Το «θέσει και φύσει» μουτζούχλης, κατσούφης, ανάποδος, αιμορροϊδικός, τζαναμπέτης, μουρμούρης, μίρλας, μίζερος, στραβωμένος, συφιλιασμένος, τσιμπόκωλος, νταουνιασμένος,  και πολλά άλλα περιγραφικά νεολογοσμικά επίθετα δεν ήταν ποτέ του γούστου μου.
Ναι, έχω μάλλον βρεθεί στις περισσότερες από τις παραπάνω περιγραφές ως διάθεση, αλλά σε περιορισμένη εμβέλεια. Με ή χωρίς αφορμή.

Πάντα όμως αναζητούσα μια σκάλα, μια σανίδα, ένα σωσίβιο για να βγω από αυτήν την κατάσταση. Το κάνω ακόμη, τώρα που μεγαλώνοντας τα συμπτώματα είναι συνήθως πιο πυκνά σε συχνότητα και πιο έντονα, και οι αφορμές… χμ μάλλον σοβαρότερες και περισσότερες.
Αδυνατώ να μην μπορώ να δω τη διέξοδο και επουδενί δεν αντέχω τον εαυτό μου σε αυτή την κατάσταση. Ξέρω ότι (μου) κάνει κακό, και κάνει κακό και στους τριγύρω μου.

Ίσως είναι κοινοτυπίες, αλλά να μερικοί λόγοι που μπορούν να κάνουν «πιο ‘κει» την κακή διάθεση, αρκεί να θέλει κανείς να το πετύχει.

• Ένα τραγούδι (ή και πολλά)
• Ένα χάδι από αγαπημένο πρόσωπο
• Ένα ζούπηγμα από τον σύντροφό σου
• Ένα τηλέφωνο από έναν φίλο
• Ένα τηλέφωνο σε έναν φίλο
• Μια βόλτα στην αγορά, όταν «ξυπνάει» το πρωί
• Μια βόλτα στην Ακρόπολη, που κι αν έχουν δει τα μάτια της
• Μια γλυψιά από τον σκύλο ή το γατί σου, που θέλει να παίξει ( ή μήπως να σου φτιάξει τη διάθεση που καταλαβαίνει ότι δεν είναι καλή…)
• Μια φωτογραφία, που σου θυμίζει κάτι
• Ένα βιβλίο που καθώς το ανοίγεις βρίσκεις μια αφιέρωση που σου έκανε σε μια χαρούμενη στιγμή κάποιος φίλος, ή ένας παλιός έρωτας
• Μια ωραία είδηση (ναι, υπάρχουν και τέτοιες ειδήσεις, που για μένα ως δημοσιογράφου μπορεί να κάνουν «φτου ξελευτερία» στην πλειοψηφία των κακών ειδήσεων που αναγκάζομαι να βλέπω και να μεταδίδω)
• Μια σοκολάτα (προτιμώ την ΙΟΝ αμυγδάλου)
• Ένα υπέροχο ζουμερό σουβλάκι σε ξεροψημένη πίτα και απαραιτήτως πασπαλισμένο με μαϊντανό.

Ας μην απαριθμήσω άλλα «comfort food» και ας πω γενικώς: τροφή. Ναι είναι ανακουφιστική, όσο κι αν παχαίνει – αλλά αυτό το σκέφτεσαι αφού συνέλθεις και ξαναπέσεις σε κακή διάθεση!

• Μια ωραία εικόνα που θα δεις περπατώντας στην πόλη: ας πούμε ένα ζευγάρι ηλικιωμένων που κρατιούνται ακόμη από το χέρι καθώς περπατάνε, ή ένα φιλί ανάμεσα σε δύο πιτσιρικάδες που δεν νοιάζονται για τίποτα εκείνη τη στιγμή παρά για το παιχνίδι με τη γλώσσα του συντρόφου τους.
• Μια «καλημέρα» που μπορεί να σου πει κάποιος στο ασανσέρ ή –πιο σπάνια ομολογουμένως – περπατώντας στο δρόμο.
• Ένας καλός ύπνος
• Να κλείσεις τα μάτια και να ανακαλέσεις τον εαυτό σου σε μια στιγμή που δεν θα ξεχάσεις ποτέ – μη μου πείτε ότι δεν έχετε ένα τέτοιο «καταφυγιάκι», αυτά αντέχουν και σε πυρηνική έκρηξη!

Δεν γράφω έναν «οδηγό για να φτιάξετε τη διάθεσή σας και να είστε χαρούμενοι», άλλωστε και η μόνιμη χαρά είναι κι αυτή άρρωστη νομίζω. Η επιτηδευμένη «ευτυχία»,  που τόσο καλά έχει περιγράψει σε ολόκληρο βιβλίο ο αγαπημένος μου Πασκάλ Μπρινκέρ, είναι κι αυτή ένα σύμπτωμα της εποχής και σίγουρα δεν είναι φυσιολογική. Αν και σήμερα ο όρος «φυσιολογικό» έχει αποδομηθεί τόσο πολύ!

Γιάννης Καφάτος