Οι Άγγλοι έδωσαν άλλη έννοια στον όρο “πουλάω αέρα”.
Η χώρα στην οποία όλα κοστολογούνται κατάφερε να τον κοστολογήσει.
Πήγα που λες να βάλω αέρα στο λάστιχο του αυτοκινήτου μου κάποια στιγμή. Με έκπληξη ανακάλυψα ότι αυτό χρεώνεται.
Το κάνεις μόνος σου βέβαια (τα βενζινάδικα γενικά έχουν μόνο έναν άνθρωπο στο ταμείο και τα υπόλοιπα είναι self service), με ένα μηχάνημα που έχει κερματοδέκτη και βάζεις όόόόόόόσοοοοο αέρα θέλεις. Να χορτάσεις ρε παιδί μου αέρα. Να βάλεις και στα μπαλόνια σου αν έχεις παιδιά. Έχεις περίπου 4 λεπτά να φουσκώσεις οτιδήποτε τραβάει η ψυχή σου. Μην ξεχάσω ότι έχει και ανταγωνισμό. Άλλος πουλάει 0,50 pounds τον αέρα άλλος 0,30 pounds. Μόνο μια αλυσίδα super market (έχουν και βενζινάδικα τα super market στην Αγγλία) έχω βρει να δίνει δωρεάν τον αέρα (μάλλον τον παίρνουν σε καλή τιμή).
Και βέβαια δεν είναι μόνο ο αέρας. Πριν από περίπου ένα χρόνο ΨΗΦΙΣΤΗΚΕ ΝΟΜΟΣ που υποχρεώνει τα super market να χρεώνουν τις σακούλες για τα ψώνια. Η λογική είναι να μάθει ο κόσμος να χρησιμοποιεί σακούλες πολλαπλών χρήσεων ( ήταν ΠΟΛΥ μπροστά ΙΚΕΑ και LIDL αλλά τους χλευάζατε).
Σε πολλές δημόσιες τουαλέτες το κατούρημα στοιχίζει 0,30 pounds. Δεν κάνουν όμως διακρίσεις. Έχει γενική είσοδο 0,30 άσχετα με την χρήση.
Γενικά στην Αγγλία μπορείς να απολαύσεις πολλά και καλά. Το κράτος φροντίζει ώστε να επιβιώνεις και τα υπόλοιπα κοστίζουν κάτι παραπάνω.
Μην θαρρείς πώς γκρινιάζω. Κάθε άλλο. Απολαμβάνω την ένταξη μου στον καπιταλισμό όπως αυτός οφείλει να είναι. Με το γλυκό του ανοιξιάτικο πρόσωπο που όλα τα αλλάζει και όλα τα κάνει πιο όμορφα. Γιατί όσο αδιανόητα και να είναι όλα αυτά η γενική αίσθηση είναι ότι λειτουργούν.
Και εκεί που προχωράς σε έναν όμορφο δρόμο σκεπτόμενος όλα αυτά με προορισμό μια ιστορική πάμπ του Birmingham, το μάτι σου πέφτει σε μια υψωμένη κοκκινη γροθιά. Μια αφίσα η οποία συνοδεύεται από μεγάλα γράμματα:
“Είναι ο Σοσιαλισμός εφικτός?
Καπιταλισμός σημαίνει ρατσισμός, κλιματικές αλλαγές, φτώχεια και πόλεμοι”
Η καρδιά μου πετάρισε του αριστερού. Σκέφτηκα ότι ήρθε η ώρα να ενταχθώ στην αριστερά της Αγγλίας και να αρχίσω εδώ νέες μάχες για να κατατροπώσουμε τον καπιταλισμό σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης. Έψαξα στην αφίσα για πληροφορίες. Διεύθυνση, ομιλητές, ώρα έναρξης, 3 λίρες είσοδος … Ένα δάκρυ κύλησε στο πράσινο μάτι μου και στην πορεία στο ροδαλό μου μάγουλο.
Είχα μπροστά μου μια ομιλία κατά του καπιταλισμού η οποία είχε είσοδο 3 λίρες. Το παράδοξο θα ήταν τόσο κραυγαλέο αν δεν ήταν τόσο φυσικό για ετούτη εδώ τη χώρα. Συνέχισα την πορεία μου για εκείνη την ωραία πάμπ να πνίξω τον καημό μου με μερικά pints μπύρας.
Άλλωστε αν το ξανασκεφτείς, πρέπει κάπως να βγάλουν κι αυτοί τα έξοδα της ομιλίας… θα έλεγε ένας Άγγλος.
Υ.Γ. Η ομιλία είναι αύριο. Μεθαύριο μπορεί να έχουμε γίνει Κούβα.
Leave a Reply