Είδαμε στο προηγούμενο άρθρο με ποιο τρόπο οι γονείς συμμετέχουν στην οργάνωση της μελέτης του παιδιού στο σπίτι και όχι στη μελέτη αυτή καθαυτή. Ας θυμηθούμε τους πέντε τύπους γονέα που υπάρχουν και τον ρόλο τους όχι μόνο στην ανατροφή αλλά και στην συμμετοχή τους στην μελέτη των παιδιών τους.
Οι τύποι είναι: ο επιτρεπτικός, ο αυταρχικός, ο υποστηρικτικός, ο αδιάφορος και ο επιεικής. Η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα σε όλους αυτούς τους τύπους γονέα είναι τα όρια που βάζουμε στα παιδιά μας. Κάθε τύπος γονέα βάζει διαφορετικά όρια ή δε βάζει καθόλου όρια. Πολλές φορές οι ίδιοι άνθρωποι είναι διαφορετικός τύπος γονέα στα παιδιά του. Μπορεί στο πρώτο παιδί να εξαντλούμε την αυστηρότητά μας και στο δεύτερο να είμαστε επιτρεπτικοί. Αυτό εξαρτάται αφενός από την προσωπικότητα του κάθε παιδιού, αφετέρου από τις δικές μας προσδοκίες, ανοχές και αντοχές καθώς και τους μηχανισμούς που έχουμε αναπτύξει την πρώτη φορά που γίναμε γονείς.
Επιτρεπτικός γονιός σημαίνει ένα παιδί που δε δέχεται εύκολα το ¨όχι¨ ως απάντηση. Ένα παιδί που συνήθως γίνεται ανικανοποίητος ενήλικας.
Αυταρχικός γονέας σημαίνει ένα παιδί που έχει μάθει να το ορίζουν και να το καθοδηγούν με όχι ευχάριστο τρόπο. Ένα παιδί που συνήθως γίνεται δυσλειτουργικός ενήλικας.
Υποστηρικτικός γονιός σημαίνει ευτυχισμένο παιδί.Ένα παιδί που μαθαίνει από νωρίς να κυνηγάει το δικό του μοναδικό όραμα χωρίς να κρίνεται και κυρίως να επικρίνεται. Ένα παιδί που γίνεται ένας λειτουργικός ενήλικας που επιχειρηματολογεί για τα θέλω του και επιπλέον στηρίζει τα θέλω των γύρω του.
Αδιάφορος γονιός σημαίνει ένα παραμελημένο παιδί που έχει ανατραφεί χωρίς έκδηλο το συναίσθημα. Ένα παιδί που γίνεται εκείνος ο ενήλικας που δυσκολεύεται να εκφράσει τα συναισθήματά του και αποζητά συνεχώς την αποδοχή των γύρω του.
Επιεικής γονιός σημαίνει δυσαρεστημένο παιδί. Ένα παιδί που φαινομενικά θα έπρεπε να είναι ευχαριστημένο, στην πραγματικότητα όμως είναι ένα παιδί που εισπράττει απόσταση από το γονιό του και υποβάθμιση του εκάστοτε θέματός του. Ένα παιδί που γίνεται εκείνος ο ενήλικας που ανταποδίδει επισταμένως την απορριπτική συμπεριφορά που έχει εισπράξει ως παιδί.
Ο υποστηρικτικός γονέας μαθαίνει στο παιδί την αυτοεκτίμηση. Μέσα από την έμπρακτη αγάπη με τα λογικά όρια που θα θέσει βοηθάει το παιδί να νιώσει ασφαλές. Το σέβεται, το στηρίζει και το υποστηρίζει στις επιλογές του, δεν ξέρει καλύτερα τα πράγματα ως μεγάλος και δεν προσπαθεί να περάσει τις εμπειρίες του στο παιδί ως δικές του. Συμμετέχει στη μαθητική ζωή του παιδιού στηρίζοντας τις κλίσεις του παιδιού και αφουγκράζεται τις επιθυμίες του. Αξίζει να αναρωτηθούμε και να διερευνήσουμε τι τύπος γονέα είμαστε.
Ξεκινάμε καταγράφοντας το χάρτη της συμπεριφοράς μας ώστε να βρούμε με ποιον τύπο έχουμε τα περισσότερα κοινά στοιχεία. Στη συνέχεια σχεδιάζουμε το πλάνο που θα ακολουθήσουμε ώστε να γίνουμε ο τύπος που επιθυμούμε ενώ παράλληλα αφουγκραζόμαστε τις ανάγκες του παιδιού μας. Είναι μια εσωτερική διαδικασία που επιτυγχάνεται με απόλυτη συγκέντρωση και εμβάθυνση. Τα αποτελέσματα θα ανταμείψουν και εμάς και τα παιδιά μας.
Ασημίνα Καραμαλέγκου, Σύμβουλος ψυχικής υγείας – Life Coach
Leave a Reply