Τετάρτη 20.38 μ.μ. (p.m.)
Όπως συνηθίζεται τέτοια εποχή στην Αγγλία ο ήλιος (αυτό το στρογγυλό που φέγγει στον ουρανό και βλέπουμε σπάνια όταν κάποιο σύννεφο αφήνει λίγο κενό από το μπροστινό του) ακόμα είναι ψηλά. Μετά τις 22.00 αρχίζει να έρχεται το σκοτάδι. Παρότι σαν γνήσιος Έλληνας μετανάστης συνήθως βλέπω ελληνική τηλεόραση, αποφάσισα σήμερα να δω BBC. Είμαστε μια ημέρα πριν το Referendum διάολε, να δούμε τι γίνεται. Βέβαια η αλήθεια είναι ότι παρακολουθώ τις εφημερίδες και κυρίως το ραδιόφωνο του BBC οπότε περισσότερο έβαλα να δω για να έχω άποψη για το πώς το χειρίζονται. Και το χειρίζονται εξαιρετικά. Απόψεις από όλες τις πλευρές με επιχειρήματα και ωραίες αναλύσεις. Δεν είναι έτσι όλα τα μέσα στην Αγγλία, αλλά το BBC που είναι και το πιο ισχυρό δικαιολογεί την καλή φήμη του ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.
Οι εφημερίδες φανατίστηκαν (όχι όλες) και πήραν θέση ανοιχτά. Το BBC έμεινε ουδέτερο και παρουσίασε όλες τις πλευρές με τους δημσιογράφους να κάνουν σκληρές ερωτήσεις σε όλους.
Ιδιωτική τηλεόραση δεν παρακολουθώ, οπότε δεν έχω ιδεά πώς το χειρίστηκαν.
Να σου πω όμως πώς έζησα εγώ την ιστορία του δημοψηφίσματος και πώς βλέπω την επόμενη ημέρα. Όχι για εμένα ή για τους μετανάστες αλλά για την χώρα γενικά.
Καταρχας να επισημάνω ότι είμαι μετανάστης στην Αγγλία περίπου 2 χρόνια. Ήρθα σε μια περίοδο προεκλογική. Τότε λοιπόν άρχισαν τα Μ.Μ.Ε. να δημιουργούν ένα τεράστιο θέμα με τους ευρωπαίους μετανάστες. Τα δημοσιεύματα ήταν καθημερινά. Πόσο κακό κάνουν στο NHS (το ΙΚΑ των Άγγλων), ότι αυξάνουν τις τιμές των ενοικίων (στην οποία αύξηση των τιμών στηρίζεται μια ολόκληρη οικονομία εδώ, αλλά αυτό δεν βόλευε να αναφερθεί), ότι παίρνουν τις δουλειές των Άγγλων (παρ' ότι το μεγαλύτερο ποσοστό δουλεύει σε δουλειές τους πρωτογενούς τομέα της παραγωγής στις οποίες δεν συναντάς Άγγλο παρά μόνο αν ξεχάστηκε εκεί από άλλη δεκαετία). Αυτά σε μια οικονομία με 6% ανεργία. Στην αρχή ομολογώ φοβήθηκα. Δεν ήξερα πώς θα με αντιμετωπίσουν. Τελικά μπορεί να πέτυχα εθνικιστές και ξενοφοβικούς αλλά στην πλειοψηφία τους οι άνθρωποι ήταν δεκτικότατοι και τρομερά ευγενικοί.
Δημιουργήθηκε όμως ένα κλίμα. Ένα κλίμα που ανάγκασε τον Κάμερον να υποσχεθεί δημοψήφισμα και να υποσχεθεί την διαπραγμάτευση των όρων της μετανάστευσης εντός Ε.Ε. για την Αγγλία. Πράγματι διαπραγματεύτηκε και πράγματι κέρδισε κάτι πρωτοφανές. Να έχει η Αγγλία διαφορετικούς κανόνες από αυτούς που ισχύουν στην υπόλοιπη Ε.Ε.. Παρ' όλα αυτά είχε υποσχεθεί καλύτερη συμφωνία.
Το δημοψήφισμα ανακοινώθηκε και ο πόλεμος ξεκίνησε. Με το μέτωπο του “Remain” να κάνει το ένα λάθος μετά το άλλο. Για αρχή η κυβέρνηση έστειλε ένα booklet στα σπίτια το οποίο στοίχισε κάποιες χιλιάδες λίρες για να υποστηρίξει το Remain. Αυτό εξόργισε μεγάλη μερίδα των Άγγλων καθώς θεωρήθηκε (και ήταν) προπαγάνδα με κρατικό χρήμα. Μετά ξεκίνησε η επιχείρηση φόβου και από τις 2 πλευρές. Το μέτωπο του “Leave” σταμάτησε λίγο πριν μας πει ότι η Νιγηρία θα γίνει μέλος της Ε.Ε. και οι Νιγηριανοί θα έρθουν όλοι στην Αγγλία. Το “Remain” από την άλλη λίγο πριν την ανακοίνωση λειψυδρίας για τα επόμενα χρόνια λόγω εκτεταμένης ξηρασίας μετά την έξοδο από την Ε.Ε.
Μόνο που οι Άγγλοι δεν είναι σαν τους άλλους ευρωπαίους. Για την ακρίβεια είναι η λιγότερο ευρωπαϊκή χώρα της Ευρώπης. Όταν ο πλανητάρχης συμβουλεύει τους Άγγλους να μείνουν στην Ευρώππη οι Άγγλοι απαντούν “είμαστε περήφανη χώρα και θα κάνουμε ότι θέλουμε”. Όταν το “Remain” λέει ότι θα έχουν πρόβλημα με το εμπόριο, οι Άγγλοι απαντούν ότι “τόσες άλλες χώρες τα καταφέρνουν να έχουν συμφωνίες και δεν θα τα καταφέρουμε ΕΜΕΙΣ;”.
Γενικά το λάθος του Remain ήταν ακριβώς ότι έθιξε τον εγωισμό σε έναν λαό ο οποίος είναι υπερόπτης. Γλυκά και ευγενικά υπερόπτης αλλά πάντα υπερόπτης. Δεν λες σε έναν Άγγλο ότι χρειάζεται την Ε.Ε.. Του λες ότι μπορούμε μαζί να τα πάμε καλύτερα. Όχι ότι θα καταστραφούμε μακριά από την Ε.Ε.. Στις τελευταίες δηλώσεις του Κάμερον φάνηκε ότι το κατάλαβε αλλά ήδη το “Leave” έχει γιγαντωθεί.
Τι θα γίνει την Πέμπτη;
Κάτσε να μασήσω φύλλα δάφνης να σου πω…
Η διαφορά είναι τόσο μικρή που δεν μπορεί κανείς να απαντήσει. Θα μάθουμε σε λίγες ώρες.
Να τολμήσω μια πρόβλεψη για το τι θα γίνει από εδώ και πέρα;
Καταρχάς όποιο και να είναι το αποτέλεσμα, έχει γιγαντωθεί χωρίς κανέναν λόγο ένα εθνικιστικό κίνημα στην Αγγλία και αυτό μόνο κακό μπορεί να είναι. Δεν θα τελειώσει με το δημοψήφισμα και θα φανεί αυτό στο άμεσο μέλλον όπως φάνηκε και με την δολοφονια της Cox.
Επίσης όποιο και να είναι το αποτέλεσμα η Αγγλία έβαλε ένα μπουρλότο στα θεμέλια της Ε.Ε. Για να είμαι ακριβής δεν το έβαλε το μπουρλότο, η ίδια η Ε.Ε. το έβαλε, αλλά οι Άγγλοι άναψαν το φυτίλι.
Αν η κάλπη βγάλει Remain θα εφαρμοστεί η συμφωνία με την Ε.Ε. και στην ουσία μικρό το κακό για όλους.
Αν η κάλπη βγάλει Leave έχουμε 2 πιθανότητες.
Η πρώτη είναι η Βρετανική βουλή που αποτελείται στην πλειοψηφία της από βουλευτές υπέρ του Remain να μην επικυρώσει την έξοδο. Οι εξελίξεις μετά είναι απρόβλεπτες καθώς δεν νομίζω ότι ο αγγλικός λαός θα δεχτεί τόσο απλά το να γίνει το OUT – IN. Επίσης ένα θέμα είναι αν θα παραμείνει ο Κάμερον στην θέση του το οποίο βλέπω εξαιρετικά δύσκολο.
Η δευτερη είναι να επικυρωθεί το δημοψήφισμα και να ξεκινήσει η διαδικασία εξόδου η οποία θα κρατήσει τουλάχιστον 2 χρόνια. Σε αυτά τα 2 χρόνια θα αποφασιστούν και όλες οι αλλαγές οπότε δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε εικασίες. Ακόμα και να ήθελα να τις κάνω δηλαδή δεν έχω αντίστοιχο παράδειγμα για να βασίσω τις εικασίες αυτές.
Το σίγουρο είναι ένα. Η Αγγλία θα επιβιώσει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Οι άνθρωποι θα πάνε πάλι στις δουλειές τους και θα συναναστρέφονται με ευρωπαίους και μη. Οι Άγγλοι έμαθαν να ζούνε με “ξένους”. Δεν θα το ξεχάσουν από την μια ημέρα στην άλλη. Για κάθε δυσκολία όμως θα υπάρχει πλέον κάποιος που θα κατηγορεί ανοιχτά τους μετανάστες. Δεν θα είναι μειοψηφία, δεν θα το λέει σε συγγενείς στο σπίτι. Θα το φωνάζει στο δρόμο και θα πείθει κι άλλους.
Οι Άγγλοι γίνονται ευρωπαίοι με τον χειρότερο τρόπο. Είδαν την Ε.Ε. να τους φοβερίζει και να τους υποτιμά και βλέπουν ξεκάθαρα τις επιπτώσεις της πολιτικής της Ε.Ε. στις υπόλοιπες χώρες της ένωσης. Όπως και να έχει σε κάθε γειτονιά οι σκεπτικιστές είναι πολλοί. Είτε με σοβαρά επιχειρήματα είτε με εθνικιστικά. Η κουβέντες ακόμα γίνονται με επιχειρήματα και σε σχετικά καλό κλίμα αλλά είναι προφανές ότι σε σχέση με το παρελθόν η ένταση είνα αυξανόμενη.
To Leave or Not to Leave, ο πόλεμος έχει μόλις ξεκινήσει.
Leave a Reply