Ποιος υποψήφιος πρωθυπουργός και ποιο κόμμα εξουσίας μπορεί να κατεβαίνει στην μάχη με στόχο μια ήττα που στο μέλλον θα φέρει μια μεγάλη νίκη; Η απάντηση είναι κανένας και κανένα, τουλάχιστον σε επίπεδο φαίνεσθαι. Κάθε κόμμα εξουσίας, κάθε πόλος οφείλει να κατεβαίνει στην μάχη για την νίκη και μόνο. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι κόμμα εξουσίας πλέον και «κατεβαίνει» για να κερδίσει και να ανατρέψει την απελθούσα κυβέρνηση και την πολιτική της. Τουλάχιστον στην θεωρία.
Συμφέρει τον ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει τη διακυβέρνηση στην παρούσα συγκυρία; Αυτό είναι ένα άλλο ερώτημα το οποίο μόνο σε επίπεδο αρθρογραφίας μπορεί να τεθεί. Mία ήττα σε αυτές τις εκλογές για τον ΣΥΡΙΖΑ πάντως, δεν θα πρέπει να θεωρείται καταστροφική για το κόμμα και αυτό νομίζω πως οι πεπειραμένοι εντός του το κατανοούν στο βάθος, αν και δύσκολα κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει εμφανώς παραδεχτό.
Όσο κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κεφαλαιοποιεί την φθορά της απελθούσας κυβέρνησης ικανοποιητικά σε αυτή την φάση, αυτό δεν σημαίνει πως δεν θα μπορέσει να το κάνει σε μια πιθανή νέα τετραετία κυβέρνησης ΝΔ ή ακόμα καλύτερα και συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ για παράδειγμα. Με τα δημοσιονομικά δεδομένα τα οποία διαφαίνονται στον ορίζοντα, η νέα τετραετία δεν θα είναι εύκολη για όποιον την αναλάβει. Για την ακρίβεια θα είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με την προηγούμενη, όσον αφορά την δημοσιονομική χαλαρότητα την οποία ανέχτηκε η ΕΕ από τις κυβερνήσεις, με σκοπό την εκτόνωση των πολλαπλών κρίσεων που συνέβησαν.
Αυτή η χαλαρότητα θα φέρει κατά πάσα πιθανότητα «μαστίγιο» τα επόμενα χρόνια. Ήπιο αλλά μαστίγιο. Αυτή η προοπτική μονό ευνοϊκή δεν είναι ειδικά για κόμμα που έρχεται με σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα στη φαρέτρα του. Ο ΣΥΡΙΖΑ τα έχει ξαναζήσει αυτά σε διαφορετική συγκυρία βέβαια. Πιο σκληρή, πιο «δολοφονική» το 2015. Δεν νομίζω πως μετά από μια τετραετία οικονομικής «χαλάρωσης» με την κυβέρνηση Μητσοτάκη, θα ήταν ωφέλιμο να ακολουθήσει μια τετραετία «σύσφιξης» με κυβέρνηση Τσίπρα. Οι συνειρμοί θα είναι οδυνηροί για τους πολίτες και εν τέλει για τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ.
Προφανώς και αυτό δεν μπορεί να είναι η επίσημη στρατηγική ενός κόμματος που ευαγγελίζεται την αλλαγή. Όταν την ευαγγελίζεσαι τότε κάνεις τα πάντα για να την φέρεις με όποιο κομματικό κόστος. Απλώς βάζουμε στην συζήτηση και μία άλλη όψη της παρούσας πολιτικής πραγματικότητας η οποία σε πολύ μικρότερο βαθμό έντασης ομοιάζει με το «μακρινό» 2015. Ο κίνδυνος όμως ο ΣΥΡΙΖΑ να πέσει και πάλι στη ίδια «παγίδα» φαίνεται παρόμοιος. Να φτάσει δηλαδή στο σημείο να εφαρμόζει δημοσιονομική πολιτική πιο δυσάρεστη σε σχέση με την προηγούμενη κυβέρνηση.
Αυτό θα μπορούσε να αποβεί καταστροφικό. Αν από την άλλη αυτή τη φθορά τη φορτωθεί ένα κόμμα και ένας ΠΘ που ήδη έχουν αρχίσει να φθείρονται σε άλλα πεδία όμως… Έτσι ο χρόνος θα κυλάει υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ. Βλέπε τις δύο πρώτες κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου ή τις δύο συνεχόμενες κυβερνήσεις του Κώστα Σημίτη. Μπορεί να κέρδισαν δύο διαδοχικές μάχες όμως έστρωσαν το χαλί της αλλαγής πολιτικής σκυτάλης, έστω κι αν αυτή δεν είχε διάρκεια για την ΝΔ για διαφορετικούς λόγους κάθε φορά.
Χάρης Φιλιππάκης
Η φωτογραφία του άρθρου είναι από την επίσημη ιστοσελίδα του ΣΥΡΙΖΑ
Leave a Reply