Γεννήθηκα στην Αθήνα και συγκεκριμένα στο Χαλάνδρι όπου ζω μέχρι και σήμερα. Σπούδασα στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Τελειώνοντας συνεργάστηκα με τον Γιάννη Κακλέα και τώρα με την Έφη Ρευματά στην παράστασή μας «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ» που ανεβαίνει για δεύτερη φορά φέτος με τη Βίκυ Βολιώτη, την Κατερίνα Αγγελίτσα κι εμένα, αυτή τη φορά στο θέατρο ΕΛΕΡ- Ελένη Ερήμου, από τις 11 Οκτωβρίου.
Επίσης, από τον Ιανουάριο του 2021 είμαι μέλος στο ερευνητικό εργαστήρι του Demidov Studio Athens, όπου, μαζί με μια ομάδα ηθοποιών, υπό την καθοδήγηση της Βίκυς Γεωργιάδου, εκπαιδεύομαι συστηματικά στους τρόπους και τις μεθόδους της Σχολής Δημιουργικής Ελευθερίας του Νικολάι Ντεμίντοφ, μιας μεθόδου υποκριτικής που μου έχει αλλάξει τη ζωή.
Είναι «φιλόξενη» η Αθήνα για καλλιτεχνική δημιουργία;
Ναι πιστεύω πως είναι. Αν δεν το πίστευα δεν θα έμενα εδώ. Υπάρχει πλούσια καλλιτεχνική δημιουργία γύρω μας και ονειρεμένο θέατρο. Υπάρχουν ηθοποιοί, σκηνοθέτες και συγγραφείς που θαυμάζω και εκτιμώ βαθιά. Σαφώς υπάρχουν δυσκολίες αλλά δυσκολίες πιστεύω πως υπάρχουν και αλλού. Κάθε χώρα έχει τις δικές της.
Αν διάλεγες να ζήσεις αλλού πού θα ήθελες να βρεθείς;
Πολύ δύσκολα θα διάλεγα να ζήσω αλλού, τουλάχιστον μόνιμα. Θα μπορούσα όμως να βρεθώ στη Φινλανδία ή τη Νορβηγία ας πούμε και να ζήσω εκεί από μερικούς μήνες έως 1 χρόνο.
Πού χρωστάς «ευχαριστώ» για ό,τι έχεις καταφέρει;
Αναμφίβολα στη μητέρα μου και τον σύντροφό της που τον λατρεύω, στη γιαγιά και τον παππού μου που δεν ζουν πια αλλά με αγαπούσαν και τους αγαπούσα πολύ! Επίσης, στους ανθρώπους που συνάντησα στο νηπιαγωγείο, στη δασκάλα μου του δημοτικού που δεν την ξεχνώ ποτέ, σε καθηγητές μου στο γυμνάσιο και το λύκειο και αργότερα στη σχολή, στη φίλη μου Ντίνα. Σίγουρα, στην Κάτια Δανδουλάκη που χωρίς να έχουμε για την ώρα συνεργαστεί αποτελεί για μένα έναν μοναδικό φάρο και οδηγό για τη ψυχή μου εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Οπωσδήποτε, χρωστάω πολλά στη Βίκυ Γεωργιάδου που την πρωτοσυνάντησα στο πρώτο έτος της Δραματικής Σχολής του Ωδείου Αθηνών και όταν την είδα είπα μέσα μου έτσι ακριβώς είχα φανταστεί τη δασκάλα μου. Σε όλους αυτούς τους ανθρώπους είμαι βαθιά ευγνώμων και τους λατρεύω. Ό,τι είμαι είναι αυτοί οι άνθρωποι.
Θα έκανες αιματηρές οικονομίες για ένα ταξίδι ή καινούργιο αυτοκίνητο;
Κάνω διαρκώς οικονομίες για χιλιάδες πράγματα που θέλω. Ναι θα έκανα. Για το αυτοκίνητο μάλιστα, ίσως και για ένα ταξίδι, μάλλον έχω ήδη ξεκινήσει.
Στην Αθήνα σιχαίνομαι …τα ανύπαρκτα πεζοδρόμια, τις ξεθωριασμένες διαβάσεις, τη βρομιά, το πολύ καυσαέριο και τα μπαζωμένα ποτάμια.
Στην Αθήνα λατρεύω …την Ακρόπολη, τα Αναφιώτικα, την Πλάκα, τον Λυκαβηττό και το πλακόστρωτο του Πικιώνη στου Φιλοπάππου.
«Έχω σόσιαλ άρα υπάρχω» – Τι σημαίνει η φράση αυτή για σένα;
Την απόλυτη καταστροφή. Αν θες να με σκοτώσεις, πες την μπροστά μου. Χωρίς να δαιμονοποιώ τα κοινωνικά δίκτυα ως εργαλεία, είμαι φοβερά ανήσυχος για την επίδραση τους στη ζωή μας. Θεωρώ πως είναι για πολλούς από εμάς τα σύγχρονα ναρκωτικά. Είναι ένα θέμα που πρέπει να μας απασχολήσει πολύ. Προτείνω αν δεν το έχετε δει το ντοκιμαντέρ του Netflix «The social dilemma», που προσωπικά με επηρέασε καθοριστικά όσον αφορά τη χρήση που κάνω (και συχνά δεν κάνω) στα κοινωνικά δίκτυα.
Ποιον άνθρωπο «φοβάσαι» περισσότερο: τον αγενή ή τον τσιγκούνη;
Τον αγενή. Με ανατριχιάζει η έλλειψη ευγένειας. Και μιλάω για ουσιαστική ευγένεια ψυχής – όχι φιοριτούρες και τυπικότητες. Γιατί αυτές επίσης με ανατριχιάζουν.
Πώς σε φαντάζεσαι σε έναν χρόνο από σήμερα;
Με λίγα περισσότερα έπιπλα στο σπίτι στο οποίο μένω και για την ώρα είναι φριχτά άδειο, με περισσότερη αποδοχή, αγάπη και ευγνωμοσύνη για τον εαυτό μου και για κάθε τι, με ωραίες συνεργασίες, προχωρήματα στη τέχνη μου, μεγαλύτερη τόλμη και δράση, αυξημένη δημιουργικότητα, αίσθημα ικανοποίησης και ευχαρίστησης.
Τι είναι το τελευταίο πράγμα που σκέφτεσαι πριν κοιμηθείς και το πρώτο όταν ξυπνάς;
Με τον έναν ή τον άλλο τρόπο το θέατρο. Και πως ξημέρωσε μια μέρα μοναδική που είναι στο χέρι μου σε μεγάλο βαθμό να τη φτιάξω όπως θέλω και να είναι αξιομνημόνευτη.
Τι σκοτώνει τον έρωτα;
Η αγάπη.
Αν ήσουν τραγούδι και βιβλίο… για πες μας να γνωριστούμε… ποια σε «περιέχουν» καλύτερα;
Η «Σωτηρία της ψυχής» των Λίνα Νικολακοπούλου και Σταμάτη Κραουνάκη & το «Όταν η αγάπη τολμά να πει το όνομά της» του ψυχοθεραπευτή Λύο Καλοβυρνά.
Ο Αντώνης Καρναβάς παίζει για 2η σεζόν στην παράσταση «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα Φον Καντ» στο Θέατρο ΕΛΕΡ- Ελένη Ερήμου
Περισσότερες πληροφορίες
https://www.more.com/theater/ta-pikra-dakrya-tis-petra-fon-kant-1
