Η βαθιά κρίση που ταλανίζει τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως έγινε εμφανής στις δύο τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις, είναι η συζήτηση που θα πρέπει να ανοίξει στο αμέσως επόμενο διάστημα. Να βρεθούν τα βαθύτερα αίτια της καθίζησης και όχι τα επιφανειακά του τύπου: «έχουν τα μέσα με το μέρος τους» γιατί και παλαιότερα τα είχαν αλλά ο λαός δεν πτοήθηκε. Αψήφησε την πλύση εγκεφάλου.
Σοβαρός εσωτερικός διάλογος σημαίνει σοβαρή αυτοκριτική και θέληση για ανανέωση σε θεωρία, ρητορική και πρόσωπα και όχι το βάρος της ευθύνης να ρίχνεται στον λαό με αδιανόητες εκφράσεις και χαρακτηρισμούς για πρώην αριστερά και νυν κεντροαριστερά.
Ο λαός αγνόησε ή και τιμώρησε, όχι επειδή φέρει σύνδρομα ή και νοητική κατωτερότητα όπως πολλοί διαλαλούν εδώ και κει τον τελευταίο μήνα και αυξάνουν έτι περισσότερο το χάσμα.
Αγνόησε γιατί δεν πείστηκε ούτε από το πρόγραμμα, ούτε από τα πρόσωπα ειδικά της διεύρυνσης, με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις. Δεν έχει νόημα να αναφερθούμε και πάλι στα αίτια της ήττας. Ο κόσμος ψήφισε «σταθερότητα». «Σταθερότητα» που γίνεται αντιληπτή, με σχεδόν παρόμοια χαρακτηριστικά με εκείνη που πρόσφερε στην κοινωνία η κυβέρνηση Σημίτη για παράδειγμα. Παρά τις εθνικές περιπέτειες επί ημερών του, ο κόσμος δεν πτοήθηκε. Γιατί;
«Σταθερότητα» και «κανονικότητα» οικονομική κατά βάση και «ηρεμία». Δεν εξετάζουμε σήμερα το ακριβές περιεχόμενο των όρων αυτών κατά την διακυβέρνηση Σημίτη. Εξετάζουμε πως τα αντιλαμβάνεται ο κόσμος.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η κεντροαριστερά θα πρέπει να αναπροσδιορίσει το πλάνο της και να διεκδικήσει την επόμενη τετραετία την κατακερματισμένη δυναμική της η οποία υπάρχει, αλλά μοιράζεται πια σε τουλάχιστον τρία κόμματα αυτή την στιγμή συν την ΝΔ σε μικρότερο ποσοστό.
Αυτή είναι η ουσιαστική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ. Άφησε τις δυνάμεις του να σκορπίσουν και να διαμοιραστούν από δω κι από κει. Ότι ακριβώς επιδίωκε ο Κ. Μητσοτάκης και η ΝΔ δηλαδή. Αυτό είναι και το στοίχημα της επόμενης μέρας. Να τις επαναφέρει στις τάξεις του.
Αυτό δεν θα συμβεί με αλαζονεία, υπεροψία και ύβρη προς τον κόσμο. Αυτό θα φέρει τον όλεθρο και την συρρίκνωση όπως γράφαμε σε προηγούμενο άρθρο.
Έκδηλο έγινε επίσης από τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις ότι η πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας επικροτεί το ευρωατλαντικό πλαίσιο στην βάση του. Επίσης έχει αρχίσει να αποδεσμεύεται πλήρως από τις μεταπολιτευτικές «συνήθειες», τα ήθη και τις πρακτικές σε όλα τα επίπεδα.
Επίσης έκδηλο έγινε πως στα δεξιά της ΝΔ του Κ. Μητσοτάκη υπάρχει αρκετός χώρος για ακροδεξιές δυνάμεις που εκμεταλλεύτηκαν σε μεγάλο βαθμό το «κεντρώο» προφίλ του.
Η είσοδος στην βουλή τριών ακροδεξιών κομμάτων επιβεβαιώνει πως ο Κ. Μητσοτάκης φαντάζει κεντρώος πολιτικός στα μάτια της πλειοψηφίας που τον ψήφισε και αρκετά «σοφτ» στα μάτια της πλειοψηφίας των ακροδεξιών και ψεκασμένων της μεγάλης δεξιάς «πολυκατοικίας».
Αυτό αποτελεί κλειδί για την τακτική που θα πρέπει να ακολουθήσει ο ΣΥΡΙΖΑ από δω και στο εξής. Το να τον παρουσιάζουν σαν ακραιφνή δεξιό δεν λειτούργησε και δεν έπεισε το κέντρο, εκτός αν εξελιχθεί σε τέτοιο την επόμενη τετραετία με πιο τυπικά χαρακτηριστικά.
Για να το κάνω πιο σαφές. Ο Α. Σαμαράς είχε τα τυπικά χαρακτηριστικά του δεξιού ηγέτη. Θυμάστε τα ποσοστά της ΝΔ επί προεδρίας Σαμαρά, παρά το εξοντωτικό μνημονιακό πλαίσιο που τον συνόδευε; Βάλτε τα δίπλα σε αυτά του Μητσοτάκη και θα κατανοήσετε τι ακριβώς προσδίδει στην ΝΔ από τότε που την ανέλαβε.
Η είσοδος των ακροδεξιών – παραληρηματικών κομμάτων στην βουλή καταδεικνύει την παγιωμένη κατάσταση μιας μειοψηφίας του Ελληνικού λαού που ωρίμασε μέσα στα παρατεταμένα μνημόνια και συνεχίζει να υφίσταται πολιτικά και που δεν δείχνει σημάδια πολιτικής μετατόπισης προς πιο κεντρικές κατευθύνσεις.
Μιλάμε για ακροδεξιούς, νεοναζιστές και «ψεκασμένους» που ζουν σε μια παραληρηματική πραγματικότητα, που σε καμία περίπτωση δεν τους «αλλάζεις» με απαγορεύσεις και αφωνία. Αυτό έχει αποδειχθεί πολλάκις. Η δημοκρατία νικά με δημοκρατία.
Συνεχίζω να πιστεύω πως η χώρα δεν «ορμπανοποιείται» ούτε «ερντογανοποιείται». Αν συνεχίσει ο ΣΥΡΙΖΑ να στρουθοκαμηλίζει με τέτοιου είδους ευθυνόφοβα και «εύπεπτα» επιχειρήματα που αποπροσανατολίζουν από την ουσία της ήττας, χαιρετίσματα.
Και κάτι τελευταίο. Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να συνειδητοποιήσει πλέον ξεκάθαρα και αμετάκλητα ότι είναι κεντροαριστερό κόμμα και όχι αριστερό. Αμετάκλητα και ξεκάθαρα ώστε να το κατανοήσει ο κόσμος καλά. Να καταλάβει τι ψηφίζει όταν θα ξαναπάει στις κάλπες.
Έχω την εντύπωση πως το «παιχνίδι» δεν χάθηκε ακόμα. Εννοώ την μάχη της κεντροαριστεράς. Όσον αφορά την μάχη για την εξουσία, στον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να συνειδητοποιήσουν πως ο Μητσοτάκης δεν είναι καθόλου εύκολος αντίπαλος. Το απέδειξε εις τριπλούν και «τιμώρησε» εις τριπλούν την αδικαιολόγητη υποτίμηση πολλών προς το πρόσωπο του με τρανά «πολιτικά» επιχειρήματα του είδους: «Μίστερ Μπιν».
Γιατί δεν είναι εύκολος αντίπαλος;
Επειδή είναι εξαιρετικά ευπροσάρμοστος και ευέλικτος πολιτικά. Όταν απαιτείται κάνει τον κεντρώο, τον δεξιό, τον κεντροαριστερό και πάει λέγοντας, κρατώντας το μέτρο όμως.
Χάρης Φιλιππάκης
Leave a Reply