Η επιλογή της σχολής είναι μια καθοριστική απόφαση για τη ζωή του παιδιού. Δεν είναι όμως η πλέον καθοριστική και για αυτό το λόγο θα πρέπει να την αποφορτίσουμε από χαρακτηρισμούς του τύπου «κρίνεται το μέλλον σου» ή «καθορίζεται η δουλειά που θα κάνεις στη ζωή σου.
Καμμιά απόφαση δεν είναι αμετάκλητη στη ζωή του ατόμου. Οπότε είναι ζωτικής σημασίας να μας επιτρέπονται λάθη ειδικά στην τρυφερή ηλικία των 18 χρόνων. Δε χρειάζεται ο έφηβος να φορτώνεται με την ευθύνη ότι μία του απόφαση θα του καθορίσει όλη του ζωή. Οι αλλαγές αφενός επιτρέπονται, αφετέρου επιβάλλονται όταν η αρχική απόφαση αποδειχτεί ότι δεν ήταν η καλύτερη. Τα πάντα είναι θέμα επιλογής και συνειδητοποίησης της ελευθερίας αυτής της επιλογής. Αφήνουμε τον νέο να επιλέξει μόνος του με τι θέλει να ασχοληθεί. Η ευθύνη θα πρέπει να είναι δική του ώστε να μπορέσει να την υποστηρίξει πλήρως. Αλλιώς κυνηγάμε το δικό μας όραμα και αλλιώς το όραμα της μάνας μας. Πώς μπορώ λοιπόν να επιλέξω τη σχολή που θα φοιτήσω;
Αρχικά αποφασίζω τι μου αρέσει τόσο ώστε να ασχοληθώ με πάθος τα επόμενα τουλάχιστον τέσσερα χρόνια της ζωής μου σε επίπεδο εκπαίδευσης και ίσως για πολλά παραπάνω χρόνια σε επίπεδο εργασίας. Στη συνέχεια, ελέγχω πώς μπορώ να το σπουδάσω αυτό το αντικείμενο σύμφωνα πάντα με τη βαθμολογία μου. Υπάρχουν περιπτώσεις παιδιών που δήλωσαν ως πρώτη τους επιλογή μια σχολή βάση της βαθμολογίας τους, αλλά τους άρεσε περισσότερο μια χαμηλότερη σε βάσεις σχολή. Οπότε δεν πειράζει «να κάψουμε» μια υψηλότερη σχολή επιλέγοντας πρώτη μια χαμηλότερη, αρκεί να πιστεύουμε ότι θα την ακολουθήσουμε με πάθος. Το πάθος προϋποθέτει ψυχή και αυθεντικότητα και η ψυχή και η αυθεντικότητα συνεπάγεται επιτυχία. Δεν επιλέγω να σπουδάσω πληροφορική επειδή μου αρέσει να ασχολούμαι με τους υπολογιστές. Αν δεν είμαι καλός στην πληροφορική ή τη βρίσκω στριφνή και βαρετή δεν θα μπορέσω να τελειώσω τη σχολή μου. Οπότε είναι προτιμότερο να την «κάψω» για μια χαμηλότερη σε βάσεις σχολή. Στην επιλογή της σχολής βοηθάει πολύ να παροτρύνουμε τον έφηβο να οραματιστεί τον εαυτό του σε μια θέση εργασίας και να καταφέρει να αναγνωρίσει το πρώτο συναίσθημα που νιώθει «βλέποντας» τον εαυτό του να κάνει αυτήν την εργασία. Αυτός ο οραματισμός γεμίζει με χαρά την ψυχή του; Αν η απάντηση είναι θετική κρατάει την επιλογή του. Αν είναι αρνητική, τότε αναθεωρεί επειγόντως. Επιπροσθέτως, είναι σημαντικό να ενθαρρύνουμε τον έφηβο να ελέγξει το πρόγραμμα σπουδών της κάθε σχολής και να διαβάσει προσεχτικά τα μαθήματα που θα διδαχτεί τουλάχιστον τα 3 πρώτα εξάμηνα. Αυτό θα συντελέσει σε μια πιο κατάλληλη για εκείνον επιλογή. Επίσης, είναι σημαντικό η επιλογή του να συνάδει με την οικονομική κατάσταση της οικογένειας, ώστε να μπορέσει να τον στηρίξει μέχρι το τέλος των σπουδών. Εμείς ως γονείς θα υποστηρίξουμε αυτή την επιλογή και θα ελαφρύνουμε τον νέο διαβεβαιώνοντάς τον ότι πάντα θα έχει την ευκαιρία αλλαγής πλεύσης. Είναι τεράστιο βάρος να νιώθουμε ότι η επιλογή είναι μονόδρομος. Έχουμε το δικαίωμα να κάνουμε λάθος επιλογή για τον απλούστατο λόγο ότι έχουμε το δικαίωμα να τη διορθώσουμε. Το ελληνικό σύστημα επιτρέπει με το 10% την εκ νέου υποβολή μηχανογραφικού το επόμενο έτος. Επίσης, μπορεί κάποιος να ξαναδώσει εξετάσεις αρκεί να κυνηγάει το δικό του όραμα. Τέλος, μπορεί να δώσει κατατακτήριες στη σχολή των ονείρων του μετά το πέρας των σπουδών του. Το να χαθεί ένα ακαδημαϊκό έτος σε αυτή την ηλικία δεν είναι πρόβλημα. Πρόβλημα είναι όταν χάνουμε έτος κατά τη σχολική ηλικία. Το μηχανογραφικό είναι προσωπική ευθύνη του παιδιού και όχι του γονιού. Υποστηρίζουμε αλλά δεν καθοδηγούμε. Ως ειδικός ψάχνω μαζί με τον νέο το όραμά του και στη συνέχεια το εξετάζουμε πάλι μαζί λαμβάνοντας σοβαρά υπόψιν τις κλίσεις του.
Ασημίνα Καραμαλέγκου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας – Life Coach
Leave a Reply