Θυμάμαι ότι όταν πέθανε ο Έλβις, οι γονείς μου είχαν στενοχωρηθεί πολύ. Μαζί τους κι εγώ, ως παιδί τους και όχι ως φαν. Άλλωστε ήμουν πολύ μικρός – γιατί όλοι υπήρξαμε μικροί κάποια στιγμή – τότε. 16 Αυγούστου 1977!
Το πομπινόφωνο στο κεντικό ντουλάπι της βιβλιοθήκης και το φορητό κασετόφωνο είχαν Πρίσλεϋ και οι γονείς ήξεραν να χορεύουν ροκ εν ρολ στο σπίτι όχι πάντα με κάποια αιτία. Παλιά αυτά.
Ναι λοιπόν χωρίς τον Έλβις, είτε τον αγαπάς, είτε τον λατρεύεις, είτε τίποτα από τα δύο τίποτα δε θα ήταν ίδιο στη μουσική μας και στην ποπ κουλτούρα μας!
Οι φωτο του άρθρου είναι πειραγμένες απο τη wikipedia
και τώρα μουσική!
