Σου έχει τύχει να διαβάζεις ένα βιβλίο και να αισθάνεσαι, μέσα στον εγωισμό, στον ναρκισσισμό ή εν τέλει μέσα στην προσωπική σου αγωνία, ότι κάπως, νοερά το γράφεις μαζί με τον συγγραφέα; Αυτή η αίσθηση με γέμιζε όσο διάβαζα το καινούργιο μυθιστόρημα της Ευγενίας Φακίνου, «Γράμματα στη Χιονάτη» (Εκδόσεις Καστανιώτη)
Τα «Γράμματα στη Χιονάτη» έρχονται δύο χρόνια μετά το προηγούμενο βιβλίο της κυρίας Φακίνου («Νυχτερινή Ακρόαση»), και το διάβασα αμέσως μετά τη λήξη της καραντίνας. Ξαναμπήκα – εκούσια αυτή τη φορά – σε έναν κόσμο περίκλειστο, συναρπαστικά ζοφερό, με μια σκληρή ειλικρίνεια και μια σπαρακτική αγωνία για γαλήνη. Αυτή είναι, στα δικά μου μάτια, η ουσία του βιβλίου της Ευγενίας Φακίνου.
Η χωρίς όνομα ηρωίδα της, η Γυναίκα, κάνει μια προσπάθεια να επιλέξει το τέλος της και αυτή τη διαδρομή παρακολουθούμε και, όπως ανέφερα παραπάνω, συμμετέχουμε σ’ αυτό το ιδιότυπο ταξίδι.
Τα τελευταία χρόνια η συγγραφέας επιλέγει να μας ταξιδεύει σε έναν μαγικό ρεαλισμό μέσα από τα γραπτά της . Στα «Γράμματα στη Χιονάτη» τα «μαγικά» θραύσματα έρχονται σε δεύτερη μοίρα σε μια ιστορία που όλα μπορεί να συμβούν. Η ηρωίδα, όπως όλοι μας, αλλάζει τον προγραμματισμό της καθώς έρχεται αντιμέτωπη με καταστάσεις που κυμαίνονται από την τραγωδία μέχρι το γκροτέσκο.
Η συγγραφέας μας δίνει έναν κύριο χαρακτήρα τόσο εύθραυστο και συγχρόνως τόσο αποφασισμένο ακόμη και την ώρα που μπορεί να αισθάνεσαι, κατά την ανάγνωση, ότι παραπαίει από τις ψυχικές του διακυμάνσεις. Ο εσωτερικός μονόλογος του καθενός μας στο βιβλίο γίνεται «διάλογος» με την Άλλη, και μέσα από τις δύο πτυχές του χαρακτήρα που φτιάνει η Φακίνου έχουμε μπροστά μας μια γυναίκα που δεν ντρέπεται γι’ αυτό που είναι, που διεκδικεί – ακόμη και την ώρα που έχει πάρει τις αποφάσεις της.
Το σκηνικό που στήνει για την εξέλιξη της ιστορίας της, αν και γράφτηκε πριν τις πρωτόγνωρες συνθήκες της απομόνωσης που ζήσαμε λόγω της πανδημίας, μας είναι τελικά τόσο οικείο με έναν τραγικό τρόπο. Η διαφορά είναι ότι η ηρωίδα της επιλέγει αυτή την απομόνωση. Η ζωή όμως έχει πάντα άλλα σχέδια από τις δικές μας αποφάσεις και σε ‘μας μένει να αποφασίσουμε αν θα μπούμε στο ταμπλό του παιχνιδιού που ανοίγεται μπροστά μας ή αν θα μείνουμε ξένοι στην ίδια μας τη ζωή.
Η Γυναίκα του βιβλίου όπως όλοι μας αναζητά την ταυτότητά της, μόνο που στη δική της περίπτωση η ζητούμενη ταυτότητα είναι η συναισθηματική.
Η Χιονάτη γίνεται ο καταλύτης μέσα στις εσωτερικές της περιπέτειες και η ελπίδα που όλοι αναζητούμε, ακόμη και στις πιο μαύρες ώρες μας.
Η Ευγενία Φακίνου σκιαγραφεί έναν κόσμο σε απόγνωση. Έναν κόσμο που αναζητά την αγάπη, τη δύναμη για ζωή, την απαίτηση για την προσωπική ελευθερία. Και το κάνει με έξοχο τρόπο, παραδίδοντάς μας ένα σπουδαίο «οδηγό» επιβίωσης στις προσωπικές μας αγωνίες.
Τα «Γράμματα στη Χιονάτη» είναι μια γιορτή για τη ζωή που παλεύει. Με όλα τα ευτράπελα που μπορεί να συμβούν και σε μια γιορτή και στη ζωή μας. Πόσες φορές δεν έχεις σκεφτεί ότι αυτό που είναι η ζωή σου μοιάζει με μια μαύρη κωμωδία;
Η ξαφνική εμφάνιση της Χιονάτης, ενός μικρού κοριτσιού, είναι τόσο φυσιολογική όσο και η μετέπειτα εξαφάνισή της για την πορεία της ηρωίδας σ’ αυτό το ταξίδι που αποφάσισε να ζήσει. Η Χιονάτη δίνει στην ηρωίδα αυτό που χρειαζόταν να ξέρει ώστε να έχει όλα τα κομμάτια του παζλ που αποτελούν τη ζωή της και να πάρει τις αποφάσεις της. Πιο σοφή, πιο πλήρης η Γυναίκα ολοκληρώνει το σκοπό της έχοντας γευτεί κάθε τι που νόμιζε ότι δεν μπορούσε να βιώσει: την αγάπη.
Διαβάστε το με την ψυχή ανοιχτή, όσο κι αν η ζωή μας κάνει να κλεινόμαστε στο καβούκι μας. Αυτό άλλωστε μας προσφέρουν τα βιβλία: Ελευθερία! (ακόμη και την επίφαση ότι τα γράφουμε μαζί με τον συγγραφέα όσο παλεύουμε με τους δικούς μας δαίμονες κατά την ανάγνωση.)
Καλή ανάγνωση.
Γιάννης Καφάτος
Διαβάστε τη συνέντευξη της Ευγενίας Φακίνου, που είχε γίνει με αφορμή το βιβλίο της «Στο αυτί της αλεπούς»
Leave a Reply