28/03/2024

Το σύνδρομο της άδειας φωλιάς ή όταν τα παιδιά φεύγουν από το σπίτι…

Το σύνδρομο της άδειας φωλιάς

 Έρχεται μια στιγμή που η οικογένεια αλλάζει μορφή, τα παιδιά ενηλικιώνονται, κάνουν τα δικά τους σχέδια, τη δική τους ζωή, τη δική τους οικογένεια, το δικό τους σπίτι. Και οι γονείς γίνονται παππούδες, ξαναμένουν μόνοι και η ζωή συνεχίζεται…

Κάποιοι γονείς το δέχονται καλύτερα, κάποιοι άλλοι, πιο συναισθηματικοί, λίγο πιο στενάχωρα, και η Ελληνίδα μάνα κρεμιέται στο τηλέφωνο: «Πότε θα έρθεις, να φας ένα φαΐ της προκοπής, ποιος σου πλένει τα ρούχα…». Το «σύνδρομο της άδειας φωλιάς» (empty nest syndrome) περιγράφει το αίσθημα θλίψης που βιώνουν οι γονείς όταν τα παιδιά τους αφήνουν την οικογενειακή εστία για σπουδές, στρατό, δημιουργία δικής τους οικογένειας κλπ.
Οι μητέρες φαίνεται πως το βιώνουν εντονότερα, ιδίως αν δεν εργάζονται και ασχολούνταν μέχρι τη δεδομένη στιγμή με τη φροντίδα τους. 
  Φυσικά, η εμφάνιση του συνδρόμου, εξαρτάται από τη σχέση που ανέπτυξαν οι γονείς με τα παιδιά κατά την ανατροφή τους. Μια καλή, ισορροπημένη σχέση, που δεν περιλαμβάνει υπερπροστασία και εξάρτηση δεν θα οδηγήσει σε αυτό, ενώ σε αντίθετη περίπτωση μπορεί να αντιλαμβάνονται την αποχώρηση του παιδιού ως υπενθύμιση ότι ο χρόνος περνάει και οι ίδιοι γερνούν. Κάτι τέτοιο μπορεί να διαρκέσει αρκετό καιρό, με αποτέλεσμα ο γονιός να απομονώνεται, να χάνει την καλή του διάθεση και τη ζωντάνια του, ενώ σε περιπτώσεις που η οικογένεια είναι μονογονεική, το φαινόμενο μπορεί να είναι εντονότερο. 
  Τα συμπτώματα συνήθως είναι η παραμονή στο δωμάτιο του παιδιού για μεγάλο διάστημα, το κλάμα, η ματαίωση, το να ανατρέχει ο γονιός σε αναμνήσεις, κ.α.
Αν όλα αυτά δεν υποχωρούν, τότε πιθανώς να χρειαστεί η συμβουλή ειδικού για να μην εξελιχθεί σε κατάθλιψη. Στη χώρα μας, ωστόσο, με την ιδιαίτερη μορφή των οικογενειακών δεσμών, το σύνδρομο είτε εμφανίζεται έντονα, είτε καθόλου, αφού πλέον τα παιδιά αργούν να αποδεσμευτούν από το πατρικό. 
  Η καλύτερη αντιμετώπιση είναι ο γονιός να αποδεχτεί τα συναισθήματά του και να μην τα καταπιέσει, να δώσει χρόνο να αποφορτιστεί και να προσαρμοστεί στη νέα κατάσταση, να το συζητάει και να μοιράζεται τις ανησυχίες του.
Από την άλλη, να παραμείνει ενεργός, εντός ορίων, στη ζωή του παιδιού του, βοηθώντας το να μετακομίσει, να φτιάξει το χώρο του, να συμβάλλει όπου μπορεί και να μιλά μαζί του όταν νιώθει ότι του λείπει.  Επίσης, είναι μια καλή ευκαιρία να αναζωογονήσει τη σχέση με το σύντροφο, με κοινές δραστηριότητες και χόμπι, να επαναπρογραμματίσει την καθημερινότητα  και να δώσει προσοχή στον εαυτό του ή να βρει νέα ενδιαφέροντα. 

   Το να φεύγει το παιδί είναι μια φυσιολογική διαδικασία, μια νέα αρχή και όχι το τέλος της ονειρεμένης οικογενειακής ζωής. Μαμάδες και μπαμπάδες, σκεφτείτε ότι έχετε να περιμένετε κι άλλες χαρές, διαφορετικές από τις συνηθισμένες, ότι μεγαλώσατε παιδιά ανεξάρτητα και υπεύθυνα, που παίρνουν τη ζωή στα χέρια τους και προσπαθούν. Και σταθείτε δίπλα τους. Όπως λέει και ένα ρητό: «δώσε στο παιδί ρίζες για να στηριχτεί και φτερά για να πετάξει». Δεν θα χάσετε.

Βασιλική Πανουργιά

 
• Βιβλιογραφία: http://www.medisense.gr (από το βιβλίο: Pung, E. (2005). "Empty nest syndrome". "Mental Health Matters". Gratiot Medical Center: MidMichigan Health)

mm
About Βασιλική Πανουργιά 13 Articles
Απόφοιτος του τμήματος Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής-Ψυχολογίας του ΕΚΠΑ και μεταπτυχιακό στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, με κατεύθυνση Παιδαγωγική Ψυχολογία και Εκπαιδευτική Πράξη. Είναι κάτοχος επάρκειας στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα και έχει ασχοληθεί με την εκπαίδευση μειονοτικών ομάδων και μεταναστών. Στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με τη μουσική και το ραδιόφωνο

1 Trackbacks & Pingbacks

  1. Το σύνδρομο της άδειας φωλιάς ή όταν τα παιδιά φεύγουν από το σπίτι... - QuoterLand

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*