Γεννήθηκα και ζω στην Αθήνα έχοντας καταγωγή από Κεφαλονιά, για κάποιο λόγο μου φαίνεται πιο ενδιαφέρον το «Νησιώτης» από το «Πρωτευουσιάνος». Σπούδασα αρχικά στο τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας και έπειτα στην Δραματική σχολή του Θεάτρου Τέχνης Κάρολος Κουν όπου και αποφοίτησα το 2022. Αισθάνομαι ευλογημένος που εργάζομαι στο θέατρο από τότε που αποφοίτησα από την σχολή ,
Φέτος είμαι για δεύτερη χρονιά στο θέατρο Studio Μαυρομιχάλη με το έργο «Να ξέρετε πως αυτό που ακούτε είναι σφύριγμα τρένου» του Θανάση Τριαρίδη σε σκηνοθεσία Νίκου Μαρνά και Γιώργου Γκιόκα.
Είναι «φιλόξενη» η Αθήνα για καλλιτεχνική δημιουργία;
Μου είναι δύσκολο να την χαρακτηρίσω ως «φιλόξενη» με όλη αυτή την δυστοπία
που κυριαρχεί, είναι όμως πολύ ευχάριστο γεγονός ότι η τέχνη, σ’ αυτή την πόλη, κάπως
φαίνεται να έχει παλμό, να αντιστέκεται σαν να μην θέλει να συμφιλιωθεί με την
δυστοπία αυτή. Ειλικρινά την θεωρώ ως τελευταίο στήριγμα ελπίδας.
Αν διάλεγες να ζήσεις αλλού πού θα ήθελες να βρεθείς;
Θα ήθελα πολύ να ζήσω σε κάποια βόρεια χώρα της Ευρώπης. Δεν έχω ταξιδέψει
ποτέ τόσο μακριά αλλά φαίνεται να έχουν έναν πολύ διαφορετικό τρόπο ζωής
και σκέψης. Στα μάτια μου είναι σαν να βάζουν το Εμείς πάνω από το Εγώ.
Πού χρωστάς «ευχαριστώ» για ό,τι έχεις καταφέρει;
Δεν ξέρω τι ακριβώς έχω καταφέρει αλλά αν πρέπει να πω ένα ευχαριστώ θα είναι
πρώτα στους γονείς μου και έπειτα σε όλους όσους είναι δίπλα μου. Σε όλους αυτούς
που αντέχουν να τους μιλάω για ώρες για ένα στιγμιότυπο 10 δευτερολέπτων και
είναι δίπλα μου.
* Νομίζω ότι το ευχαριστώ εκφράζεται πλέον πιο δύσκολα και από το σ ’αγαπώ
Θα έκανες αιματηρές οικονομίες για ένα ταξίδι ή καινούργιο αυτοκίνητο;
Σίγουρα όχι για αυτοκίνητο , δεν είμαι καλός με τα υλικά αγαθά πόσο μάλλον με την
διαχείριση των χρημάτων και επίσης το θεωρώ άστοχο να δαπανήσω ένα σημαντικό
ποσό που έχω καταφέρει να μαζέψω με κόπο για να το χαλάσω σε λαμαρίνες. Για
ταξίδι έχω κάνει πολλές φορές οικονομία χρημάτων αλλά γενικότερα δεν έχω καλή
σχέση με την αποταμίευση για μελλοντικά σχέδια , μου αρέσει περισσότερο να
κοιτάζω το τώρα και την στιγμή, ίσως προστατεύοντας τον εαυτό μου από την
αποτυχία.
Στην Αθήνα σιχαίνομαι… τη αγένεια και τον ρατσισμό
Στην Αθήνα λατρεύω… τις πολλές επιλογές και την ποικιλομορφία της
«Έχω σόσιαλ άρα υπάρχω» – Τι σημαίνει η φράση αυτή για σένα;
Καλύτερα να μην υπάρχω. Έχω social media facebook, instagram κτλπ κυρίως για
να επικοινωνώ με τους ανθρώπους που δεν μπορώ να δω από κοντά λόγω
απόστασης αλλά προσπαθώ να τα κρατάω σε σίγαση. Θεωρώ ότι έχουν μερίδιο
ευθύνης στην δυστοπία που ανέφερα πιο πάνω και ότι έχουν κάνει τους ανθρώπους
πιο απόμακρους και στεναχωρημένους. Η φιλία , ο έρωτας, το ενδιαφέρον η χαρά και
η θλίψη πλέον εκφράζονται με story , άνθρωπος που πίνει ποτό και δεν ανεβάζει
story φαίνεται άλλης εποχής. Γενικότερα οι προεκτάσεις μου φαίνονται τουλάχιστον
τρομακτικές.
Ποιον άνθρωπο «φοβάσαι» περισσότερο: τον αγενή ή τον τσιγκούνη;
Εκνευρίζομαι αλλά δεν φοβάμαι τον αγενή. Ο τσιγκούνης ίσως να μην έχει γίνει
από επιλογή του αλλά να τον οδήγησαν οι συνθήκες στις οποίες ζει και πάλι ίσως να
μην το συνειδητοποιεί τι τον χαρακτηρίζει, από την άλλη θεωρώ ότι ο αγενής
άνθρωπος είναι συνειδητά αγενής. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να είμαι φίλος με
κάποιον τσιγκούνη με αγενή όμως σίγουρα όχι.
Πώς σε φαντάζεσαι σε έναν χρόνο από σήμερα;
Μου φαίνεται πολύ μακριά το «σε έναν χρόνο» και δεν μπορώ να απαντήσω αλλά
σίγουρα δεν θα ήθελα να χάσω τίποτα από όσα έχω. Κυρίως τους αγαπημένους μου
ανθρώπους.
Τι είναι το τελευταίο πράγμα που σκέφτεσαι πριν κοιμηθείς και το πρώτο όταν
ξυπνάς;
Πριν κοιμηθώ σκέφτομαι την ημέρα που πέρασα, πώς την αξιοποίησα, τι επιλογές
έκανα .Κυρίως κοιμάμαι με την ελπίδα ότι η μέρα που ξημερώνει θα είναι καλύτερη.
Όταν ξυπνάω σκέφτομαι μόνο τον καφέ , αφού πιώ καφέ αρχίζω κάπως να κάνω ένα
οργανόγραμμα της ημέρας. Γενικότερα είμαι άνθρωπος του προγράμματος και δεν
μου αρέσει να αποκλίνω από αυτό.
Τι σκοτώνει τον έρωτα;
Η έλλειψη ενδιαφέροντας, η αδιαφορία, η ρουτίνα , πολλά. Για εμένα ο έρωτας
κρύβεται στα μάτια και στο χαμόγελο ,όταν ο άνθρωπος σου σταματήσει να σε
κοιτάζει και να χαμογελάει με τον ίδιο τρόπο που σε κοίταξε όταν είπες το πρώτο
καλημέρα τότε ο έρωτας έχει αρχίσει να μετακομίζει.
Αν ήσουν τραγούδι και βιβλίο… για πες μας να γνωριστούμε… ποια σε
«περιέχουν» καλύτερα;
Δεν νιώθω ότι κάποιο βιβλίο ή τραγούδι με περιέχει, επειδή όμως μόλις τελείωσαν οι
διακοπές θα αναφέρω αυτά που με συντρόφευσαν κυρίως αυτό το καλοκαίρι. Από
τραγούδι αυτό που μου έχει μείνει περισσότερο, για πολλούς λόγους, είναι το
«γλέντι» από βιβλίο το «Γκιακ» του Δημοσθένη Παπαμάρκου.
Ο Νίκος πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Να ξέρετε πως αυτό που ακούτε είναι σφύριγμα τρένου» από τις 3 Οκτωβρίου για 2η χρονιά στο Studio Μαυρομιχάλη.
Περισσότερες πληροφορίες και προπώληση: https://www.more.com/theater/sfyrigma-trenou/
