(μια μικρή ιστορία, για την ιστορία του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού που έχασε ένα σημαντικό κομμάτι της με τον θάνατο του Σταμάτη Κόκοτα)
Ο Σταμάτης Κόκοτας ήταν πάντα στο σπίτι μας, μέσα από το ραδιόφωνο, το πομπινόφωνο με τα γραμμένα τραγούδια, το πικάπ – αργότερα.
Οι φαβορίτες του με τρόμαζαν ως παιδί και θυμάμαι τη φωτογραφία του σε ένα μεγάλο κάδρο με κορνίζα πλουμιστή, απ’ αυτές που έβλεπες σε κάποια σπίτια. Μόνο που η φωτογραφία του, αυτή η κλασική ¾ πόζα με το χαμόγελο ανάμεσα στις τεράστιες φαβορίτες ήταν στην κλειστή αγορά του Πειραιά, εκεί πίσω από του «Αποστολίδη», για τους παλαιότερους.
Το καλοκαίρι του 79, ή του 80 στις διακοπές στον «Αρίωνα» του Ξυλοκάστρου γνώρισα, ανάμεσα στην υπόλοιπη μαρίδα της παραλίας τον Δημήτρη, Ντίμη τον φώναζε η μαμά Ρόζα, και την Έλλη, και κάναμε παρέα και τρέχαμε πάνω κάτω με τα ποδήλατα, και σινεμά με σουβλάκι το βράδυ και τέλος πάντων ό,τι κάνουν οι καλοκαιρινές παρέες. Το πρωί θάλασσα, το μεσημέρι γκρίνια γιατί οι μαμάδες θέλανε να κοιμηθούμε και εμείς την κοπανάγαμε, το απόγευμα παρέα στη θάλασσα με κασετόφωνα και νομίζω μια κιθάρα κάποιου μεγαλύτερου.
Όλοι περιμέναμε το σαββατοκύριακο που σκάγανε μύτη οι μπαμπάδες με τις παραγγελίες που είχαμε κάνει ή τις εκπλήξεις που επεφύλλασσαν για τα γυναικόπαιδα.
Ο Ντίμης και η Έλλη ήταν τα παιδιά του Σταμάτη Κόκοτα, αλλά αυτό το μάθαμε τυχαία. Το μάθαμε μια Παρασκευή αργά το απόγευμα. Ο Σταμάτης Κόκοτας με κάποιο από τα σπορ αυτοκίνητα – που τα λάτρευε – ήρθε και έφερε δώρο στον γιο και στην κόρη του ένα μοτοποδήλατο, μηχανάκι στα μάτια όλων μας.
Κάποιος φώναξε: Ο κύριος Κόκοτας έφερε ένα μηχανάκι!
Καταλαβαίνεις τι έγινε στην εποχιακή παρέα. Ο Δημήτρης ήταν τόσο χαρούμενος, δεν ξέρω αν το περίμενε, ή αν το είχε ζητήσει. Το ίδιο και η Έλλη.
Εννοείται όλους μας έκανε βόλτα – κρυφά από τις μανάδες μας που φυσικά φοβόντουσαν ως όφειλαν εκ της μητρικής τους φύσης…
Το καλοκαίρι τελείωσε, αλλά η παρέα μας κράτησε για μια δύο φορές μεσα στο χειμώνα με ανταλλαγή επισκέψεων αν θυμάμαι καλά. Οι μαμάδες καφέ, εμείς παιχνίδι.
Μετά χαθήκαμε.
Η χαρά του Σταμάτη Κόκοτα όταν είδε τα γουρλωμένα μάτια του γιου του και της κόρης του για το μηχανάκι –δώρο του καλοκαιριού δεν έφυγε ποτέ από το μυαλό μου. Του το είχα πει μια φορά που τον είχαμε φέρει καλεσμένο σε μια εκπομπή και με την ευγένεια που τον διέκρινε έδειξε ότι το θυμήθηκε και χάρηκε.
Συλλυπητήρια στα παιδιά του.
Γιάννης Καφάτος
