28/03/2024

Το γιουβετσάκι της Κυριακής

Το γιουβετσάκι της Κυριακής

Ναι, ξέρω! Τα έχουν γράψει πολλοί και τα έχουν πει περισσότεροι μα όσο περνάν τα χρόνια τόσο περισσότερο χάνεται το άρωμα και τόσο περισσότερο νιώθω απειλητική την απουσία του. Όχι, δεν εννοώ το άρωμα απ' το γιουβέτσι! Αυτό πάνω κάτω την ίδια γεύση θα έχει αν το μαστορέψεις όπως πρέπει.

 
Μιλάω για το άλλο άρωμα. Το κλίμα της παρέας, της ηρεμίας, του χωριού, της εφημερίδας, των τσιγάρων, του καφενείου πριν το φαγητό. Της μουσικής απ' τη "Ραδιόλα" έξω στην αυλή. Μιλάω για τις λιγότερες γνώσεις επί των οικονομικών, για τις λιγότερες ανάγκες σε υλικά αγαθά, για τα περισσότερα τραγούδια με ουσία. Κι αν τα μαζέψεις όλα αυτά από τα χρόνια του '60, του '70, άντε και του '80, το γιουβετσάκι της Κυριακής μυρίζει αλλιώτικα!
 
Έχει γεύση αλλιώτικη. Κι αλλιώτικη γεύση ο καφές και η βανίλια υποβρύχιο μετά το φαγητό. Κι αλλιώτικο ήχο το λαϊκό άσμα που ηχεί βραχνό από το ένα και μοναδικό ηχείο που κρέμεται απ' το δέντρο. Κι αλλιώτικη αίσθηση ο μεσημεριανός ύπνος που μας έσπαγε τα νεύρα όταν ήμασταν σε παιδική ηλικία.
 
Το να διαβάσεις έναν "Μικρό Ήρωα" είχε μεγαλύτερη αξία από το σημερινό ανάγνωσμα μιας οικονομικής εφημερίδας ή ενός κουτσομπολίστικου ιντερνετικού site. Το να φας ένα σύκο από την πλησιέστερη συκιά είχε μεγαλύτερη αξία από το να φας ένα πιτόγυρο delivery στα γρήγορα. Το να φωνάξεις όλους τους φίλους από τα γύρω σπίτια για συντροφιά, κρασάκι, μεζεδάκι, τραγούδι, έχει μεγαλύτερη αξία από μια συνομιλία σε μια ομάδα του Facebook.
 
Σας το είπα από την αρχή ότι θα γράψω κοινότοπα πράγματα που θα σας κάνουν ίσως και να αποχωρήσετε πριν το τέλος του κειμένου. Το ξαναλέω όμως. Όσο το κοντέρ του χρόνου πατάει γκάζι τόσο με ενοχλεί που χάνονται τα αρώματα της παρέας. Τα τραγουδια της παρέας. Οι γεύσεις της παρέας. Ακόμα και τα τσιγάρα της παρέας ρε αδερφέ! Μετά το γιουβετσάκι, σιγοτραγουδώντας, δεν πάει κι ένα Γλυκοσέρτικο Αγρινίου;

Και μην αρχίσετε το πόσο βλάπτει το ένα και πόσο το άλλο! Η ψυχή μας καμιά φορά ξέρει καλύτερα! Άλλωστε αύριο ξημερώνει Δευτέρα και θα βρεθούμε ξανά στα ίδια γραφεία, με το ίδιο άγχος, με τις ίδιες οικονομικοπολιτικές ειδήσεις σαν θηλιά στο λαιμό. Ε, ας κάνουμε κι ένα διάλειμμα ρε γαμώτο μου! Να νιώσουμε την ουσία μιας Κυριακής! Γιουβετσάκι κανείς;

 
Βασίλης Κριμπάς

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*