15. Massive Attack – The Spoils ft. Hope Sandoval
Θα ‘θελα να ξεκαθαρίσω κάτι.
Οι Massive Attack και η Hope Sandoval είναι δύο διαφορετικοί καλλιτέχνες που ξέρω πολύ καλά, πως έχουν ένα σημαντικό έργο (κυρίως στα early 90s) αλλά γενικά δε μπορώ να ασχοληθώ περισσότερο μαζί τους, εδώ και πολλά χρόνια, απλά γιατί μου ακούγονται κάπως βαρετοί, πλέον.
Έλα όμως που φέτος με τη συνεργασία τους στο Ep των Massive Attack, μ’έστειλαν «αδιάβαστο», μ’αυτό το μεγαλειώδες κομμάτι.
Τα πάντα λειτουργούν προς ένα τεράστιο χτίσιμο, χωρίς περιττά και ψεύτικες εξάρσεις, απλά μ’ένα απρόσμενο φινάλε όνειρο, που δείχνει και την μεγάλη μουσική κατανόηση και «φιλοσοφία» των συντελεστών του.
Αν η επιστροφή τους είναι τέτοιου επιπέδου, πολύ καλώς συμβαίνει.
14. Toy – I'm Still Believing
Αυτό είναι για μένα ο ορισμός της διαχρονικής σπουδαίας indie pop. Έχει όλα τα στοιχεία που έκαναν την indie pop να ακούγεται εξαιρετική. Και δείχνει πως οι Toy δεν είναι ένα ακόμα νεο ψυχεδελικό indie pop σχήμα.
Ξεφεύγουν από το θόρυβο και τα κάπως jam-αριστικά κομμάτια του παρελθόντος τους και δημιουργούν ένα απόλυτα καλό pop single.
Tέλεια φλεγματική ερμηνεία, χωρίς θεατρινισμούς ( απλά εξυπηρετώντας το κομμάτι και δίνοντας την Αγγλική ταυτότητα του group), εξαιρετικά παιξίματα από τα λίγα όργανα που χρησιμοποιούν πολύ καλά …..και ένα θαυμάσιο pop τραγούδι .
Δεν νομίζω να ζητάω πολλά.
Ούτε όσοι αγαπάνε αυτό που λέγεται αληθινός κιθαριστικός indie ήχος.
Και είναι πολλοί.
13. Foxygen – Follow the Leader
Οι Foxygen είναι ικανότατοι μουσικοί, απόλυτα μεταμοντέρνοι καλλιτέχνες και δεν φοβούνται να δοκιμάζουν όλα τα μουσικά είδη που τους αρέσουν, χωρίς να προσπαθούν να έχουν ταυτότητα.
Κάθε φορά γίνονται το μουσικό είδος που δοκιμάζουν. Πλέον είναι έτοιμοι να ανέβουν στα υψηλότερα στρώματα της μουσικής σκηνής. Και το Follow The Leader δείχνει ακριβώς το πόσο έτοιμοι είναι. ELO- 70s Soul και σύγχρονη προσέγγιση, με μια σχεδόν παρανοικά ιδιοσυγκρασιακή ερμηνεία, κοιτάζοντας στις απόλυτα σωστές επιρροές- και σχεδόν δίνοντας το φως όπως είναι.
Χωρίς φόβο. Και με περίσσιο πλαστικό- «ψευτικο πάθος»…It’s the 70s man…It’s a musical…show.
Και όλα αύτα δουλεύουν τέλεια σ’ένα θαυμάσιο pop hit, με όλα όσα χρειάζεται μια μπάντα για να είναι cool το 2017 και να αναβιώσει τα 70s.
Άλλη μια συνταγή που αν δεν προσεχτεί και αν πέσει στο λάθος μάγειρα θα είναι για πέταμα. Αλλά στα χέρια των Foxygen, γίνεται ένα μεταμοντέρνο (ίσως απλά σύγχρονο) pop διαμάντι. Και αμφιβάλλω αν τους νοιάζει- ή αν το κάνουν για συνταγή. Και πολύ καλά κάνουν. Μπορούν. Θέλουν. Και το κάνουν.Μην το δοκιμάσει σπίτι…Καίει. Masters.
- Radiohead – Daydreaming
Και οι Radiohead βρήκαν τη μούσα τους ξανά.
Δεν έχουν προφανώς ανάγκη να αποδείξουν τίποτα και θα μπορούσαν άνετα να μην κυκλοφορήσουν ποτέ ξανά τίποτα και απλά να παίζουν live, ή και να πάψουν να υπάρχουν.
Και πάλι η θέση τους στο πάνθεο είναι εξασφαλισμένη. Αλλά με το A Moon Shaped Pool, έφτασαν σε νέες κορυφές. Τι άλλο να πει κανείς για τον έλεγχο που έχουν στο σπουδαίο συνθετικό ταλέντο τους και για τη γνώση με την οποία αντιμετωπίζουν το υλικό τους.
Πλέον προφανέστατα χωρίς ίχνος κόμπλεξ και διάθεσης ενυπωσιασμού ή αυτοεπιβεβαίωσης (του συνόλου ή κάποιου μέλους). Εξάλλου οι συνθήκες μέσα στις οποίες έγινε αυτό το album δεν νομίζω πως επέτρεπαν κάτι πέραν της μουσικής συγκέντρωσης και της άψογης και ειλικρινούς συνεργασίας.
Και το αποτέλεσμα τους δικαιώνει και μας προσφέρει πολλές στιγμές μαγείας.
Θα τους βρούμε και παρακάτω στη λίστα.
11. Nick Cave & The Bad Seeds – Jesus Alone
Επιστροφή και για τον μεγάλο Nick Cave με τους εξαιρετικούς Bad Seeds του σήμερα. Κι αυτός μέσα σε συνθήκες αληθινής δυσκολίας και ψυχολογικής πίεσης.
Κάθετι που θα έκανε, θα χαρακτηριζόταν από το βάρος της γνωστής προσωπικής του τραγωδίας. Αλλά και πως να μην υπάρχει και αυτή στο έργο του (και στο τωρινό και πιθανόν στο μελλοντικό του).
Ως αληθινός όμως, καλλιτέχνης έπρεπε όλο αυτό να εκφραστεί με κάποιον τρόπο. Και εκεί έρχονται οι σπουδαίοι Bad Seeds του σήμερα. Αναλαμβάνουν όλο το μουσικό βάρος και δημιουργούν το κατάλληλο ηχοτοπίο, ώστε να αλλάξουν το βάρος από τις μελωδίες του Cave και τους στίχους του, και να δώσουν μια πιο αφαιρετική και αιθέρια αίσθηση στα κομμάτια. Και να συνεχίσει το καράβι (οι Bad Seeds) την ΜΕΓΑΛΗ πορεία, παρά τα ακραία κύμματα και έναν καπετάνιο σε προσωπικές φουρτούνες- ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ.
Που στην τελική αυτό είναι το νόημα τους, αν σκεφτεί κανείς πως πολλά απ’αυτά ΤΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ- ΜΟΥΣΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ γράφτηκαν πριν την τραγωδία, αλλά έπρεπε να ερμηνευτούν μετά, μαζί με κάποια που γράφτηκαν στο φως αυτής.
Οπότε το δύσκολο ήταν πως αυτά τα κομμάτια θα έκαναν ένα συμπαγές σώμα.
Τελικά με το ταλέντο και της γνώσεις που έχει αυτή η ομάδα (οι Bad Seeds) και με το θάρρος και τη θέληση για αληθινή έκφραση που σταθερά έχει ο Cave το αποτέλεσμα είναι , ότι πιο συλλογικό έχουν κάνει μουσικά, και περισσότερο από εντυπωσιακό.
Θα τους βρούμε και παρακάτω στη λίστα.
Αύριο η συνέχεια! Δείτε το πρώτο μέρος Εδώ, το δεύτερο μέρος Εδώ , το τρίτο μέρος εδώ, το τέταρτο μέρος εδώ
Θοδωρής Σουρβίνος
Leave a Reply