Ένα πολύ ιδιαίτερο ανάγνωσμα είναι το «Όσα απέμειναν από τους εραστές», του Αλέξανδρου Κάσση (Εκδόσεις Πνοή), που με κέρδισε από την αρχή του λόγω του φρενήρους ρυθμού με εναλλαγές διαλόγων και διήγησης αλλά και της ενδιαφέρουσας συνθήκης που παρουσιάζει.
Οι πρώην εραστές συναντιούνται, μέσω μιας κοινής τους φίλης, στο Παρίσι και καταλήγουν στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου κι εκεί αρχίζει αυτό που κάνει ιδιαίτερο το βιβλίο: μια συναισθηματική διελκυστίνδα.
Μπορεί η απόσταση από τον έρωτα και οι αναμνήσεις να λύσουν τις γλώσσες, να αφήσουν ελεύθερα το μυαλό και την καρδιά και οι χωρισμένοι, πρώην εραστές να επικοινωνήσουν πιο αληθινά και πιο βαθιά ακόμη κι από την εποχή του έρωτά τους;
Ο Αλέξανδρος Κάσσης έχει στήσει αυτόν τον συναισθηματικό λαβύρινθο μεταξύ των δύο πρώην εραστών με ένα πολύ ωραίο τρόπο αφήγησης.
Γρήγοροι διάλογοι, αναδρομές στο παρελθόν και το σήμερα δημιουργούν ένα πολύ ωραίο ανάγνωσμα με δύο ήρωες που έζησαν έναν παθιασμένο έρωτα μετά την «πρώτη ματιά» ο οποίος διαλύθηκε χωρίς φανερή αιτία. (Ή μήπως τελικά πάντα η αιτία είναι κάπου εκεί απλώς κάποιος δεν θέλει να τη δει;)
Η γυναίκα και ο άντρας, στο τώρα της συνάντησής τους στο Παρίσι αποφασίζουν να μιλήσουν όσο πιο ανοιχτά αντέχουν. Η «αλήθεια» του σήμερα, που οι ζωές τους έχουν πάρει μια εντελώς διαφορετική τροχιά από την εποχή της σχέσης, μπορεί να ειπωθεί πιο εύκολα αφού οι η θλίψη του χωρισμού έχει (ίσως) παρέλθει.
Ο συγγραφέας παίζει με την δύναμη της αλήθειας, τις αντοχές των ηρώων του και μας παρουσιάζει μια γνώριμη κατάσταση για κάθε πρόσωπο που έχει ερωτευτεί, έχει ξενερώσει, έχει πέσει στα πατώματα από έναν χωρισμό έχει φάει κόλλημα!- κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια…
Θα μου άρεσε να δω το «Όσα απέμειναν από τους εραστές» σε μια θεατρική σκηνή. Αυτό σκεφτόμουν όσο διάβαζα τους γρήγορους διαλόγους με την ωμότητα της νιότης των εραστών και έναν συναισθηματικό κυνισμό στους πρώην που συναντήθηκαν στο Παρίσι.
Ο Αλέξανδρος Κάσσης έχει κάνει μια ωραία δουλειά προσπαθώντας να εμβαθύνει στην γυναικεία και την αντρική συναισθηματική νοημοσύνη, στις περιγραφές του πάθους και του σεξ στις αναδρομές στο παρελθόν αλλά και στην χρονική στιγμή της συνάντησης. Σήμερα που η παρτίδα είναι χαμένη και ό,τι ήταν να χάσει ο Μιχάλης και Αλεξάνδρα από εκείνη την εποχή του πάθους, έχει χαθεί είναι απελευθερωμένοι και παίζουν ένα άλλου τύπου μετα-ερωτικό παιχνίδι.
Ο έρωτας των δύο ηρώων φούντωσε γρήγορα και έσβησε γρήγορα. Ο Αλέξανδρος Κάσσης καταφέρνει να κάνει τον αναγνώστη όχι έναν «ωτακουστή» δύο πρώην που τα λένε. Όχι, το βιβλίο είναι κάτι παραπάνω: Νομίζω ότι ο μόνος λόγος για να μην διαβαστεί γρήγορα το βιβλίο είναι να αναπολεί η αναγνώστρια ή ο αναγνώστης τα …δικά του. Κι αυτό είναι επίσης μια επιτυχία του συγγραφέα.
Γιάννης Καφάτος
Leave a Reply