Συνάντηση με τις δασκάλες του 7χρονου γιού σου στο σχολείο. Ακούς τα καλύτερα και εξηγείς στις δασκάλες πως το πρόβλημα είναι ότι δύσκολα μπορείς να τον πείσεις να διαβάσει, ενώ πέρυσι διάβαζε με χαρά. Η απάντηση είναι « Ε, εντάξει. 7 ετών παιδί είναι»… Κάπως έτσι αποφάσισα να γράψω για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση στην Αγγλία.

Υπάρχουν (όπως σε όλα τα πράγματα) καλά και άσχημα σημεία σ’ αυτήν. Πράγματα που χρίζουν βελτίωσης και άλλα που ωραία θα ήταν να τα αντέγραφαν ή ακόμα και να τα βελτίωναν σε άλλες χώρες (γενικά μιλάω τώρα).

 

Δεν θα ασχοληθώ με την διαδικασία ένταξης των παιδιών μεταναστών σε αυτά, γιατί τα νηπιαγωγεία / σχολεία εδώ φροντίζουν ώστε τα παιδιά να έχουν (ΟΧΙ ΙΔΙΕΣ) ίσες ευκαιρίες και να ενταχθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο (ή έστω, τον καλυτερο δυνατό που μπορώ εγώ να φανταστώ).Επίσης να τονίσω ότι όσα αναφέρω αφορούν τα δημόσια σχολία της Αγγλίας.

 

Για τα παιδιά που δεν έχουν κλείσει to 3^ο έτος της ζωής τους τα πράγματα είναι ΣΚΟΥΡΑ. Το κράτος δεν καλύπτει το έξοδο του παιδικού σταθμού το οποίο για 30 ώρες την εβδομάδα μπορείς να το υπολογίσεις από 850 σε 1100 λίρες τον μήνα.Σε αυτά αν δουλεύουν και οι 2 γονείς full time θα πρέπει να προσθέσεις περίπου 150 με 300 λίρες για childcare για τις υπόλοιπες ώρες πριν και μετά το σχολείο μέχρι να γυρίσει κάποιος στο σπίτι.

Υπάρχουν κάποια benefits (επιδόματα) που δίνει το κράτος αλλά δεν γνωρίζω πόσα είναι και έχουν (προφανώς) εισοδηματικά κριτήρια.

Από τα 3 έτη και μετά το κράτος καλύπτει μέχρι σήμερα 15 ώρες την εβδομάδα, ενώ από τον Σεπτέμβρη του 2017 θα καλύπτει 30 ώρες την εβδομάδα.

 

Έχοντας κλείσει τα 4 τον Σεπτέμβρη του κάθε σχολικού έτους τα παιδιά πηγαίνουν στο Reception (school). Είναι το αντίστοιχο νηπιαγωγείο.

Από τα 5 και μετά ξεκινάει το κανονικό σχολείο με Year one, two κ.ο.κ που είναι ανάλογες με τις τάξεις στην Ελλάδα. Τα παιδιά δηλαδή ξεκινάνε την εκπαίδευση ένα χρόνο νωρίτερα, ενώ το «λύκειο» (High School) τελειώνει στα 16 και μετά ακολουθεί το κολλέγιο.

Το πρώτο πράγμα που σου κάνει εντύπωση είναι ότι το σύστημα υπολογίζει τα παιδιά ως (ουάου) παιδιά. Δεν τα πιέζουν, δεν τα «στουμπώνουν» με γνώσεις. Προσπαθούν να τα εκπαιδεύσουν και όχι να τα «εξοντώσουν».

 

Η καθημερινότητα λοιπόν ενός παιδιού έχει ως εξής:

Το σχολείο ξεκινάει στις 08:45 και τελειώνει στις 15:15. Αυτές τις ώρες τα παιδιά πηγαίνουν στο σχολείο με στολές. Κάθε σχολείο έχει την δική του. Με ενοχλεί ομολογώ αλλά βολεύει τους γονείς. Αγοράζεις 3 σετ και καθαρίζεις. Από την άλλη η ομοιομορφία ανάμεσα στα παιδιά είναι ένα γεγονός. Σε κάποιους αρέσει, κάποιους τους ενοχλεί. Ανήκω στην 2^η κατηγορία.

 

Τα παιδιά τρώνε στο σχολείο. Τουλάχιστον σε όσα σχολεία και ακαδημίες ιδρύθηκαν πριν το 2010 και μετά τον Ιούνιο του 2014 (μη ρωτήσεις γιατί, αυτό λέει ο νόμος, αυτό σου μεταφέρω). Δεν έχω ακούσει για σχολείο που δεν τα παρέχει αλλά για να είμαι ακριβής οφείλω να κάνω αυτή την υποσημείωση. Υπάρχει μια μικρή επιβάρυνση για το γάλα που πίνουν τα παιδιά αλλά τα school meals είναι δωρεάν για την πλειοψηφία των παιδιών (υπάρχουν κριτήρια, αλλά είναι τόσο διευρημένα που είναι δύσκολο να μην το δικαιούσαι). Επίσης τα γεύματα στο σχολείο είναι καλής ποιότητας και με μεγάλη ποικιλία.

Παίρνεις λοιπόν τον προγραμματισμό της χρονιάς στην αρχή του έτους και επιλέγεις ποια γεύματα θα τρώει το παιδί κάθε ημέρα (υπάρχει και επιλογή για χορτοφάγους) ή αν κάποιες ημέρες το παιδί θα παίρνει φαγητό από το σπίτι.   

 

Οι δραστηριότητες είναι συχνές και κάποιες είναι εβδομαδιαίες. Για παράδειγμα υπάρχει το forest school. Μια δραστηριότητα όπου τα παιδιά επισκέπτονται σε εβδομαδιάια βάση ένα «δασάκι» στο οποίο παίζουν παιχνίδια εκπαιδευτικά. Η δασκάλα τους κρύβει αντικείμενα για να τα βρούν ή τους δείχνει λουλούδια και οργανισμούς που ζουν εκεί.

 

Μέσα στο σχολείο χρησιμοποιούν υπολογιστές και κάνουν διάφορες δραστηριότητες με τις οποίες μαθαίνουν πώς να κατασκευάσουν πράγματα, να ζωγραφίσουν ή να μάθουν πληροφορίες για περιοχές της Αγγλίας (αυτή την περίοδο έχουμε αφιέρωμα στο Λονδίνο).

 

Το σημαντικότερο είναι ότι τα παιδιά διαβάζουν στο σχολείο. Στο σπίτι κάθε παιδί έχει μόνο να διαβάσει ένα βιβλίο και ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ να κάνει μια εργασία μέσα στην εβδομάδα. Υπάρχει βέβαια και το homework το οποίο είναι ένα τετράδιο που παίρνει κάθε παιδί με εργασίες τις οποίες πρέπει να κάνει μέσα στο σχολικό έτος. Εργασίες όπως να μάθει να βάζει σε ομάδες τα παιχνίδια του, να τα χωρίσει ανάλογα με το μήκος, το βάρος ή το ύψος τους, να στρώσει το τραπέζι και να σερβίρει ίδιες μερίδες σε όλα τα πιάτα κ.α.. Επίσης υπάρχουν παιχνίδια και βιβλία σε ένα εκπαιδευτικό portal στο οποίο το παιδί έχει πρόσβαση με τον δικό του κωδικό ώστε η δασκάλα ή ο δάσκαλος του να μπορεί να ελέγχει τις επιδόσεις του.

 

Από την αρχή του σχολικού έτους οι γονείς ενημερώνονται για ΟΛΕΣ τις ημέρες κατά τις οποίες δεν θα λειτουργεί το σχολείο μέσα στο έτος. Είναι αντίστοιχες ή κατα κάποιες ημέρες περισσότερες από τις ημέρες που δεν λειτουργούν τα σχολεία στην Ελλάδα.

 

Με εξαίρεση τις ημέρες που είναι άρρωστο ένα παιδί δεν μπορεί να απουσιάσει αν δεν πάρει ειδική άδεια. Το σχολείο βλέπεις αξιολογείται και από την προσέλευση των μαθητών του. Αν ένα παιδί απουσιάσει αδικαιολόγητα (θεωρητικά) μπορεί να επιβληθεί χρηματικό πρόστιμο στους γονείς. Λέω θεωρητικά γιατί προβλέπεται, αλλά όταν το συζήτησα με γονείς κατάλαβα ότι αυτό δεν τηρείται αυστηρά.

 

Τα σχολεία βαθμολογούνται με πολλά και αυστηρά κριτήρια. Υπάρχει μια μεγάλη κουβέντα σχετικά με αυτή τη βαθμολόγηση. Πολλοί εκπαιδευτικοί έχουν εκφράσει την ανησυχία τους για τα κριτήρια και το γεγονός ότι κάθε κίνηση τους κρίνεται και δεν μπορούν να γίνουν πιο δημιουργικοί.

Ένα ενδιαφέρον στοιχείο είναι ότι ακόμα και οι αξίες των σπιτιών γύρω από περιοχές με καλά σχολεία είναι υψηλότερες. Ακριβές περιοχές έχουν «καλύτερα σχολεία» και «καλύτερα σχολεία» (για την ακρίβεια, σχολεία με υψηλότερη βαθμολογία) ανεβάζουν την αξία της περιοχής.

Υπάρχουν τα καθολικά σχολεία και σχολεία με θρησκευτικό προσανατολισμό αλλά τα περισσότερα δεν έχουν καμία απολύτως ανάμειξη με την εκκλησία. Ούτε προσευχή (γκουχ, γκουχ) το πρωί, ούτε τίποτα ανάλογο.  

 

Ένα άλλο στοιχείο είναι ότι ένα σχολείο με χαμηλή βαθμολογία δεν είναι απλά ένα σχολείο με κάποιον ανεπαρκή δάσκαλο. Σε πολλές περιπτώσεις ένα σχολείο με κακή βαθμολογία και σε υποβαθμισμένη περιοχή μπορεί να είναι ακόμα και επικίνδυνο σχολείο με αρκετές αναφορές για bullying και προβλήματα. Γενικά όταν στην Αγγλία μιλάμε για bullying μπορεί να είναι πολύ άσχημο και το επίπεδο ανοχής του σχολείου διαφέρει από περιοχή σε περιοχή.

 

Η ψαλίδα λοιπόν είναι αρκετά μεγάλη. Όπως σε όλα τα θέματα που αναλύω από αυτή την στήλη έτσι και σε αυτό να θυμίσω ότι υπάρχουν τα θετικά και τα αρνητικά.

 

Την επόμενη φορά θα σου περιγράψω και τα περιβόητα αγγλικά πανεπιστήμια τα οποία αποτελούν πρότυπο για πολλούς στην Ελλάδα. Πόσο χρεώνεται ένας κάτοικος Αγγλίας για να σπουδάσει και ποια είναι η διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσει.

 

Ένα point μόνο για να ξέρεις τι να περιμένεις είναι ότι κατα μέσο όρο ένας φοιτητής στην Αγγλία ξεκινάει τη ζωή του με ένα δάνειο 40 με 50.000 λίρες. Το πώς και πότε το αποπληρώνει… Next time.