμασμού γι’ αυτό. Το διακύβευμα είναι το «τυρί». Όταν αυτό υπάρχει σε απόθεμα ένα κόμμα έχει προοπτικές να γίνει κόμμα εξουσίας, όταν αρχίζει να λιγοστεύει τα «ποντίκια» εγκαταλείπουν το πλοίο.
Το ΠΑΣΟΚ εξάντλησε τα αποθέματα του μετά την υπογραφή του πρώτου μνημονίου και την στήριξη των υπολοίπων και οι πενιχρές προοπτικές εκλογής πια, έκαναν πολλούς να ποντάρουν σε άλλο «άλογο» το πολιτικό τους μέλλον. Ή πιο ρομαντικά, κάποιος θα υποστήριζε πως η μεταπήδηση στον ΣΥΡΙΖΑ και την ΝΔ είχε περισσότερο ιδεολογικά κίνητρα πέραν των προοπτικών εκλογής. Για κάποιους ίσως και να αποτυπώνει την αλήθεια αυτή η εκδοχή. Για μια μειοψηφία μάλλον.
Τα αποτελέσματα των φοιτητικών εκλογών και η στάση μεγάλου μέρους της νεολαίας απέναντι στα κόμματα και τις πάγιες πρακτικές τους δείχνει μέχρι στιγμής πως μια αλλαγή παγιώνεται. Το κόμμα ή ο αρχηγός που θα την αφουγκραστεί πιο γρήγορα, θα πάρει το προβάδισμα της νέας εποχής.
Δεν ξέρω ποιο κόμμα και ποιος αρχηγός θα το κάνει. Ξέρω όμως πως με ομιλίες που εμπεριέχουν «λογικές» σαν αυτή του κ. Κακλαμάνη που απλώς φανατίζουν του ήδη φανατισμένους και τίποτα παραπάνω, το ΠΑΣΟΚ θα αποτελέσει οριστικά κεφάλαιο στην πολιτική βίβλο της χώρας και όχι νέα σελίδα όπως ευελπιστεί.
Το ζητούμενο δεν είναι ο φανατισμός των ήδη φανατισμένων και «πεπεισμένων» για τα «οφέλη» επανόδου του κόμματος. Αυτούς τους έχεις και τα «οφέλη» τα ξέρουν καλά. Το ζητούμενο είναι το άνοιγμα σε όσους δεν έχουν πειστεί. Σε όσους αντιλαμβάνονται το ΠΑΣΟΚ ως «απολίθωμα».
Χάρης Φιλιππάκης
Leave a Reply