Στο προηγούμενο άρθρο μάθαμε ότι η αποτυχία έχει δώρα να μας δώσει. Η διαχείριση της αποτυχίας είναι χάρισμα καθώς απαιτείται εσωτερικότητα, ωριμότητα, αυθεντικό κι ειλικρινή απολογισμό. Eλέγχουμε διεξοδικά όλα τα «γιατί αποτύχαμε» και διατηρώντας τον ίδιο στόχο, εάν και εφόσον ήταν ο διακαής μας πόθος, επανασχεδιάζουμε το πλάνο με τη σοφία που έχουμε πλέον κερδίσει από τη διαχείριση.
Ας δούμε , λοιπόν, πώς γίνεται αυτή η διαχείριση. Εστιάζω στον κακό σχεδιασμό που ίσως έγινε, εντοπίζω τα κενά και τις αδυναμίες μου και αλλάζω τη στεναχώρια μου με γνώση. Ως άμυνα για τη διαχείριση της αποτυχίας πολλές φορές εστιάζουμε σε αυτά που δεν μπορούμε να ελέγξουμε, στους εξωγενείς παράγοντες που επηρέασαν το αποτέλεσμα. Για να τη διαχειριστώ όμως πιο αποτελεσματικά θα πρέπει ν αναγνωρίσω τι πραγματικά μπορώ να ελέγξω και να επικεντρωθώ σε αυτό. Απαλλαγμένο το άτομο πλέον από εγωισμό και με διάθεση αυτοανακάλυψης, θα καταφέρει να προχωρήσει μπροστά κι αντί ν αναμασά το παρελθόν του, θα σχεδιάσει ένα πιο ώριμο και επιτυχημένο μέλλον όπου το μοναδικά δικό του όραμα θα πραγματωθεί και όπου θα φανούν ξεκάθαρα τα οφέλη της αποτυχίας του. Αυτό που θα με δυναμώσει τώρα – γιατί πάντα πρέπει να βρίσκουμε διεξόδους ενδυνάμωσης – είναι να αλλάξουμε οπτική και να δούμε ότι η αποτυχία έχει να μου δώσει δώρα! Δώρα που δεν είναι μόνο να καταλάβω σε τι ήμουν ανεπαρκής και να βελτιωθώ (πολύ μαμαδίστικο αυτό), αλλά και στο τι μου συνέβη ακριβώς μετά την αποτυχία (γιατί σίγουρα κάτι ήρθε που δεν θα ερχόταν με την επιτυχία) και πώς θα το καρπωθώ καλύτερα αυτό. Εξετάζοντας πολύ προσεκτικά τι μου συνέβη μετά την αποτυχία, ξεχωρίζω κι απομονώνω τα θετικά που προέκυψαν τα οποία γράφω, αναλύω και ανάγω σε σημαντικό πόλο στη ζωή μου μέχρι το επόμενο εγχείρημα.
Διττό το κέρδος: από τη μία μεριά θυμάμαι ότι το αποτέλεσμα δεν ήταν το επιθυμητό (αποτυχία) οπότε και δεν αυτοεπαναλαμβάνομαι και από την άλλη εντοπίζω και καρπώνομαι πλήρως τα οφέλη. Όσο δική μου είναι η αποτυχία τόσο δικά μου είναι και τα δώρα της, τα οποία θα με οδηγήσουν σε μια δική μου επιτυχία!
Με τα τρία τελευταία άρθρα ολοκληρώθηκε μια ενδεικτική αναφορά στο τόσο στρεσσογόνο θέμα της αποτυχίας με μια διαφορετική προσέγγιση που έγκειται σε μια εναλλακτική οπτική. Συνοπτικά, το άτομο αναβάλλει επειδή κυρίως φοβάται ότι θα αποτύχει. Η αποτυχία, όμως, είναι ευπρόσδεκτη γιατί έχει δώρα να μας δώσει και με την νέα πλέον οπτική της διαχείρισης καταφέρνει τελικά να εκπαιδευτεί πώς να οδηγηθεί σε επιτυχία.
Ασημίνα Καραμαλέγκου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Life Coach
Email: [email protected]
Leave a Reply