28/03/2024

Τα παιδία πρέπει να παίζει


Ήδη, από τους πρώτους μήνες της ζωής, πρέπει να δίνονται στο παιδί αντικείμενα που θα του εξάπτουν την προσοχή, ώστε να αρχίσει να μαθαίνει σχήματα, υφές και χρώματα. Μαζί με τις κινητικές δεξιότητες, που αναπτύσσει, το παιδί κατανοεί παράλληλα τη φύση του κόσμου, αλλά και την ύπαρξη του αντικειμένου ακόμη και όταν δεν το βλέπει.  Παράλληλα, μαθαίνει να διαχειρίζεται το σώμα του και να καταστρώνει στρατηγικές επίλυσης προβλημάτων.

Ειδικά σε αυτή την ηλικία, όπου το παιδί λειτουργεί ακόμη εγωκεντρικά, το παιχνίδι είναι καθοριστικό, ώστε να αρχίσει να εξωτερικεύει συναισθήματα και σκέψεις, γνωρίζοντας ταυτόχρονα πως και τα πρόσωπα του περιβάλλοντός του, δρουν και σκέφτονται ανεξάρτητα από το ίδιο.

Τα παραπάνω αποδεικνύονται και από την πρόσφατη Θεωρία του Νου και την δοκιμασία των έργων λανθασμένης πεποίθησης, όπου το παιδί καλείται να αναγνωρίσει τόσο τις πεποιθήσεις των άλλων, όσο και το εξωγλωσσικό πλαίσιο που τις συνοδεύει.

Εκτός του ατομικού, εξίσου σημαντικό είναι και το ομαδικό παιχνίδι. Από την οικογένεια ως την ομάδα συνομηλίκων, είναι ο πιο άμεσος τρόπος κοινωνικοποίησης του ατόμου. Μέσα από την αλληλεπίδραση με τους συνομήλικους, το παιδί μαθαίνει την αξία των κανόνων, το χιούμορ, τον σεβασμό και την διαφορετικότητα.

Επίσης, προωθεί τη δημιουργική σκέψη και ασκεί το άτομο στη διαχείριση του αισθήματος ματαίωσης.

  Έχει αποδειχθεί άλλωστε, ότι άτομα τα οποία ως παιδιά δεν έπαιξαν, μειονεκτούν συναισθηματικά, είναι λιγότερο προσαρμοστικά και λιγότερο ευέλικτα ψυχολογικά ως ενήλικες.

Ο σύγχρονος τρόπος ζωής όμως και οι γονείς σήμερα, τείνουν να μην ευνοούν το παιχνίδι έξω, είτε λόγω έλλειψης χρόνου και ευκολίας που προσφέρει η τεχνολογία, είτε λόγω του φόβου για ατυχήματα. Δικαιολογημένα ως ένα βαθμό, ωστόσο το ρίσκο αποτελεί απαραίτητο στοιχείο, το οποίο βοηθά το παιδί να αυτονομηθεί και να εξερευνήσει τα όριά του. Θα πρέπει λοιπόν, πάντα με την κατάλληλη επιτήρηση, να ευνοείται το παιχνίδι στη φύση και σε λιγότερο ελεγχόμενο περιβάλλον, ώστε τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με την πραγματικότητα και να αποκτήσουν εμπειρία.

Σε όλα τα παραπάνω φυσικά, να προστεθεί και η ψυχαγωγική σημασία του παιχνιδιού, απαραίτητη προϋπόθεση χαλάρωσης, μιας και το ίδιο το παιδί είναι αυτό που αποφασίζει πότε και πόσο θα ασχοληθεί με κάτι, γεγονός χρήσιμο και για τους γονείς, που μέσω αυτού ανακαλύπτουν την προσωπικότητα και τις κλίσεις του παιδιού τους.

Φέτος το καλοκαίρι λοιπόν, ας μην επιμείνουμε πολύ στο αυστηρά διαμορφωμένο πρόγραμμα και την προετοιμασία για την επόμενη τάξη. Ας δώσουμε στα παιδιά περισσότερο χώρο και χρόνο για παιχνίδι και, γιατί όχι να μην γίνουμε κι εμείς μέρος αυτού, αφήνοντας για λίγο στην άκρη τις έννοιες και τη σοβαρότητα;

Βασιλική Πανουργιά

Βιβλιογραφία:

-Nikolopoulou, A. (1993): Play, cognitive development, and the social world: Piaget, Vygotsky, and beyond. Human Development 36:1–23.

-Landy, S. (2002). Pathways to competence: Encouraging healthy social and emotional development in young children. Baltimore, MD: Brookes.

-Κασσωτάκη-Μαριδάκη Αικ., Η διαμόρφωση συγκεκριμένων εννοιών, εκδ. Γρηγόρη, 1997

 


mm
About Βασιλική Πανουργιά 13 Articles
Απόφοιτος του τμήματος Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής-Ψυχολογίας του ΕΚΠΑ και μεταπτυχιακό στο Χαροκόπειο Πανεπιστήμιο, με κατεύθυνση Παιδαγωγική Ψυχολογία και Εκπαιδευτική Πράξη. Είναι κάτοχος επάρκειας στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα και έχει ασχοληθεί με την εκπαίδευση μειονοτικών ομάδων και μεταναστών. Στον ελεύθερο χρόνο της ασχολείται με τη μουσική και το ραδιόφωνο

Be the first to comment

Leave a Reply

Your email address will not be published.


*