Δεν είναι η πρώτη χρονιά που πηγαίνω στο Athens Pride, το σίγουρο όμως είναι ότι δεν θα είναι η τελευταία.
Το δωδεκάχρονο πλέον Athens pride βιώνει μία προεφηβεία που το βρίσκει όλο και πιο μεγάλο,πολύχρωμο και περήφανο.
Αν σκεφτεί κανείς ότι όταν «γεννήθηκε» το 2005 στην παρέλαση-πορεία τόλμησαν να συμμετάσχουν γύρω στα 50 άτομα ενώ το Σάββατο, 11 Ιουνίου 2016, στους δρόμους της Αθήνας υπολογίζεται ότι βρέθηκαν τουλάχιστον 35.000, τότε είναι εύκολα αντιληπτό ότι κάτι άλλαξε.
Μπορεί θεσμικά να υπάρχουν πολλά βήματα που πρέπει να γίνουν ως προς τα δικαιώματα της ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας, να υπάρχει ακόμη ομοφοβία, άγνοια, και στερεότυπα, όμως κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι όλο αυτό έχει φέρει στο προσκήνιο ζητήματα τα οποία πολλοί από εμάς -δικαιολογημένα και μη- δεν γνώριζαν.
Κάθε χρόνο αναδεικνύονται άλλα θέματα-αιτήματα.
Φέτος, με κεντρικό σύνθημα « Γυναίκα -δεν γεννιέσαι- γίνεσαι. Άνδρας -δεν γεννιέσαι- γίνεσαι» έγινε ευρύτερα γνωστό ένα πάγιο αίτημα της κοινότητας και κυρίως των τρανς οργανώσεων, η νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου.
Εκτός από αιτήματα και μία σειρά από ζητήματα που δεν γνωρίζαμε, έκανε πιο έντονο το αυτονόητο. Ότι όλοι έχουμε δικαίωμα να αγαπήσουμε όποιον θέλουμε και με όποιον τρόπο θέλουμε.
Αυτό το δικαίωμα, λοιπόν, είναι αναφαίρετο και όσο υπάρχουν άνθρωποι που προβάλουν τον δείκτη του χεριού τους και λένε πώς πρέπει να είναι τα πράγματα, πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε, πώς πρέπει να ζούμε αλλά και πώς να αγαπάμε, τόσο θα υπάρχουν άνθρωποι που δεν θα φοβούνται να φωνάξουν ότι είναι και αυτοί εδώ και έχουν δύο μεγάλα όπλα μαζί τους, την αγάπη και την ελευθερία.
Όπλα που η αξία τους γίνεται ανεκτίμητη όταν συνδιάζονται.
Εξάλλου, κάτι άλλο που έμαθα συμμετέχοντας σε αυτήν την γιορτή είναι ότι ήρθε ο καιρός να αφήσουμε πίσω την υποκρισία της ομοιότητας που καμιά φορά επιβάλλεται από την κοινωνία, την θρησκεία, την μόδα, την τηλεόραση και δεν έχει τελειωμό αυτή η λίστα.
Δεν χρειάζεται να φοράμε όλοι κουστούμι όταν πηγαίνουμε στην δουλειά, δεν χρειάζεται να πάμε όλοι διακοπές εκεί που είναι hot προορισμός για το 2016 και να φορέσουμε αυτό που προβάλλουν τα trends.
Δεν χρειάζεται να ζούμε μία ζωή όπως οι άλλοι θέλουν να την ζήσουμε.
Αυτό που χρειάζεται είναι να αποδεχτούμε κάποια στιγμή περίτρανα το ποιοί είμαστε ακόμα και αν αυτό μας βρει απέναντι σε πολλούς. Έτσι και αλλιώς, αργά ή γρήγορα θα γίνει αυτό που έγινε χθες στην πλατεία Κλαυθμώνος και αυτήν την φορά δεν θα κρατήσει μονάχα λίγες ώρες. Η διαφορετικότητα θα μας χαρακτηρίζει και θα μας ενώνει.
Νάντια Ρούμπου
Leave a Reply