Η ζωή είναι ρόδα που γυρίζει, αλλά ευτυχώς υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που αυτό που «γυρίζει» και τους φτιάχνει τη ζωή τους είναι ένας δίσκος, ή μερικές χιλιάδες δίσκοι. Σημασία έχει ότι σε 45 ή 33 στροφές γυρίζει η ζωή κάποιων και φτιάχνει και ζωές άλλων.

Μπορείς να σκεφτείς (ελεύθερα) «μεγαλοστομίες». Κι εγώ μπορώ να σου απαντήσω ότι ξέρω πολλούς που η ζωή τους θα ήταν πολύ χειρότερη αν δεν είχαν τη μουσική.

«Τι θα γινόμασταν χωρίς μουσική» είναι μια μόνιμη προσωπική επωδός που την τραγουδάμε ως ρεφρέν φίλοι και γνωστοί με την ίδια πετριά στο μυαλό!

Ναι είναι πετριά η μουσική, αλλά από τις καλύτερες που μπορεί να σου τύχει!

Κι έτσι «έφτασα» στην Πάτρα, και γνώρισα τον Γιώργο Σταθόπουλο χωρίς να έχω πάει στο μαγαζί του. Ιντερνετική γνωριμία.
(είναι μια πραγραματικότητα το ίντερνετ και οι γνωριμίες μέσα από αυτό είναι όπως οι τυχαίες γνωριμίες που καναμε παλιά οπουδήποτε – Στα δισκάδικα για παράδειγμα!)

Θέλω να σας συστήσω το Joe, το βινιλιάδικο της Πάτρας. Μόνο βινύλια.  Κι αυτό είναι μάλλον φιλοσοφία!

Ας γνωρίσουμε τον ιδιοκτήτη, πριν μπούμε στην κουβέντα μας:

Με τη μουσική ασχολούμαι από τότε που θυμάμαι, γιατί βρήκα μαγιά από τους γονείς, δίσκους, πικ απ και ηχεία οπότε από πολύ μικρός μάζευα κασέτες και δίσκους. Αυτό που με κράτησε κοντά στην μουσική είναι το ραδιόφωνο με το οποίο ασχολούμαι από το 1990. Το 2009 άνοιξα δικό μου ιντερνετικό ραδιόφωνο. Το β.λ.ε.πο. ήταν ένα ραδιόφωνο που δεν έχει περάσει άλλο τέτοιο με τέτοιες εγκαταστάσεις  και υποδομές από την Πάτρα. με παραγώγους, μικρόφωνα συνεντεύξεις, live και άλλα πολλά μέχρι το 2014 όπου και έκλεισε λόγο μεγάλου κόστους. Έχω κάνει πλέον δική μου οικογένεια έχω 2 παιδιά και περιμένω και 3ο.

Πότε άνοιξες το μαγαζί;

Το μαγαζί άνοιξε τη 1 Δεκέμβρη του 2015 με 5000 δίσκους στα ράφια του. 

Με τι όνειρα αποφάσισες να ανοίξεις ένα δισκοπωλείο την εποχή του downloading;

Δεν είχα μεγάλα όνειρα, όχι γιατί υπάρχει ακόμα downloading στην Ελλάδα, αλλά γιατί τα χρόνια είναι δύσκολα και ο κόσμος έχει άλλες προτεραιότητες.

Δισκοπωλείο στην Πάτρα με μεταχειρισμένο βινύλιο δεν υπάρχει πολλά χρόνια τώρα, όσα είχαν βινύλιο είχαν λίγους τίτλους και λίγες επιλογές και για να βρεις δίσκους και ειδικά μεταχειρισμένους έπρεπε να πας στην Αθήνα.

Είναι τελικά "ανθεκτικό" το βινύλιο;

Ναι, είναι ανθεκτικό στο χρόνο. Άντεξε στην τεχνολογία και είναι πάλι εδώ.
Όχι πως είχε φύγει ποτέ απλώς οι δισκογραφικές εταιρίες το άφησαν γιατί το CD ήταν πιο εύκολο και πιο φθηνό με μεγαλύτερα κέρδη για αυτές.

"Χαρτογράφησε" το προφίλ των πελατών σου.

Από 14 έως 84, διάφορες  ηλικίες, διαφορετικοί τύποι. Οι νέοι θέλουν να ακούσουν και ρωτάνε, είτε για μουσικές είτε για μηχανήματα, πως θα τα  συνδέσουν, που θα βρουν κλπ. Οι μεγαλύτεροι έχουν ολοκληρωμένη άποψη συνήθως ξέρουν τι ψάχνουν και πάντα έχουν κάτι να πουν.

Οι πελάτες έρχονται "αποφασισμένοι" ή δίνεις συμβουλές, προτείνεις;

Υπάρχουν οι αποφασισμένοι  πελάτες που ξέρουν τι έχουν έρθει να πάρουν, θα ψάξουν στην κατηγορία που είναι τα ακούσματα τους, θα ακούσουν το δίσκο αν δεν είναι σίγουροι για τα κομμάτια και θα τον πάρουν. Υπάρχουν οι πελάτες που ρωτάνε, συνήθως για καινούριες κυκλοφορίες και επανεκδόσεις. Οι πελάτες που είναι τακτικοί είναι και φίλοι μας, ρωτάνε, ζητάνε και εμείς τους βρίσκουμε αυτό που θέλουν.

Ποιον δίσκο πρότεινες τελευταίως και σε ποιον;

Ένας δίσκος που πρότεινα πρόσφατα είναι των Lost Bodies, γιατί γαμάει σίδερα και δεν έχει βγει σε βινύλιο ποτέ.

Γιατί αγοράζει σήμερα βινύλια κάποιος;

Καλή ερώτηση… Κάποιοι δεν σταμάτησαν ποτέ, κάποιοι παίρνουν επειδή είναι «της μοδός», αλλά πιστεύω πως οι περισσότεροι αγοράζουν επειδή υπάρχουν και βρίσκουν. Να σκεφτείς πως πριν από 10 χρόνια οι δισκογραφικές τύπωναν μόνο CD και ακόμα και αυτές που τύπωναν τα ελάχιστα βινύλια δεν τα έφερναν οι εταιρίες διανομής στην Ελλάδα. Το βινύλιο είναι εδώ και θα μείνει.

Η Πάτρα αν ήταν μουσική, τι είδος θα ήταν;

Καρναβάλι, δώσε στην Πάτρα καρναβάλι και πάρε’της την ψυχή.

Ποιον δίσκο θα ήθελες να έχεις για πούλημα και δεν τον έχεις βρει ακόμη;

Τον Τόνυ Πινέλλι που τον ήθελε ο Ζώης αλλά τον κράτησα για την δική μου συλλογή.

Αν υπήρχε ένα αντίτυπο ενός αγαπημένου σου δίσκου θα τον έβγαζες στην βιτρίνα ή θα τον "αγόραζες" για σένα;

Φυσικά… είμαι ο καλύτερος πελάτης μου και αγοράζω πρώτος.

Μέχρι ποιου σημείου θα έφτανες για να αποκτήσεις έναν δίσκο;

Δεν έχω τέτοια θέματα, πιστεύω πως υπάρχει χρόνος για να βρεθεί. Αν και έναν δίσκο που δεν τον πήρα όταν τον βρήκα στο παρελθόν, δεν τον έχω βρει ξανά.

Ποιος ήταν ο πρώτος δίσκος και κάτω από ποιες συνθήκες τον αγόρασες;

Ήταν κάποια συλλογή το 1987 με διάφορα ξένα τραγούδια. Θυμάμαι πως ήταν αρκετά δύσκολο να μαζέψω τα χρήματα για να τον πάρω. Ήμουν δεν ήμουν 11.

Ποιο ήταν το πρώτο downloading, κομμάτι ή δίσκος;

Για αυτό που είμαι σίγουρος είναι πως το πρώτο κομμάτι που κατέβασα ήταν από το Napster, ποιό από όλα δεν το θυμάμαι.

Τελικά τι σκότωσε τη μουσική, ή  μήπως τη γλίτωσε τελικά;

Σε αυτό δεν ξέρω τι να σου πω, σίγουρα το internet και το dowloading ανέδειξαν μπάντες και μουσικές που δεν θα είχαν φτάσει στα αυτιά μας αλλιώς. Σίγουρα οι εταιρίες προκειμένου να βγάλουν παραπάνω χρήματα λόγο χαμηλού κόστους προώθησαν το CD και άφησαν πίσω τα βινύλια. Όπως και να έχει η μουσική δεν πεθαίνει…

Το μαγαζί μου είναι φιλοποίμενος 33^Α ΤΚ 26221 Πάτρα.

Κέντρο κοντά στο δημαρχείο. Είναι περίπου 60 τμ. και αυτή τη στιγμή έχει στα ράφια του περί τους 6500 δίσκους. CD δεν έχω και δεν θα βάλω.

Γιάννης Καφάτος