Έλενα Αρβανίτη

Έλενα Αρβανίτη: Ένα γελαστό κορίτσι

Favorite

Σήμερα θα σας μιλήσω εδώ για την Έλενα Αρβανίτη. Είναι ηθοποιός και παραγωγός ραδιοφώνου. Έχει κάνει εκπομπές στον Sky 100.4 ( 1989  – 1990 ), στον Αθήνα 9.84 ( 1990 – 1995 ) και στο Love Radio ( 1996 – 2006 ). Παράλληλα έχει κάνει και τηλεοπτικές μουσικές εκπομπές στην Ετ 1 – Ετ 2 ( Στο ρυθμό της νεολαίας – Μικτό Λύκειο 1990 – 1992 ). Τα τελευταία χρόνια ασχολείται επίσης συστηματικά με το θέατρο.

Η Έλενα είναι ένα κορίτσι χαμηλών τόνων. Είναι ρομαντική. Είναι ειλικρινής. Δεν έχουμε κάνει κολλητή παρέα αλλά θεωρώ ότι είναι ένα ευαίσθητο πλάσμα. Είναι μακριά από κλίκες και γνωστές γελοίες παρεούλες που κυριαρχούν στα media. Είναι μαμά. Είναι ταλαντούχα. Είναι ένα εξαιρετικό κορίτσι που γνώρισα στο τέλος των 80’s. Τότε ήμουν υπεύθυνος ξένου ρεπερτορίου και μέλος της πενταμελούς επιτροπής προγράμματος στον Sky 100,4 fm stereo. Εκεί στα εκπληκτικά στούντιο και στα γραφεία στην Παλλήνη. Επί ημερών Γραμμής. Έχουν ρημάξει όλα εκείνα πια κι αν περάσεις απέξω βλέπεις τα χαλάσματα ενός σουπερ μάρκετ που είχε ανοίξει για ένα φεγγάρι στο χώρο που γνώρισε τεράστια ακμή και δόξα. Θυμάμαι ακόμη την ευγένεια της Έλενας. Πάνω από όλα όμως μου έχει μείνει κολλημένο στη μνήμη το χαμόγελο της. Είναι κάτι που με τα χρόνια έγινε νομίζω και το βασικό σήμα κατατεθέν της. Τα πολλά λόγια είναι περιττά. Γνωρίστε την καλύτερα μέσα από τις γραμμές που ακολουθούν.

Πότε πρωτοέπιασες δίσκο στα χέρια σου ;

Αρχές δεκαετίας του ‘70,πολύ πιτσιρίκι. Κάτι 45άρια της Linguaphone με αγγλικά τραγουδάκια για παιδιά! Σύντομα ανακάλυψα στο σπίτι Λουκιανό, Θέμη Ανδρεάδη, τον Αττίκ στη μάντρα του, Βέμπο, Ελίζα Μαρέλλι, Μπιθικώτση και φορητό πικ απ βαλιτσάκι! Οι δικοί μου δίσκοι ήρθαν πιο μετά. Η βόλτα στα δισκάδικα, είχαμε τρία στη γειτονιά, ήταν μια αξέχαστη ,απελευθερωτική και συνάμα ερωτική τελετουργία.

Έλενα ΑρβανίτηΠοιες θεωρείς ως τις πιο σημαντικές στιγμές της καριέρας σου;

Νομίζω ήταν στον 9.84. Μπόρεσα να κάνω πολλά και σε διαφορετικές ζώνες, με ωραίους συνεργάτες, έμπνευση, χιούμορ, αυθορμητισμό, να συναντηθώ με σημαντικούς παραγωγούς ραδιοφώνου, όπως τον Ζακ Μεναχέμ και τον Θόδωρο Σαραντή και να γνωρίσω πολλά και μεγάλα ονόματα της δισκογραφίας μέσα από συνεντεύξεις. Την ίδια εποχή ήρθε και η τηλεόραση,ΕΤ1-ΕΤ2, ελληνικό ροκ, Ξυδούς, Κουτουβός -καλή τους ώρα- διαγωνισμοί συγκροτημάτων και  σούπερ αποκλειστικότητες από την διεθνή σκηνή. Ανάμεσά τους, Scorpions και Duran Duran live στην εκπομπή με εκατοντάδες fans να κοιμούνται έξω από το πλατώ εκείνες τις μέρες, για να μην χάσουν το θέαμα!

Μεγαλύτερη χαρά ποια είναι;

Μεγαλύτερη χαρά στη ζωή, ο ερχομός του γιού μου! Ένα διαφορετικό παιδί, που μας μαθαίνει καθημερινά την αγάπη και την υπέρβαση. Στην καριέρα μου, αξέχαστη η χαρά της πρώτης φοράς στο ραδιόφωνο, στον Sky 100,4 της Παλλήνης. Είχα κολλήσει, απ’ την αγωνία, στο τραπέζι του talk room και οι χτύποι της καρδιάς μου περνούσαν στα ακουστικά και φυσικά στον αέρα! Λυτρωτικό το φινάλε με lady writer των Dire Straits,που πάντα μου προκαλεί ευφορία και …ανακούφιση !

Μεγαλύτερη απογοήτευση υπάρχει;

Δεν αφορά σε κάποιο γεγονός αλλά σε μια νοοτροπία ενδεχομένως. Το να βλέπω ανθρώπους που θαύμαζα στα media, να στενεύουν το μυαλό τους μεγαλώνοντας, να βολεύονται, να χάνουν κάθε όραμα, να επαναλαμβάνονται μέσα σε προχειρότητες και αρπαχτές.

Δεκαετία 80. Σου λείπει κάτι από τότε; –

Σίγουρα όχι τα ντραμοκούτια και οι σύνθι πλάτες στα τραγούδια! Μου λείπω …εγώ! Ο εαυτός μου στην αφετηρία του! Με την νεολαιίστικη ανεμελιά και το ριψοκίνδυνο σε όλες τις επιλογές. Και φυσικά ο ενθουσιασμός για κάποιους έρωτες! Αλλά και με τη μουσική, οι σχέσεις μας ήταν βαθύτερες. Ήταν μια περιπέτεια να ανακαλύψεις τραγούδια. Ήταν και το βινύλιο ακόμα που επέβαλλε μια συνθήκη στην ακρόαση και τη συμμετοχή. Νομίζω ότι όταν αρχίσαμε να πατάμε κουμπάκια, αρχίσαμε και να ξεπετάμε τα πράγματα. Βέβαια με τον καιρό, βρήκαμε μια ισορροπία ανάμεσα στην τεχνολογία και την έκφραση, αλλά οι πληροφορίες είναι τόσες πολλές πια και ο χρόνος τόσο λίγος για να δημιουργήσεις μια αληθινή σχέση, να βιώσεις τη μουσική!

Ποια είναι τα κορυφαία άλμπουμ Ελλήνων και ξένων ονομάτων για σένα και ποτε τα άκουσες για πρώτη φορά;

Κορυφαία δεν ξέρω γιατί δεν είμαι κριτικός, μιλάω πάντα συναισθηματικά για τα τραγούδια και τις κρυμμένες προσωπικές ιστορίες μου πίσω τους. Θα σταθώ λοιπόν στον  πρώτο μου Elvis,ένα κόκκινο greatest hits,τον οποίο πρωτοάκουσα παιδάκι ακόμα σε ένα κινηματοθέατρο στα μέσα της δεκαετίας του ‘70 στην Κέρκυρα και κατηγοριοποίησε έκτοτε τα γούστα μου, σε ένα νέο και εκκεντρικό είδος: Τα Ξένα! Πολύ γρήγορα πέρασα στο κόκκινο και μπλε άλμπουμ των Beatles λόγω ξαφνικού έρωτα με τον McCartney, τον οποίο εγκατέλειψα αργότερα για τον Βowie που γνώρισα μέσα από μια κασέτα με το The rise and fall of Ziggy Stardust. Νέο χτυποκάρδι και τρέξιμο στα δισκάδικα! Καμιά φορά βέβαια όλοι αυτοί μου φαίνονταν φλώροι μπροστά σε ένα νιαούρισμα του Dylan, αλλά αισθανόμουν πολύ λίγη για να σηκώσω τα μάτια μου πάνω του! Το Freewheelin έχει τους αγαπημένους μου ύμνους. Αλλά και το Sticky Fingers από R. Stones το ‘λιωσα, το Wish you Where here από P. Floyd,το News of the world από Queen (διαβάζοντας τους στίχους μάθαμε αγγλικά) το L. A Woman από Doors που έμειναν χαραγμένοι στη στρατιωτική σχολική τσάντα μέχρι το τέλος του σχολείου. Σοβαροί καβγάδες ανάμεσα σε μουσικόφιλους για το ποιό άλμπουμ ήταν καλύτερο από Zepellin το ΙΙ ή το ΙV; Θα σας γελάσω! Αλλά και το Moondance από Van Morrison και Harvest από Neil Young είναι πάντα “έξω” έτοιμα για ακρόαση. Επίσης δίσκοι σαν το Nothing like the sun του Sting μου λείπουν σήμερα. Μπορεί να μην τα ακούω πια όλα αυτά, αλλά βρίσκονται μέσα σε ό,τι ακούω! Αλλά και στα δικά μας, ενώ οι μεγάλοι μας Μίκης και Μάνος μπαινόβγαιναν μέσα μου άλλοτε με ενθουσιασμό κι άλλοτε με αμφισβήτηση, το Φορτηγό και η Ρεζέρβα του Σαββόπουλου ήταν σταθερή αξία, το Ενέχυρο του Μούτση, ο Σταυρός του Νότου – Μικρούτσικος,ο Θεσσαλικός κύκλος του Μαρκόπουλου που θα θελα να τον δω σε θεατρικό ανέβασμα, Τα μπαράκια του Γερμανού, Ο Παύλος Σιδηρόπουλος, οι Τρύπες,τα Ζεστά ποτά των Κατσιμιχαίων.

Η σχέση με τα cd τα βινύλια τις συλλογές τα βιβλία πως είναι;

Μεγαλώνοντας μπήκαν με φόρα η soul και τα blues. Έχω κάνει δικές μου συλλογές που ξεκινάνε από B.B. King και Τ-Bone Walker γεφυρώνοντας την Nina Simone  και την Ella Fitzgerald  με την Diana Krall,τον Al Jarreau και τη Νorah Jones. Οι ραδιοφωνικές ανάγκες βλέπεις μας κάνουν δημιουργικούς! Βινύλια πολλά, κάποια μουσικά βιβλία, κυρίως βιογραφίες και λίγες παρτιτούρες για κιθάρα, κάποιοι κατάλογοι του Billboard και άπειρα τεύχη του περιοδικού Ήχος.

Πάμε στη μπάλα και στην αγαπημένη σου ομάδα…

Έπεσες στον άνθρωπο τώρα! Αγαπώ τον στίβο, αλλά αφού πρέπει να πω κάτι..οκ! Ολυμπιακός, έτσι για την αλητεία. Ή το κλισέ της!

Ραδιόφωνο σήμερα…

Υπήρχε εποχή που έμπαινα στο σπίτι και άνοιγα πρώτα το ραδιόφωνο και μετά το φως! Εντάξει το τοπίο σήμερα είναι γεμάτο προκάτ μαγαζιά, κατευθυνόμενο κοινό και πελάτες. Έχω ζήσει εκ των έσω την αγωνία για πρωτιά και νούμερα κι αυτό θέλω να πω ότι σκοτώνει την επικοινωνία. Είναι σαν να ζεις μόνο για τα λεφτά κι όχι για την αγάπη. Είναι πληκτικό και φαίνεται. Και ακούγεται! Το ιντερνετικό ίσως να ναι πιο ελεύθερο αλλά δεν το έχω συνηθίσει…

Η τηλεόραση σήμερα σου λέει κάτι;

Αν σου πω ότι την έχω βγάλει απ’τη ζωή μου; Χαζεύω τυχαία κάνα σήριαλ για να ξέρω τί παίζει στο χώρο. Πολύ σπάνια θα βρω καμιά ταινία να με κρατήσει στον καναπέ…

Η πολιτική σε αγγίζει;

Ξεπουλητική θα την έλεγα. Διαχειριστές συμφερόντων, αλλά δυστυχώς όχι των αδυνάτων, αυτών που βρέθηκαν στη ζωή με τα λιγότερα και παλεύουν άνισα να σταθούν. Ματαιώνεται διαρκώς ο κόσμος κι οι επιλογές του γίνονται όλο και πιο συντηρητικές. Όχι φυσικά ότι όλοι οι χώροι είναι τέτοιας φιλοσοφίας. Ας ψαχτεί λοιπόν κι ας προβληματιστεί ο καθένας, αν αυτό το μοντέλο εξουσίας τον τιμά και τον εκφράζει. Ας ξεβολευτούμε λίγο.. Κι ας μην ξεχνάμε πολιτικοί είναι οι 300 , “πολιτική” θα μπορούσε να είναι τα εκατομμύρια των απλών ανθρώπων που μέχρι στιγμής δεν έχουν καταφέρει να βρεθούν στο δρόμο με το ίδιο κάτω κείμενο.

Τι θα άλλαζες από την Έλενα;

Εγώ να την αλλάξω. Αυτή θα αλλάξει; Είναι αγύριστο κεφάλι! Δεν νομίζω ότι μπορώ να με σκεφτώ χωρίς τα λάθη, τις πατάτες και τα κουσούρια του χαρακτήρα μου.

Η διασκέδαση σήμερα πως μεταφράζεται;

Αυτή δεν τη χάνουμε με τίποτα! Με λίγα ή πολλά! Σε μικρές ή μεγάλες σκηνές και χώρους. Και καλά κάνουμε! Δεν μπορώ να εκτιμήσω τις διαφορές από εποχή σε εποχή, γιατί και γω όταν βγαίνω πια κουβαλάω χίλια δυό στο κεφάλι μου,άσε που δεν μπορώ να γυρίσω το πρωί χωρίς να δώσω λογαριασμό σε κανέναν. Οπότε; Τί μένει;…facebook!  Χαχαχα! Ευτυχώς το θέατρο,ο κινηματογράφος, οι συναυλίες και τα όμορφα μπαράκια είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου και η μεγαλύτερη χαρά μου!

Θέατρο κάνεις;

Δεν έχω κάτι βραδινό φέτος. Βλέπω μόνο! Συνεχίζω όμως τα πρωινά θεατρικά  προγράμματα μουσειακής εκπαίδευσης για παιδιά δημοτικού. Ένα εναλλακτικό βιωματικό σχολειό μέσα από το θέατρο! Ετοιμάζω επίσης μια μικρού μήκους με συναδέλφους από την Αλβανία. Έχω και κάποιες συνεργασίες με στούντιο ( audio books,διαφημιστικά, αφηγήσεις) και βλέπουμε…

Ο νεοέλληνας τι μέρος του λόγου είναι;

Τα χει πει καλύτερα ο Τζιμάκος!

“καίω τα δέντρα χτίζω μεζονέτες, θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες…”

Ανεκπλήρωτες επιθυμίες για το τέλος.

Όνειρα θα έλεγα καλύτερα, βάζοντας θετικό πρόσημο στην ερώτηση. Να φτιάξουμε το θεραπευτικό  αγρόκτημα για άτομα με αυτισμό, μια προσπάθεια του σωματείου Γη Θεραπαινίς για τα παιδιά μας. Ένα ταξίδι στον Αμαζόνιο; Μια Επίδαυρος; Την υγειά μας για να μοιραζόμαστε με όλον τον κόσμο χαρές κι αγάπη για πολλά-πολλά χρόνια; Αυτό!

Βασίλης Λούκας

 

Σχόλια

Leave a Comment

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Διαβάστε ακόμα

Scroll to Top