«Ν΄ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γη. Αν δε σωθεί εγώ θα φταίω. Να είσαι ανήσυχος, αφχαρίστητος, απροσάρμοστος πάντα. Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις», λόγια του μεγάλου Νίκου Καζαντζάκη, που αν γίνουν οδηγός στη ζωή όλων μας μύρια κακά θα προλαμβάνονται. Η υπευθυνότητα και η ατομική ευθύνη είναι δύο διαφορετικές έννοιες.
Από τη νηπιακή μας ακόμη ηλικία μάς υπαγορεύεται από γονείς και δασκάλους να είμαστε υπεύθυνοι όσον αφορά στις υποχρεώσεις μας, τις πράξεις μας και τη συμπεριφορά μας γενικότερα. Μαθαίνουμε, λοιπόν, να είμαστε υπεύθυνοι απέναντι στους άλλους ως, όμως, κοινωνική επιταγή.
Η προσωπική ευθύνη ΔΕΝ μας υπαγορεύεται. Είναι αποτέλεσμα προσωπικής επιλογής, ήθους και συνείδησης. Είναι εκείνη η στάση ζωής σύμφωνα με την οποία επιλέγουμε να πράττουμε αφενός για το προσωπικό μας καλό αφετέρου για το κοινωνικό καλό. Προϋποθέτει συναισθηματική ωριμότητα και αυτογνωσία. Με πολλή προσωπική δουλειά καταλήγουμε σε εκείνες τις αρχές και αξίες, που μας εξυπηρετούν να είμαστε ανά πάσα στιγμή σε θέση να αναλαμβάνουμε την ατομική ευθύνη. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε κάνει την απαραίτητη προεργασία ώστε να αποδεχτούμε τα λάθη μας και να θέσουμε όρια που προϋποθέτουν και τον αυτοσεβασμό αλλά και το σεβασμό στους γύρω μας. Πίσω από όλη αυτή την ευθύνη κρύβεται η προσωπική ελευθερία.
Μόνο έχοντας την ελεύθερη επιλογή και την επίγνωση των πράξεων μας θα είμαστε σε θέση να αναλάβουμε την ατομική ευθύνη.
Με αυτό τον τρόπο το ατομικό καλό γίνεται συλλογικό καλό. Αν ο καθένας μας αναλάβει ό,τι του αναλογεί και δεν περιμένει ή ακόμη χειρότερα απαιτεί συνέχεια από τους άλλους, αποποιούμενος την προσωπική ευθύνη, τότε σίγουρα θα σώσουμε ό,τι σώζεται.
«Ν΄ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γη. Αν δε σωθεί εγώ θα φταίω. Να είσαι ανήσυχος, αφχαρίστητος, απροσάρμοστος πάντα. Όταν μια συνήθεια καταντήσει βολική, να τη συντρίβεις»…
Ασημίνα Καραμαλέγκου, Σύμβουλος ψυχικής υγείας – Life Coach
Leave a Reply