Το παιδί μέσα μας δεν είναι αόριστη έννοια. Είναι ο δρόμος μας από το παρελθόν μας στο παρόν μας. Είναι η δική μας ιστορία. Το εσωτερικό παιδί είναι πραγματικό. Το παιδί που ήμασταν κάποτε συνεχίζει να κατοικεί μέσα μας.
Δυστυχώς, ως ενήλικες το παραβλέπουμε ή δεν γνωρίζουμε καν την ύπαρξή του. Ηλικιακά όλοι με λίγη καλή τύχη φτάνουμε στην ενηλικίωσή μας. Για να γίνει αυτό όμως και ψυχολογικά θα πρέπει να αποδεχτούμε και να αναγνωρίσουμε τη δική μας ευθύνη για αυτό το εσωτερικό παιδί. Αρχικά θα πρέπει να αντιληφθούμε την ύπαρξή του και στη συνέχεια να γίνουμε ο γονιός που πάντα επιθυμούσαμε για αυτό το παιδί. Ο Χόρχε Μπουκάι μίλησε για την αυτοεξάρτηση και εννοούσε αυτή ακριβώς τη γονική σχέση του ενήλικου εαυτού μας με το παιδί μέσα μας. Ο Freud μίλησε πρώτος για το ασυνείδητο και τα τραύματα που βρίσκονται θαμμένα σε αυτό. Το ασυνείδητο είναι το παιδί μέσα μας με όλα τα συναισθήματα και τα βιώματά του. Οι παιδικές μας εμπειρίες, η αλληλεπίδραση που είχαμε με τους οικείους μας μέσα από τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, ο τρόπος, που μας μιλούσαν οι γονείς μας όταν ήμασταν παιδιά, έχουν διαμορφώσει αυτό το «εσωτερικό μας παιδί». Αλήθεια, πόσο φροντισμένο είναι αυτό το παιδί; Πόση συναισθηματική φροντίδα πήρε από τους γονείς του; Πόση συναισθηματική φροντίδα μπορεί ο ενήλικας εαυτός μας να του δώσει; Η απάντηση είναι: Όση θεωρούμε ότι δεν πήρε από τους δικούς του γονείς. Αν και ο χρόνος δε γυρνάει πίσω, πάντα υπάρχει τρόπος να αγκαλιάσουμε το παιδί μέσα μας να γίνουμε οι γονείς του ίδιου μας του εαυτού και να καλύψουμε τα τυχόν κενά που μας έχουν στιγματίσει.
Μια κοινωνία ενηλίκων μας υποχρεώνει να μεγαλώσουμε βάζοντας στην άκρη οποιαδήποτε παιδικότητα, οτιδήποτε δηλαδή αγνό και αθώο πολλές φορές καταπιέζεται. Επιπλέον, καταπιέζονται και ενδεχόμενα τραυματικά επεισόδια μαζί με όλα τα αρνητικά συναισθήματα που συνδέονται με αυτά όπως του θυμού , του φόβου, της απόρριψης. Ο δίαυλος, λοιπόν, επικοινωνίας με το εσωτερικό μας παιδί θα τα φέρει όλα αυτά σταδιακά στο συνειδητό. Με τη βοήθεια ειδικού αναγνωρίζουμε τα κενά, εντοπίζουμε τα τραύματα και τα δουλεύουμε ώστε επιτέλους να επουλωθούν. Συνειδητοποιούμε όμως και τα θετικά στοιχεία του μέσα παιδιού, τα θυμόμαστε και τα προσαρμόζουμε στην παρούσα μας κατάσταση σύμφωνα με τον τρόπο που μας εξυπηρετεί. Αυτές ακριβώς οι θετικές ποιότητες του μέσα παιδιού συμβάλλουν στην ομαλή μας ψυχική ενηλικίωση. Γινόμαστε εμείς οι γονείς αυτού του μέσα παιδιού και αναπληρώνουμε ό,τι δεν πήραμε από τους γονείς μας. Επιπρόσθετα εντοπίζουμε τα θετικά που πήραμε τα βγάζουμε στην επιφάνεια , τα θυμόμαστε και τα προσαρμόζουμε στη δική μας γονική σχέση με το εσωτερικό μας παιδί. Το coaching ασχολείται ιδιαίτερα με τα θετικά μονοπάτια που περπατήσαμε στο παρελθόν και μας βοηθάει αφ’ ενός να τα θυμηθούμε αφ’ ετέρου να τα περπατήσουμε ξανά.
Στα δύο προηγούμενα άρθρα μου είδαμε τους τύπους γονέα που έχουν καταλήξει οι ειδικοί, τα χαρακτηριστικά τους και τις ουσιαστικές διαφορές τους. Με τη βοήθεια του coach υπάρχει τρόπος να γίνεις εκείνος ο τύπος γονέα που επιθυμείς ακόμη και για το εσωτερικό σου παιδί. Το πρώτο βήμα είναι να συνειδητοποιήσουμε πόσο φροντισμένο ή πληγωμένο είναι αυτό το παιδί ώστε να δράσουμε αναλόγως. Σε κάθε περίπτωση η επικοινωνία με το μέσα παιδί προλαμβάνει και διορθώνει προβληματικές συμπεριφορές. Η γενική αυτοεικόνα μας βελτιώνεται και ερχόμαστε πιο κοντά στην αυτοβελτίωσή μας και στην ενίσχυση της αυτοαγάπης, που είναι το πλέον ζητούμενο προς την ολοκλήρωση και την ευτυχία μας.
Ασημίνα Καραμαλέγκου – Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Life Coach
Fb: Ασημίνα Καραμαλέγκου
