Η Ανάσταση του Λαζάρου προοικονομεί την Ανάσταση του Θεανθρώπου. Η θλίψη της ημέρας δεν θα είναι μόνιμη, όπως καμία θλίψη στη ζωή μας δεν είναι μόνιμη. Η φθορά δίνει τη θέση της στην αφθαρσία, ο θάνατος στη ζωή, η απελπισία στην ελπίδα, ο θρήνος στην ανακούφιση. Δεν υπάρχει μονιμότητα στον πόνο.
Αυτό που μας διδάσκει η πιο συνταρακτική εβδομάδα του χρόνου είναι η ΛΥΤΡΩΣΗ. Τι ακριβώς είναι Λύτρωση; Είναι η απαλλαγή από το βάρος επώδυνης κατάστασης, η απελευθέρωση από τα δεσμά μας (από το λύτρο που είναι το χρηματικό ποσό που απαιτείται για την απελευθέρωση προσώπου που έχει αιχμαλωτιστεί).
Είναι η σωτηρία. Σωτηρία όμως από τι; Σωτηρία από αυτό που μας κρατάει πίσω και για το οποίο θέλουμε να κάνουμε όλες τις απαραίτητες αλλαγές ώστε να ελευθερωθούμε, να λυτρωθούμε. Μπορούμε να βοηθήσουμε το άτομο με τα κατάλληλα εργαλεία να κατανοήσει αυτό ακριβώς που τον έχει μπλοκάρει, αυτό που τον κρατάει πίσω στην εξέλιξή του και αποζητά να λυτρωθεί. Με την θετική ψυχολογική προσέγγιση ασχολούμαστε ακόμη και με τα τραυματικά επεισόδια από το παρελθόν διερευνώντας τι ακριβώς βοήθησε το άτομο να καταλάβει τι λειτούργησε τότε ως κίνητρο για τη μετέπειτα εξέλιξή του. Με αυτόν τρόπο θα καταφέρει να φτάσει στην προσωπική του λύτρωση.
Όλο και περισσότεροι από εμάς βιώνουμε την επιβολή του εξωτερικού περιορισμού ως εσωτερικό εγκλωβισμό. Ο εγκλωβισμός είναι ο περιορισμός κάποιου σε καταστάσεις που του στερούν τη δυνατότητά του να επιλέξει ή να δράσει ελεύθερα. Ο εγκλωβισμός μπορεί να είναι εσωτερικός, όταν εγκλωβίζουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας σε συναισθήματα και καταστάσεις. Μπορεί όμως να είναι και εξωτερικός, στην περίπτωση που κάποιος άλλος ή άλλοι μας επιβάλλουν τον περιορισμό της ελευθερίας μας.
Γιατί αισθανόμαστε την ανάγκη να λυτρωθούμε; Για να απαντήσουμε σε αυτό θα πρέπει να δούμε πώς δημιουργείται το αίσθημα του εγκλωβισμού. Το αίσθημα του εγκλωβισμού δημιουργείται είτε επειδή το άτομο δεν δύναται να ελέγξει αυτό το ζήτημα, είτε επειδή το έχει υποτιμήσει για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα με αποτέλεσμα την επιδείνωσή του, είτε γιατί δοκίμασε να το επιλύσει ανεπιτυχώς, είτε γιατί δεν υπήρχαν ευνοϊκές εναλλακτικές λύσεις. Τέλος, υπάρχουν περιπτώσεις στις οποίες το όφελος από τη διατήρηση του προβλήματος είναι σημαντικό κι αναβάλλουμε την επίλυσή του. Το άτομο που βρίσκεται εγκλωβισμένο στο πρόβλημα του, αυτόματα είναι εγκλωβισμένο και στο παρελθόν του.
Μη βρίσκοντας τον τρόπο να λυτρωθεί, αισθάνεται άγχος, στενοχώρια, απαισιοδοξία, νεύρα. Ξεσπάει χωρίς εμφανή λόγο στους οικείους του. Αδυνατεί να οραματιστεί και να σχεδιάσει το μέλλον του. Αυτά όλα έχουν ως αποτέλεσμα να αισθάνεται ταυτόχρονα αφόρητη πίεση γιατί δεν απαλλάσσεται και αφόρητη πίεση επειδή αδυνατεί να προχωρήσει στη λύση του θέματος.
Είναι το λεγόμενο «μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα». Όταν όμως και ο γκρεμός και το ρέμα φαντάζουν δύσκολες επιλογές, το άτομο προτιμάει να μείνει σε μια ενδιάμεση κατάσταση. Επιλέγει να μείνει ακινητοποιημένο και το θέμα του, αφ’ ενός δε λύνεται αφ’ ετέρου γιγαντώνεται.
Αν για παράδειγμα κάποιος φοβάται το γιατρό, ο γκρεμός είναι η επίσκεψη σε γιατρό και το ρέμα είναι να μείνει με τη συμπτωματολογία του με κίνδυνο την ίδια του την υγεία. Οπότε επιλέγει να μείνει ακινητοποιημένο στο ζήτημά του.
Μια θεμιτή λύση που θα επιφέρει τη λύτρωση είναι η δημιουργία ενός εναλλακτικού σεναρίου. Βοηθάμε το άτομο να δει έναν δρόμο που δε βλέπει ή προχωράμε μαζί του στη δημιουργία ενός νέου. Με τις κατάλληλες μεθόδους δημιουργούμε τις προϋποθέσεις ώστε να μπορέσει να δει μόνος του την τρίτη εναλλακτική και να κινητοποιηθεί.
Με αφορμή τη σημερινή θλιβερή μέρα ας συλλογιστούμε την ευθύνη μας όταν η ΜΗ ΛΥΤΡΩΣΗ μας είναι για πολύ καιρό η μόνη μας επιλογή. Τίποτα δε γίνεται αγόγγυστα. Πρώτο βήμα είναι η απόφαση κινητοποίησης ζητώντας βοήθεια από κάποιον ειδικό και στη συνέχεια το πιο μαγικό όλων, όμως, είναι να καταφέρει ο ειδικός να τονίσει στο άτομο ότι η κινητήριος δύναμη όλων είναι η δέσμευσή του να ακολουθήσει όλα όσα συμφωνήθηκαν στη συνεδρία με τη δική του φυσικά θέληση. Αυτή είναι, λοιπόν, η θεμελιώδης δυναμική της θετικής ψυχολογίας.
Αντί να αναμασάμε το παρελθόν δουλεύουμε την παρούσα κατάσταση του ατόμου. Αντί να υπερτονίζουμε το θέμα, εστιάζουμε στην επίλυσή του. Αλλάζουμε το παλιό σενάριο με ένα εναλλακτικό του οποίου αναλαμβάνουμε την πλήρη ευθύνη να το υλοποιήσουμε. Έτσι προχωράμε από τον πόνο στη λύτρωση…
Ασημίνα Καραμαλέγκου, Σύμβουλος Ψυχικής υγείας – Life Coach
Leave a Reply