Το Underflow είναι δισκάδικο, είναι γκαλερί, είναι –στο υπόγειο– χώρος συναυλιών, είναι και δισκογραφική εταιρεία. Αν η πόλη δεν χάνει την καλλιτεχνική της φρεσκάδα είναι γιατί μέσα της ζουν ακόμη άνθρωποι που ακολουθούν τα όνειρά τους. Κοίτα τον Βασίλη Φιλιππακόπουλο, είναι ένας από αυτούς.
Η πίστη του στη μουσική, στην τέχνη, είναι αδιαπραγμάτευτη, «εξωφρενικά» ανεξάρτητη. Δεν έγινε ποτέ μπίζνες πλαν. Δεν έγινε πρόταση χορηγικού πακέτου για ίδρυμα με βαρύ πορτοφόλι. Πολλοί, οι περισσότεροι, ονομάζουν το Underflow, το χώρο που άνοιξε πριν περίπου πέντε χρόνια στο 39 της οδού Καλλιρρόης, ως δισκάδικο που πουλά άλμπουμ βινυλίου. Μην τους ακούς. Μισές αλήθειες λένε. Ναι, εκεί η μουσική είναι πρωταγωνίστρια αλλά υπάρχουν τόσα πράγματα που συμβαίνουν παράλληλα ή γύρω της που ο τίτλος «δισκάδικο» στενός πέφτει.
Κάθομαι σε μια δερμάτινη καρέκλα. Πάνω από το κεφάλι μου υπάρχει μια μεγάλη μεταλλική κατασκευή που μοιάζει με καπάκι τσαγιέρας και η λάμπα που βρίσκεται μέσα της λούζει διακριτικό φως το χώρο. Τη μουσική που ακούγεται από τα ηχεία δεν την ακούω συχνά. Πειραματική τζαζ τη λες. Ζητώ έναν εσπρέσο. Ακούω τον ήχο που αφήνουν τα δάχτυλα ανθρώπων όταν ψάχνουν άλμπουμ μουσικής την ίδια στιγμή που κοιτώ έργα του Σουηδού ζωγράφου Edwrd Jarvis.
Ο Φιλιππακόπουλος λέει: «O Jarvis έχει εκθέσει δουλειά του σε σημαντικές γκαλερί του κόσμου. Μια από αυτές, η Magnus Karlsson, θεωρείται κορυφαία σε παγκόσμιο επίπεδο. Και είναι χαρά και τιμή που έργα του εκτίθενται στο χώρο μου. Οι τοίχοι του δεν θα μείνουν ποτέ γυμνοί. Κάποτε φιλοξένησαν τα κολλάζ του Ηλία Πετρόπουλου, πιο πρόσφατα μια σειρά από σπάνιες αφρικάνικες μάσκες. Η επόμενη έκθεση θα είναι με έργα του Dangerous Age. Τον έχεις ακούσει; Έχει φτιάξει τα εξώφυλλα κορυφαίων καλλιτεχνών του progressive rock, οι King Crimson, οι Uriah Heep, οι Rolling Stones είναι κάποιοι από αυτούς».
Ο Βασίλης επιστρέφει στην ημερομηνία γέννησης του Underflow. Δεν μιλάμε για την ημέρα που άνοιξε το «δισκάδικο». Αλλά για την εποχή που η σκέψη για εκείνο, έκανε πρεμιέρα στη σκέψη του. Μας λέει: «Άλλο ήταν το επάγγελμά μου. Κατασκευαστής ήμουν. Πολυκατοικίες έφτιαχνα. Εκείνο το επάγγελμα λόγω κρίσης κατάντησε ανέκδοτο. Κάποια στιγμή σταμάτησα. Και θεωρώ πως ήμουν από τους τυχερούς που είχαν την πολυτέλεια να περάσουν χρόνο χωρίς να κάνουν τίποτα. Ή όχι ακριβώς τίποτα. Έκανα τον ψαρά στην Σκύρο, όχι τον τόπο που γεννήθηκα, αλλά την πατρίδα που επέλεξα, όταν σκέφτηκα πως ήθελα να φτιάξω έναν χώρο που θα υπηρετούσε την πιο ‘εξειδικευμένη’ μουσική. Ένα σημείο που κάποιος θα μπορούσε να βρει πράγματα, μουσικές, που δεν θα μπορούσε να βρει αλλού. Και που η διαδρομή του πελάτη δεν θα ήταν μονόδρομος, από το ράφι στο ταμείο. Ήθελα έναν χώρο που ο κόσμος θα μιλούσε για μουσική, θα έπινε καφέ ακούγοντάς τη, ενώ παράλληλα θα είχε την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με την τέχνη γενικότερα. Το Underflow λειτουργεί και ως γκαλερί και ως συναυλιακός τόπος»
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Γιάννη Παναγόπουλου στο Fragilemag.gr
Φωτογραφίες: Θανάσης Καρατζάς
Leave a Reply