29/03/2024

Locomondo: έχουμε σηκώσει τη σημαία, λέμε ΌΧΙ στην κλάψα


Η μουσική που ακούμε στα πάρτι από τα μικρά μας χρόνια μας ακολουθεί. Είμαστε σε ένα βαθμό οι μουσικές που ακούσαμε, που ακούμε, που χορέψαμε, που χορεύουμε.

Έτσι είναι πολύ σπουδαίο για ένα γκρουπ να αποτελεί το soundtrack της ζωής κάποιων ανθρώπων.


Οι Locomondo, τους οποίους είχα τη χαρά να γνωρίσω  από την πρώτη τους κυκλοφορία και να μιλήσω μαζί τους στο στούντιο του Rock Fm σε μια ίσως από τις πρώτες τους συνεντεύξεις, στα δεκατρία χρόνια της πορείας τους στη μουσική έχουν κατακτήσει αυτό το επίτευγμα και μάλιστα σε τόσο μεγάλο βαθμό που και τα παιδιά μου στα σχολικά τους πάρτι του δημοτικού χοροπηδάνε στο «Μαγικό χαλί» ή – φυσικά – στο «Δεν κάνει κρύο».

Είναι λιγότερο καλοί μουσικοί επειδή η μουσική τους χορεύεται και κάνει τον κόσμο να ιδρώνει από τον χορό;
Κατηγορηματικά: Όχι!

locomondo-002
 

Αγαπώ τους Locomondo γιατί παραμένουν μια παρέα κεφάτων ανθρώπων που τους αρέσει να λένε ιστορίες, να σχολιάζουν με έναν ιδιαίτερο τρόπο αυτά που βλέπουμε, αλλά επειδή δεν είμαστε καλλιτέχνες τα προσπερνάμε. Και μου αρέσουν γιατί μου δίνουν τη δυνατότητα να χορέψω μέχρι να πιαστεί η ανάσα μου στα πάρτι με τους φίλους και αλλά και στα πάρτι των παιδιών μου!


Καταφέραμε να μαζέψουμε το γκρουπ ένα μεσημέρι στης ακρόπολης τα μέρη (κυριολεκτώ) για να τους φωτογραφήσουμε για το viewtag λίγο πριν την πρώτη τους καλοκαιρινή συναυλία στην Κηφισιά (Πέμπτη 23 Ιούνιου), και λίγο πριν πάρουν αμπάριζα όλη την Ελλάδα για να κάνουν τους θαυμαστές τους να χύσουν πολλά κιλά ιδρώτα στο χορό!
 

-Μάρκο, δεκατρία χρόνια μετά … έλα να βρούμε ομοιότητες και διαφορές για σένα και τους Locomondo.

Το ένα είναι ο χρόνος πάνω μας ξέρεις ξεκινάς ένα γκρουπ με τα μυαλά που έχεις στα 25 ας πούμε και μετά βλέπεις τα πράγματα με τα μυαλά που είσαι σήμερα . Το άλλο θέμα είναι ότι έχει αλλάξει πάρα πολύ η κοινωνική κατάσταση γύρω από μας.
Όταν ξεκινήσαμε 2003-2004 η Ελλάδα τουλάχιστον θεωρητικά βρισκόταν σε μια κατάσταση ευμάρειας και υπήρχε ένας ενθουσιασμός στον αέρα. Κερδίσαμε το Euro, ο Χαριστέας, κερδίσαμε μια Eurovision … σημαντικό θεσμό…, διοργανώναμε Ολυμπιάδες, υπήρχε μία αίσθηση ότι ανήκουμε στο club  των μεγάλων ας πούμε.
Και σήμερα το 2016 είμαστε σε μία φάση που όλα βυθίζονται και άμα κοιτάξεις στο μέλλον δεν βλέπεις φως στο τούνελ, δεν βλέπεις μία αχτίδα φωτός.

Γιάννης Βαρνάβας
Και εμείς σαν άνθρωποι έχουμε αλλάξει αρκετά  από την άποψη ότι στα 20-25 σου είσαι μόνος σου ελεύθερος και ωραίος, τώρα υπάρχουν παιδιά και οικογένειες. Αλλά και μουσικά αισθάνομαι ότι αλλάζουμε με τον καιρό, δεν ξέρω αν είναι προς το καλύτερο ή όχι δεν μπορώ να το πω αυτό , αλλά νομίζω ότι και εμείς περνάμε αυτήν τη φάση , είναι μία σχέση 13 ετών , η οποία ξεκίνησε από κάποια πλαίσια και εξελίσσεται όπως όλες οι σχέσεις που κρατάνε τουλάχιστον μία δεκαετία.

 

Μιλήστε μου για το κοινό σας, τη «σχέση» σας…

Μάρκος Κούμαρης

Κοίταξε , όπως λέει ο Γιάννης , μεγάλο ρόλο παίζει ο χρόνος. Οι ηλικίες αλλάζουν , δηλαδή αυτοί που μας πρωτοανακαλύψανε στα 25 τους ή και στα 20 τους τώρα είναι πολύ μεγαλύτεροι.

Εσείς όμως καταφέρνετε και σας ακούει πάντα νεανικό κοινό, από αυτό που βλέπω στα live σας.

(ΜΚ) Ακόμα καλύτερα θα σου έλεγα έχουμε καταφέρει να μιλάμε σε όλες τις ηλικίες, δηλαδή άμα πας στην επαρχία βλέπεις πάρα πολλά παιδιά , βλέπεις γέρους , ανθρώπους στην ηλικία μας , βλέπεις πιτσιρικάδες , εφήβους μπροστά .

Αυτό το κάνει η μουσική ή το κάνουν οι στίχοι σας;

(ΜΚ) Ούτε ξέρω , δεν ξέρω ίσως ότι ο άλλος νοιώθει ότι θα πάει κάπου που θα περάσει καλά ασχέτως από το αν είναι ένα άκουσμα που το έχει συνηθίσει ή όχι . Δεν είναι απαραίτητα άνθρωποι που ακούνε ξένη μουσική, ρέγγε, μπορεί να ακούνε λαϊκά, αλλά ξέρουν ότι εκείνο το βράδυ θα φύγουν πιο χαρούμενοι ,πιο γεμάτοι από τη συναυλία. Εγώ πιστεύω ότι εκεί οφείλεται

(ΓΒ)  Κοίτα στις πρώτες μας συναυλίες μας κοιτούσαν σαν εξωγήινους «ωχ τι κάνουν αυτοί» , βάζουν ελληνικό στίχο σε ρέγγε ρυθμούς … λέγανε. Το αστείο είναι ότι τώρα τόσα χρόνια μετά είναι δεδομένο ότι θα έρθει κάποιος κόσμος για να ακούσει κάποια συγκεκριμένα τραγούδια που έχουν περάσει στο υποσυνείδητο και στη γνώση ότι αυτό είναι οι Locomondo , θέλουν να ακούσουν αυτό, το τραγούδι τους!

locomondo-003

Ποιο τραγούδι;

(ΜΚ) Ας πούμε το «δεν κάνει κρύο» είναι ένα κλασσικό παράδειγμα είναι ένα τραγούδι σφραγίδα για μας από τα πιο γνωστά μας , το ξέρει ο περισσότερος κόσμος. Και είναι μεγάλη η διαφορά από τότε που το πρωτοάκουσαν και σε κοιτούσαν σαν εξωγήινο. Τώρα που με το που ξεκινάς τα πρώτα ακόρντα αρχίζουν να τραγουδούν αμέσως το ρεφρέν.

Και είναι αυτό το θέμα ότι δεν έγινε το group γνωστό από ένα κομμάτι, υπάρχουν σίγουρα 8 με 10 κομμάτια που σίγουρα θα παίξουν σε πάρτι, εκτός από το «δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα» είναι το «μαγικό χαλί» το «γαμήλιο πάρτυ» «δεν προλαβαίνω» το «γκολ»  «χέρια σαν κι αυτά» «ο γλάρος» «γελάς πιο δυνατά» είναι κομμάτια που δεν γίνεται να μην τα παίξεις σε μία συναυλία… θα φας ξύλο, ο κόσμος έρχεται γιατί έχει αυτά τα συγκεκριμένα κομμάτια που θέλει οπωσδήποτε να ακούσει και έχει δίκιο ο Γιάννης που λέει ότι όταν τα πρωτοπαίξαμε μας κοιτάζανε σαν ούφο, ας πούμε το «δεν κάνει κρύο» το παίζαμε σε συναυλίες από το 2005 χωρίς να υπάρχει κάποια αντίδραση και όταν το συγκρότημα έγινε γνωστό , το 2009 κάτω από άλλες συνθήκες και μέσα από το «προ» , ουσιαστικά δεν χρειαζόταν πια να τραγουδήσεις το κομμάτι, το τραγουδούσε ο κόσμος όλο.
Αλλά είναι τα παράξενα ρεφλέξ που έχει το ελληνικό ακροατήριο δεν μπορείς να το πιάσεις από κάπου.
Και όλη αυτή η ιστορία με το «προ», από πού να το πιάσεις, εμείς δεν θέλαμε αυτό το κομμάτι να το παίξουμε γιατί βλέπαμε τότε ότι υπάρχει κίνδυνος να σε βάλουν στο συρτάρι του χαβαλέ , παρόλα αυτά βλέπεις ότι χωρίς να κάνεις την παραμικρή προώθηση έγινε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κομμάτια της τελευταίας δεκαετίας 2005-15, δεν λείπει από πάρτι.
 

Είναι πολύ σημαντικό τι μουσική βάζει ο άλλος στο πάρτι του, κι από τη δικιά μας την εποχή , η μουσική με την οποία περνάμε καλά στα πάρτι είναι αυτή που μένει στις καρδιές μας και όχι αυτή απαραίτητα  που παίζει το ράδιο.
Από την άλλη το  trendy Λίτσα που έπαιξες εσύ, τότε στο ράδιο,  έγινε πάρα πολύ γνωστό , και ήταν από τα πρώτα κομμάτια που ζητούσε ο κόσμος.

Όταν ειχα πρωτοακούσει το trendy Λίτσα, και γνωριστήκαμε σας είχα πει ότι είναι  πολιτικό κομμάτι , είναι τα τραγούδια σας πολιτικά έχουν μηνύματα;

(ΜΚ) Εγώ γράφω και ένα 90-95% των κομματιών, αλλά και όλα τα τραγούδια που γράφουμε εν μέρει μοιάζουν στα παλιά ρεμπέτικα από την πλευρά της εξιστόρησης , είναι δηλαδή η εξιστόρηση ιστοριών απλών ανθρώπων , οι οποίες όμως δεν αποτελούν κάποιο «κατηγορώ» ας πούμε.

locomondo-005

Θες να πεις ότι δεν σας αρέσει να γράψετε καταγγελτικά-δειδακτικά;

 

(ΜΚ) Ακριβώς. Περιγράφεις μια εικόνα , αλλά βλέποντας αυτήν την εικόνα ο άλλος βγάζει τα συμπεράσματά του και συνήθως πολλοί άνθρωποι που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά θα συμφωνήσουν για το τι είναι σωστό και λάθος.

Δηλαδή άμα πάρεις τα παλιά ρεμπέτικα ποτέ δεν λέγανε αυτοί είναι κακοί εμείς είμαστε καλοί πάμε να τους φάμε.  Πάρε παράδειγμα ένα από τα αγαπημένα μου τραγούδια, το «Καπηλειό».


Η νύχτα είναι παγερή

και σιγοψιχαλίζει

κι απ’ την απέναντι γωνιά

το καπηλειό

το καπηλειό φωτίζει

 

Κι ένας απένταρος μπεκρής

έξω απ’ το ταβερνάκι

συλλογισμένος κάθεται

στο χαμηλό

στο χαμηλό πορτάκι

 

Θέλει να μπει κι αυτός εκεί

να άρχισει και να πίνει

μα είναι φτωχό το καπηλειό

και βερεσέ

και βερεσέ δε δίνει  (στίχοι-μουσική Γιώργος Μητσάκης)

δηλαδή δεν λέει ότι οι κακοί είναι οι πλούσιοι και σπάστε τους τα αμάξια, αλλά σου ζωγραφίζει μιαν εικόνα όπου κάπου βλέπεις εσύ , υποσυνείδητα νοιώθεις το σωστό και το λάθος , σου δημιουργεί ένα συναίσθημα σε δεύτερο επίπεδο, ουσιαστικά αν το δεις σαν στίχο είναι μία απλή εξιστόρηση.

Κάπως έτσι είναι και πολλά απ’ τα κομμάτια μας.
Το «ΠΡΟ» τι είναι;  Λέει: δεν έχω χρόνο για το μωρό… , πόσες φορές βλέπεις τον άλλο με το κινητό έπαιρνε η άλλη τηλέφωνο και το έκλεινε για να συνεχίσει να παίζει…

Είναι πράγματα μέσα από τη ζωή.

Δεν ξέρω και ο καλλιτέχνης με ποια ιδιότητα αισθάνεται ότι πρέπει οπωσδήποτε να λάβει θέση για κάποιο θέμα;
Ξέρεις οι περισσότεροι δεν έχουν κάνει κάποια σκληρή δουλειά στη ζωή τους , με ποια ιδιότητα να πούνε αυτοί τι πρέπει να γίνει σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό θέμα;
Ναι να το πούνε αν το νοιώθουν, αλλά υπάρχει μία πίεση στο να λαμβάνεις θέση σε πράγματα…
 locomondo-008

Εγώ βλέπω τα πράγματα όπως οι παλιοί ρεμπέτες, ήταν πιο ειλικρινείς. Αν διαβάσει κανείς τη βιογραφία του Μάρκου Βαμβακάρη , ο τρόπος που μιλάει είναι πολιτική, χωρίς να λέει όμως είμαι με το ένα ή το άλλο κόμμα.
 

 Έτσι είναι και τα κομμάτια μας , δηλαδή ζωγραφίζουν μια κοινωνική εικόνα , πάντα με γνώμονα να προσπαθήσουν να κεντρίσουν στον ακροατή το καλό κομμάτι μέσα του.
Μας ενδιαφέρει να τονίζουμε τα ενωτικά στοιχεία όχι τα διχαστικά , το Ναι στη ζωή, χωρίς να είναι χαζοχαρούμενο, χωρίς να είναι παιδικό.


Η μεγάλη μας έμπνευση είναι τα τραγούδια του Μπομπ Μάρλεϊ που έλεγε ότι τα κομμάτια πρέπει να είναι τόσο απλά ώστε να τα καταλαβαίνει ένα παιδί.
Και ο άνθρωπος αυτός έζησε σε πολύ σκληρές συνθήκες μέσα στη δυστυχία , το θάνατο, την ανέχεια, την πορνεία, τα ναρκωτικά και βγαίνει και λέει «one love» lets get together to feel all right».

Τι να πεις! Είναι τεράστια υπέρβαση αυτό το πράγμα. Μεγάλο μάθημα για τους μετά.

Σπύρος Μπεσδέκης
Εγώ θα έλεγα ότι, η μουσική μας,  περιγράφει την καθημερινότητα στην κυριολεξία,  προσπαθεί να περιγράψει την καθημερινότητα του κόσμου με έναν πολύ εύγλωττο τρόπο .

 

Πιστεύετε ότι αυτό το απλοϊκό που έχετε, αυτό το διαφορετικό στην πορεία του συγκροτήματος σας έχει βάλει στην άκρη σε σχέση με άλλους καλλιτέχνες ….λίγο έξω από το σύστημα;

Μάρκος Κούμαρης
Καλά λίγο έξω από το σύστημα είμαστε πάντα. Σαν συγκρότημα νομίζω κρατήσαμε υποδειγματική στάση πώς να είσαι έξω από το σύστημα . Ποτέ δεν υπήρχε κάποια ομάδα ανθρώπων να μας στηρίζει  η οποία πριν στήριζε κάποιο άλλο είδος. Γιατί σαν ρέγγε με ελληνικό στίχο δεν υπήρχε κάτι πριν και δεν υπήρξε και κάτι μετά.

Ήταν μία ιδιαίτερη κατηγορία από μόνη της κρίμα για μένα γιατί υπήρξαν συγκροτήματα που ακλούθησαν είχαν τη δυνατότητα να συνεχίσουν αλλά δεν προέκυψε.

 

Μάρκο γιατί λες  δεν υπάρχει κάτι άλλο μετά , δεν βρέθηκε κάποιος έστω να πει " θα αντιγράψω μια πετυχημένη συνταγή";

 

(ΜΚ) Υπήρχε κάποιος μετά τους Manonegra; Ήταν τόσο ιδιαίτερη η μουσική τους που δεν μπορούσες καν να την περιγράψεις. Τι είναι , είναι ροκ είναι σκα είναι πάνκ  μεστίσο τι είναι ;  Κάποιοι άνθρωποι που βρίσκουν το δικό τους χώρο κάπου.

Εγώ θα γούσταρα να άνοιγε αυτό το πράγμα. Πιστεύω ότι τα πολλά παιδιά τους έχει κερδίσει το ΗΙΡ ΗΟΡ και εκφράζονται πια και με πιο άμεσο τρόπο, και  άλλα παιδιά τους αρέσει η πρόσμιξη με την ελληνική παράδοση. Μιλάω για μουσικές που θεωρούνται πιο ανεξάρτητες και δεν μιλάω για τον καθαρά λαϊκό ή εμπορικό ποπ.
Η ερώτησή σου έχει να κάνει με το γιατί ας πούμε  οι διανοούμενοι της μουσικής δεν στήριξαν περισσότερο το σχήμα…

Εμείς με το «δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα» έχουμε σηκώσει τη σημαία. Εκεί ένας στίχος λέει ούτε τρέντι πασαρέλα και κουλτουροσυμφορές! Δεν είμαστε ούτε με τους τρέντιδες ούτε με τους κουλτουριάρηδες , είμαστε με τον κόσμο και αυτό το πράγμα ακολουθεί και το γκρουπ σαν γραμμή . Όπως και τα ρεμπέτικα, παλιά στους κουλτουριάρηδες δεν άρεσαν, τα θεωρούσαν πολύ χυδαία , πολύ απλοϊκά.

locomondo-007

(ΓΒ) Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο λόγος που δημιουργήθηκε η παρέα που έγινε συγκρότημα ήταν η ανάγκη μας να παίξουμε γκρουβάτη μουσική, που να χορεύεται, να έχει ρυθμό που δεν μπορείς να αντισταθείς. Υπάρχει και ένας στίχος που δεν είναι επιφανειακός.

Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που ακολουθούν τη λογική του abstract στίχου. Υπάρχουν και κάποιοι που πιστεύουν ότι ο στίχος πρέπει να είναι σοβαροφανής, ή να έχει λίγο κλάψα …

Εμείς αυτό που θέλαμε να κάνουμε ήταν με τη danceable μουσική να δώσουμε ένα διαφορετικό στίγμα.

Παρεμβαίνει ο Μάρκος: ξέρεις κάποιοι ήθελαν να περάσουν ότι η χορευτική μουσική είναι φτηνιάρικη, μόνο διονυσιακό πράγμα.

Ο συνδυασμός της χορευτικής μουσικής που δεν μιλάει μόνο στο πρώτο τσάκρα, αλλά μιλάει και για πέντε άλλα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικό. Ξεπήδησε στα τέλη του 90 αρχές του 2000 κι από αυτές τις μουσικές επηρεάστηκε το γκρουπ.

(ΓΒ) Δεν ξέρω πώς έχει περάσει αυτό στον κόσμο.

(ΜΚ) Είναι πολύ ενδιαφέροντα αυτά τα θέματα. Δεν έχουμε προκάτ απαντήσεις. Η μουσική έχει να κάνει με αυτό που σε συγκινεί, πώς έχει αποκτήσει κανείς τα ακούσματά του.

Εμένα ας πούμε με κάνει να ανατριχιάζω το What a wonderful world του Άρμστρονγκ, κάποια τραγούδια του Σπρίνγκστιν, τo Καπηλειό.

Στην Ελλάδα  πιστεύω ότι γενικά η μουσική ήταν συνδεδεμένη με τον πόνο. Η χαρά η αγαλλίαση, η ανακούφιση είναι ένα πιο καινούριο συναίσθημα και είναι δύσκολο να τη δεχτεί γενικά στο τραγούδι.

Η ενίσχυση των θετικών συναισθημάτων, της χαράς  μέσα από τη μουσική δρα και ιατρικά καλά στον οργανισμό. Εγώ πολλές φορές μπλοκάρω τον εαυτό μου. Πάω να γράψω κάτι που βγαίνει στενάχωρο και λέω …ε τώρα είσαι στενοχωρημένος σε δυο βδομάδες που θα είσαι καλά θα σου θυμίζει τη στιγμή που ήμουν βασανισμένος. Γιατί να ξαναβυθιστώ , γιατί να αυτοτιμωρηθώ.

Μη νομίζεις ότι όλοι στο γκρουπ έχουμε τα ίδια ακούσματα, ή ακούμε τις ίδιες μουσικές. Όμως ο κοινός μας παρονομαστής είναι ο ίδιος: όχι κλάψα.

Να παίζουμε πράγματα που θα χαιρόμαστε να τα παίζουμε και αν είναι κάτι στενάχωρο θα το πούμε με δύναμη για να συνεχίσει κάποιος – όχι να βουλιάξει στη στενοχώρια.

Μάρκο εσύ έζησες σχεδόν δέκα χρόνια μέχρι περίπου το 2001 στη Γερμανία. Αισθάνθηκες μετανάστης; Πώς βλέπεις σήμερα αυτό το θέμα, των χιλιάδων προσφύγων;

(ΜΚ) Είναι πολύ σκληρό να φεύγεις από  σπίτι σου με τέτοιες συνθήκες. Ζήσαμε σε μια περίοδο που ήταν όλα σχετικά ήρεμα στην Ευρώπη, δεν ήθελε κανείς να ξεκινήσει κάτι στραβό από την ήπειρο που επιβίωσε μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Ο λεγόμενος πολιτισμένος κόσμος απλώς δεν έβλεπε τα προβλήματα, ήταν μακριά του. Οι άνθρωποι ξεσπιτώνονταν πολλά χρόνια σε πολλές περιοχές του πλανήτη.

Τώρα το βλέπουμε δίπλα μας!

(ΓΒ) Κι εμένα η γυναίκα μου μεγάλωσε στη γερμανία όπου δούλευε ο πεθερός μου μετανάστης.

Χιλιάδες άνθρωποι στελέχωσαν τα εργοστάσια του πρώην εχθρού (στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο). Πήγαν να στήσουν τη χώρα που τους κατέστρεψε…

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αυτή την περίοδο χάνει τον αρχικό λόγο ύπαρξής της. Επιστρέφει η έννοια του «έθνους». Μια ένωση χωρών δεν ξέρω αν αντέχει να στηριχθεί  μόνο σε μια νομισματική ένωση. Φαίνεται ότι πολύ δύσκολη η κατάσταση για να μείνει ενωμένη η Ευρώπη.

Μάρκο, υπήρξε κάποια στιγμή, που παραλίγο να την πατήσετε και από μια παρέα φίλων που έκανε ένα πετυχημένο γκρουπ να τη δείτε «σταρούμπες»;

(ΜΚ) Μας βρήκε το πανηγύρι της επιτυχίας σε μεγάλη ηλικία και όπως φαίνεται από τις πράξεις μας κρατηθήκαμε έξω από όλα. Θα μπορούσαμε να έχουμε βγάλει πολλά χρήματα από διαφημίσεις ας πούμε, ή από κάποιες εμφανίσεις σε χώρους άλλους … στα δέκα πράματα που μας προτείνονταν λέγαμε όχι στα εννιά.

Αυτό που μας ενδιέφερε ήταν να κρατηθεί η παρέα. Αυτό μας ένωνε. Είναι μετρημένα στα δάχτυλα τα γκρουπ μετά το 2000. Συνήθως ο καλλιτέχνης, ο ένας έβγαινε μπροστά. Είχαμε και τα τάλεντ σόου με βάση τη φωνή. Λες κι η φωνή είναι η μουσική.

Η Μουσική είναι όλο μαζί. It’s all about the music – not about the singer.

locomondo-006

Θα πήγαινες κριτής σε τάλεντ σόου;

Μου έχουνε πει, αλλά είμαι πολύ αντίθετος. Πιστεύω ότι κάνουν πολύ κακό αυτά τα παιχνίδια. Το μόνο που προσφέρουνε στα νέα παιδιά είναι η δημοσιότητα. Άμα ψάχνει κανείς δημοσιότητα είναι εντάξει. Αλλά δεν πάνε μπροστά έναν μουσικό! Δεν προσφέρουν καλλιτεχνικά κάτι.

Σε κόβουν σε ένα συγκεκριμένο καλούπι το οποίο, στην Ελλάδα τουλάχιστον, στο μόνο που μπορεί να οδηγήσει είναι να ανοίγεις το πρόγραμμα κάποιου άλλου στην πίστα.

Ακόμη και τα ξενόφωνα, χρησιμοποιούνται στον γνωστό μηχανισμό που ξέρουμε, δεν παράγουν κάτι καινούργιο. Αναπαράγουν το παλιό. Βλέπεις σε αυτές τις εκπομπές παιδιά που έχουν κάτι το ιδιαίτερο να τους το κόβουν, τους το κάνουν ένα τετραγωνάκι να κολλάει στο σύστημα.

Η αντιμετώπιση της μουσικής έχει αλλάξει. Παλιά μιλάγαμε με δεκαετίες, τώρα με πενταετίες, αλλά τα πράγματα αλλάζουν πλέον πολύ γρήγορα. Παλιά πουλάγαμε δίσκους, υπήρχε αγωνία να σε παίξει το ραδιόφωνο.

Το ραδιόφωνο σήμερα έχει χάσει τη δύναμη του. Δεν είναι πλέον ο πόλος έλξης για το νεανικό κοινό. Ποιος φοιτητής κάθεται σπίτι κι ακούει ράδιο όταν διαβάζει. Τώρα υπάρχει το youtube  και  τα σόσιαλ μίντια.

Προβλέπω ότι η μουσική θα αλλάξει ριζικά τα επόμενα χρόνια. Τα κομμάτια των 4 λεπτών θα είναι μεγάλα, γιατί ο κόσμος δεν έχει πια υπομονή. Τα κομμάτια θα γίνουν ένα κουπλέ ένα ρεφρέν με διάρκεια ένα λεπτό, άντε 1:40’’ και έντονα προκλητικό περιεχόμενο. Όλα στο παιχνίδι της πρόκλησης. Ποιος θα βρίσει παραπάνω, ποιος θα προκαλέσει παραπάνω…

 

Κι εσείς τι θα κάνετε; Θα μπείτε στο παιχνίδι;

 

Εμείς δεν μπήκαμε τότε, θα υπάρξει μια μικρή νησίδα για ανθρώπους που αγαπάνε τα φυσικά όργανα, το φυσικό φαίρεσθε. Θα είμαστε όπως το βινύλιο! Δεν υπάρχει περίπτωση το βινύλιο να κερδίσει το download και  Spotify αλλά θα υπάρχουμε.

Η αγορά θέλει σκηνοθετημένη έκφραση, χαρά, λύπη, πρόκληση! 

Δεν ξέρω τι θα γίνει όταν σταματήσουν να μιλάνε οι κιθάρες και οι φωνές και όλη η μουσική θα γίνεται μέσα από τους υπολογιστές!

 

Την Πέμπτη 23 Ιουνίου οι Locomondo θα παίξουν  στο Ζηρίνειο Δημοτικό Στάδιο της Κηφισιάς

 

Οι Locomondo είναι οι:

Μάρκος Κούμαρης – Φωνή, κιθάρα

Γιάννης Βαρνάβας – Κιθάρα, φωνή

Σταμάτης Γούλας – Πλήκτρα, sampler, φωνή

Σπύρος Μπεσδέκης – Μπάσο

Στρατής – Άγγελος Σούντρης- Τύμπανα

Τα πνευστά των Locomondo είναι οι:

Νίκος "Tattoo" Βλάχος – Τρομπέτα

Χρήστος Σπηλιόπουλος – Τρομπόνι

Χρήστος Καλαιτζόπουλος-Ακορντεόν

Στο βιολί είναι ο Δημήτρης Γάσιας.

Ηχοληψία: Θανάσης Ταμπάκης & Γιώργος Φραγκέλης

Φωτισμοί Κωστής Μαργκάς

Locomondo official site : www.locomondo.gr

Facebook: https://www.facebook.com/locomondo.official

 

Γιάννης Καφάτος

Φωτογραφίες: Δημήτρης Σούλτας

 


mm
About Γιάννης Καφάτος 2244 Articles
Γιάννης Καφάτος, Μπαμπάς, δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός, tattoer, T-shirt maker, dj, και ποιος ξέρει τι άλλο (ακόμη). Σπούδασε πολιτικές επιστήμες πήρε όμως πτυχίο από το ΡΟΔΟΝ και άλλα συναυλιακά "ιδρύματα". Ταξιδεύει λιγότερο από όσο θα ήθελε.

1 Comment on Locomondo: έχουμε σηκώσει τη σημαία, λέμε ΌΧΙ στην κλάψα

1 Trackbacks & Pingbacks

  1. Το Vinyl is Back “γράφει” σε βινύλιο τους Locomondo - Κυριακή 18 Μαρτίου - viewtag.gr

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*