Από την παρούσα βουλή είναι κυριολεκτικά καμιά δεκαριά τα πρόσωπα τα οποία ξεχωρίζουν σαν την μύγα μεσ΄ το γάλα για τον αμιγώς πολιτικό τους λόγο, τα επιχειρήματα τους και την ικανότητα να ξεφεύγουν κάπως από τον λόγο τους, που σε πολλές περιπτώσεις είναι οδυνηρά εμφανές πως δεν συνέταξαν καν οι ίδιοι.
Κερδισμένοι από την συζήτηση που προέκυψε με αφορμή την πρόταση μομφής του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, είναι πρωτίστως ο ίδιος και το κόμμα του αλλά και ο δικομματισμός εν γένει. Κερδισμένος ο ΣΥΡΙΖΑ δεν βγαίνει απέναντι στην κυβέρνηση τόσο, αλλά απέναντι σε όλη την υπόλοιπη αντιπολίτευση και δη το ΠΑΣΟΚ.
Αν μπορώ να «διαβάσω» σωστά την σκέψη του Α. Τσίπρα, αυτή η πρόταση μομφής δεν έγινε για να πέσει η κυβέρνηση προφανώς, ούτε καν να κλονιστεί σε επίπεδο εντυπώσεων μάλλον. Είναι εμφανές πως οι υποκλοπές από μόνες τους δεν μπορούν να την κατακρημνίσουν ούτε σε εσωκομματικό επίπεδο, όπου γίνεται έκδηλη και άοκνη προσπάθεια τους τελευταίους μήνες από τον αντιπολιτευόμενο τύπο. Φάνηκε και από την στάση Καραμανλή-Σαμαρά για άλλη μία φορά άλλωστε. Τα έχουμε ξαναπεί αυτά.
Σε αυτό που στόχευσε πιθανότατα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν να γίνει εμφανές το ποιος είναι το αντίπαλο δέος της ΝΔ στο πολιτικό σύστημα, ποιος είναι ο αδιαφιλονίκητος μάχιμος δεύτερος πόλος και εχθρός της δεξιάς και τα κατάφερε μάλλον. Η μετριοπαθής στάση του ΠΑΣΟΚ εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, έκανε τον ΣΥΡΙΖΑ να φαίνεται ως το κόμμα που μπορεί να φέρνει την κυβέρνηση σε δύσκολη θέση. Να δημιουργεί περισσότερη πολιτική «φασαρία» και να στριμώχνει τον Κ. Μητσοτάκη.
Για το ΠΑΣΟΚ η τήρηση μετριοπαθούς θεσμικής στάσης στο θέμα, παρότι η όλη ιστορία ξεκίνησε από τον αρχηγό του, φαίνεται πιο πολύ σαν στάση αμηχανίας και ασάφειας, παρά σαν δείγμα υπεύθυνης αντιπολίτευσης. Αυτό φυσικά θα το αξιολογήσει εν τέλει ο κόσμος στις εκλογές, εμείς απλά αναλύουμε τα πράγματα όπως τα αντιλαμβανόμαστε.
Μπορεί αυτή η στάση να φαίνεται λιγότερο μαχητική και δυναμική, σε άλλους όμως μπορεί όντως να δείχνει υπευθυνότητα και μετριοπάθεια πάνω σε ένα ζήτημα που δεν φαίνεται να έχει απόλυτη προτεραιότητα για τους πολίτες η διαλεύκανση του.
Αυτό το αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση και ο ΠΘ, γι’ αυτό και στρέφουν κατά κανόνα τη συζήτηση σε ζητήματα καθαρής σύγκρισης μεταξύ διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, Α. Τσίπρα και Κ. Μητσοτάκη. Στην κάλπη θεωρούν πως αυτό θα μετρήσει πιο πολύ. Το γενικό αίσθημα, το με ποιον η αίσθηση της καθημερινότητας είναι καλύτερη.
Αυτή η κοινοβουλευτική όξυνση και αντιπαράθεση που δημιουργήθηκε λίγο πριν τις εκλογές, γεγονός που δείχνει και την αιτία πρόκλησης της, ωφελημένους βρίσκει τα δύο μέχρι στιγμής μεγάλα κόμματα. Κάθε όξυνση, κάθε αντιπαράθεση τρέφει την συσπείρωση. Ειδικά με εκλογές απλής αναλογικής, οι οποίες δημιουργούν συνθήκες αποσυσπείρωσης στους ψηφοφόρους, καθώς αντιλαμβάνονται τα αποτελέσματα τους ως «προσωρινά». Αυτή την συσπείρωση χρειάζονται πιο πολύ σε τούτη τη φάση τα δύο μεγάλα κόμματα και μια καλή μάχη είναι πάντα χρήσιμη προς αυτή την κατεύθυνση.
Χάρης Φιλιππάκης
Leave a Reply